เมฆมืดฟ้าก็มัว.. มองเห็นเพียงสลัวแสง.. ยิ่งคว้ายิ่งห่างเหือดจนไม่เหลือแรง.. ด้วยแสง..ก็ยิ่งหลุบหลู่.. ..หมู่เราสรรเสริญอัศวินดาบแดงแห่งผู้พิชิต ร้อนแรงเพราะเอ่ยอ้างนิมิตแห่งสวรรค์ เราต่างหลงเมามัวเดินไปในทางนั้น.. ทางที่ไม่มีสีสัน..เพราะมันมืด.. ถามใคร..ใครก็รัก.. ไม่เคยถามไม่เคยทักว่ามันผิด.. ผิดใย..ผิดทำไม..เพราะมันเป็นนิมิต ท่านเทพ..ท่านจุติมาจากเมืองฟ้า สร้างสรรค์และปั้นเสก.. พอหมดฤทธิ์หมดเดชก็แช่งด่า ยิ่งมืด..ยิ่งบ้า..เลือดเข้าตา จึงไม่เหลือน้ำตาอีกแล้ว.. เราจะเลือกเดินไปทางไหน.. หรือจะกอดคอร้องไห้อาลัยนัก เพราะไม่เหลือศาลาหรือแม้แต่เพิงพัก สมภารมันกินไก่วัดเสียเอง.. ////////////////////////////////////////
ธรรมาภิวัฏ 22 เม.ย. 2549 20:35 น. - ID 88619 
1092
0
0
23 เมษายน 2549 00:18 น. - comment id 572878
23 เมษายน 2549 08:42 น. - comment id 572897
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
