หน้าส่วนตัว
ลูกจำได้ครั้งหนึ่งที่บึงกว้าง..
เป็นที่ช่วงแม่วางกลางลานใหญ่..
จิตสะท้านหวั่นกลัว..ระรัวใจ..
ร้องร่ำไห้หวาดกลัว..จนตัว..สั่น
แม่จ๋าแม่อยู่ไหนอย่าไกลห่าง..
อย่าปล่อยวางเหลือบแล..เพียงแค่นั้น..
อยากได้กอดแม่โอบลูก..เพราะผูกพัน..
ยักษ์ตัวนั้น..ตามติดประชิด..เรน..
พ่ออยู่ไหนหวาดหวั่น..ตัวสั่นยิ่ง..
พ่อเป็นจริงยิ่งใหญ่..ใครก็เห็น..
..คนตัวโตยืนหยัด..รักชัดเจน
ฮีโร่เด่นยิ่งใหญ่..สอนให้..รู้..
เพราะผูกพันรักพ่อ..มิท้อสร้าง..
โดดเดียวกลาง..คนพร่ามคำรามขู่..
อย่าใส่ใจ..ยอกย้อนพ่อสอนดู..
เร่งเรียนรู้แนวทาง.. แม้ต่าง..กัน
พ่อจ๋าพ่ออยู่ไหน.. ใครรู้บ้าง..
หรือบนทางสวรรค์วาง.. ที่ต่างชั้น..
วอนเทพไท้เทวา..บนฟ้านั่น..
อย่าขีดฝัน..คิดถึงพ่อ ที่รอ..เรน
.....
บ่อยครั้ง.. ที่เรนพบกับสายตา..ของบางใคร..ที่มองเรนอย่างไม่เข้าใจ.. รูปที่พ่อวาด...ข้างผนังถูกปิดตาย..
คำถามและความรู้สึก ..เสียใจ และไม่เข้าใจ ..เป็นความรู้สึกที่เรนพยายามบอกใคร ..คนนั้น..
บทกวีที่พยายามเขียน ก็คงเขียนให้..บางใคร เข้าใจไม่ได้ ..
ไดที่เรนบันทึก ..ถูกหัวเราะจากใคร..คนนั้น..
เรนเพียง..แกล้งลืม.. เพียงเพราะ .. แค่อยากให้ ใครคนนั้น.. ได้อ่าน.. และเข้าใจ..
จะกี่เดือน.. จะกี่ร้อยพันปี.. รักเรนที่มี..ให้พ่อ.. ไม่มีใคร.. เข้ามาแทนที่.. ของพ่อได้..
ความอบอุ่น.. คือสิ่งที่พ่อปกป้องเรน.. พ่อสร้าง ให้เรนเรียนรู้ .. กล้าที่จะก้าว..
บนพื้นทรายพ่ออุ้มเรน.. มือที่เกาะคอพ่อ..หวาดหวั่นตอนที่..พ่อพยายาม .. ให้เรนเอาเท้าแตะพื้นน้ำ .. ครั้งแรกที่สัมผัสมัน..เรนหวาดหวั่น... ทะเลใส.. กับพื้นทรายที่หยาบกระด้าง..
คำที่พ่อบอก.. อย่ากลัว.. ลูกของพ่อต้องเก่งกว่าใคร ..พ่อจะอยู่และปกป้องหนู.. พ่อจะไม่ไปไหน .. หนูจะปลอดภัย..
แต่พ่อก็ผิด..สัญญา...
พ่อจากเรน .. ไปไกล ..
...
..เรนขอโทษ .. พี่ชายสดายุนะคะ .. ที่เอาชื่อเรื่อง.. คิดถึงพ่อ ..ของพี่ชายสดายุมาเขียนบอกตอนนี้ ..
เรนแค่เพียง .. อ่านบทกลอนของพี่ชายสดายุ .. เรนก็ร้องไห้.. และเรนเก๊าะคิดถึงพ่อจริงๆด้วยดิคะ ..
อย่าหัวเราะ..ขบขันความรู้สึกของเรนเลยนะคะ..
..ขอโทษพี่ๆ.. และเพื่อนๆ.. ที่เข้ามาอ่าน เรื่องของเรน.. ที่ซ้ำซาก ..
เรนขอโทษ..
และเรนเก๊าะขอ..ขอบคุณพี่ปีกฟ้า.. ที่สร้างและให้ .. พื้นที่ตรงนี้.. ให้เรนได้เขียน บอกพ่อ..
เรน.. คิดถึงพ่อ..
...
rain.. 23 เม.ย. 2549 13:39 น. - ID 88632 
4397
4
0
23 เมษายน 2549 15:54 น. - comment id 572950
คิดถึงเถอะ ดีกว่าหลงระเริงในเรื่องอื่นนา ^_^ คิดถึงจ้า ไม่ได้มาเยี่ยมนานล่ะ
23 เมษายน 2549 16:18 น. - comment id 572951
..เรนขอบคุณพี่แววนะคะ.... ฝากบอกเมย์ของเรนด้วยนะคะ.. เรนคิดถึง.. คืนนี้บนท้องฟ้า.. เรนยิ้มร่าคู่กับเมย์ ดาวดวงนั้นฝันเกเร.. แอบยืนเท่..อยู่กลางเมย์และเรน.. อิอิอิ ..
.. .. แว้ปป..
23 เมษายน 2549 17:11 น. - comment id 572963
น้องเรนยังเหลือคุณแม่อีกคน...เราสิไม่เหลือเลย
23 เมษายน 2549 17:22 น. - comment id 572966
เรนบางครั้งบัวรับรู้ได้ในความรู้สึกที่เรนเป็น ความคิดถึงก็คงจะเป็นแรงให้เราได้ก้าวไป บนเส้นทางที่วาดฝัน ในความผูกพันที่ท่านมีให้ ทำให้ดีที่สุดสำหรับวันนี้เพราะพรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง ท่านมองเราอยู่จากบนสวรรค์ แต่ในบทนี้ของเรนก็ทำให้บัวต้องร้องให้
23 เมษายน 2549 18:11 น. - comment id 572973
.. บทกลอน..พ่อของพี่ฤกษ์..ที่เรนก๊อปฯมาจากคอมเม้นของพี่ชายสดายุ..
ตาสบตามองซึ้งถึงแก่นขวัญ
คำจำนรรจ์มิอาจกล่าววาดหวัง
เหมือนสั่งลาสั่งลูกให้อยู่ยั้ง
มอบพลังต่อสู้ให้รู้คิด
ลมหายใจขาดหายจากไปแล้ว
เส้นบนจอค่อยแผ่วนิ่งสนิท
ร่มโพธิ์แก้วพึ่งพิงอิงชีวิต
จบฉากปิดตำนานผ่านภพกาล
วันที่พ่อจากลา ยังจดจำสายตาที่สั่งเสียไม่รู้ลืม
...
ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) 23 เม.ย. 49 - 17:02
......
ความคิดเห็นที่ 6 : หมายเลข 578112
..เรนขออนุญาต..นำบทกลอนของพี่ฤกษ์เก็บไว้ที่บทกลอน.. คิดถึงพ่อของเรนนะคะ..
..พี่ฤกษ์มีนาทีตรงนั้น..
นาทีที่ได้ใกล้พ่อ..
ได้บอกพ่อ..
...
แต่เรนไม่มี..
..
พ่อบอกว่า.. พ่อจะซื้อของที่เรนอยากได้..กลับมา..ให้เรน..
สิ่งที่เรนเห็นและรับรู้ ..ในวันนั้น..
ท้องฟ้าที่มืดมิด ..
โลกที่สับสน ..
เรนเกลียด .. มัน..
...
เหมือนว่ากาลผ่านไปยังใหม่นัก..
ยังความรักอาลัย...ยังไม่สูญ..
..รอยความทรงจำ..ที่เรนไม่เคยลืม..
..
เรนเอง.. 23 เม.ย. 49 - 17:50 ..
..
เรนขอบคุณพี่ฤกษ์และพี่ชายสดายุนะคะ..
..
บัวคะ....
เรนขอโทษ ..
บทกลอน..ของเรน ..คือแรงบันดาลใจที่เรนได้รับจากบทกลอน..คิดถึงพ่อของพี่ชายสดายุ..
..พ่อสอนให้เรนเรียนรู้..สิ่งใหม่ๆบนโลกใบใหญ่ที่เรน..กลัว..
พ่อบอกว่า..
ขอเพียง.. ให้เรนเรียนรู้ที่จะ.. ให้..
..ต้นไม้ของพ่อ.. ต้องสวยงาม..
พ่อบอกเรน..แบบนั้น..
เรนคุย.. กับพ่อทุกวัน..
..
พ่อคือ..พลังที่ยิ่งใหญ่..ของเรน..
..
เรนขอบคุณ..บัวนะคะ....
23 เมษายน 2549 19:42 น. - comment id 572994
คิดถึง..พี่ภุฯ..อีกคนได้ไหม??? จ๊ะ... น้องรัก
24 เมษายน 2549 05:34 น. - comment id 573043
คิดถึงพี่เหมียวด้วยนะค่ะ อย่าคิดถึงพี่ภูแต่คนเดียวล่ะ ....แวะมาเยี่ยมเรนนะค่ะ . . . . . พี่เหมียวเป็นกำลังให้อีกคนนะค่ะ.. สู้ๆ น้องน้อย....
24 เมษายน 2549 09:02 น. - comment id 573083
คิดถึงพ่อจังเลย เมื่อวานพี่กานต์โทรคุยกับแม่ แม่เล่าวีรกรรมตลกๆของพ่อให้ฟัง อิอิ คุณพ่อพี่กานต์อายุเยอะแล้วค่ะ เวลาไปโรงเรียนพี่กานต์เพื่อนจะถามเสมอ\"คุณตาเหรอ\" อิอิ พี่กานต์ว่า \"พ่อเราเอง\" พี่กานต์ภูมืใจเสมอเวลาพ่อบอกเพื่อนๆว่า \"นี่ ลูกสาวผม\" คิดถึงน้องเรนด้วยค่ะ
24 เมษายน 2549 12:54 น. - comment id 573106
พ่อไม่ได้จากไปไกลที่ไหนเลยนี่จ๊ะ ท่าน...อยู่ในใจน้องเรนเสมอ ไม่ใช่หรือ และใครบางคนคนนั้น คงจะแทนที่พ่อของเรนไม่ได้ และ แน่นอน ไม่มีใครแทนใครได้...ทั้งหมด ทุกคนมีพื้นที่ส่วนตัว น้องเรนเอง ก็มีพื้นที่ส่วนตัวสำหรับตัวเอง และ มีพื้นที่อีกส่วนหนึ่ง สำหรับพ่อ ใครบางคน จึงไม่อาจเข้ามานั่งอยู่ในนั้นได้ทั้งหมด และ สำหรับใครบางคน...อาจเข้าใจว่าเรนคิดแบบนี้เช่นนี้เช่นเดียวกัน จึงไม่กล้าที่จะเข้ามาล่วงล้ำพื้นที่ของเรนตรงนี้ ตราบจนกว่า...น้องเรนจะก้าวเดินไปหา จับจูงพาคนนั้นเดินเข้ามา ขอโทษด้วยจ๊ะ ถ้าหากพี่เข้าใจสถานะใครบางคนที่น้องเรนพูดถึงไว้ผิดไป
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
