ยอม
สติแตก
แม้นว่าเธอหม่นหมองต้องราคะ
ถูกใครผละหนีไปใจปวดร้าว
โศกสะอื้นโศกาน้ำตาพราว
นอนเหน็บหนาวกลืนกล้ำเพียงลำพัง
อยากขอให้ระลึกนึกถึงฉัน
ในคืนวันรันทดหมดสิ้นหวัง
ทั้งร่างกายหัวใจไร้กำลัง
น้ำตาหลั่งจะรอรับซับน้ำตา
ถึงไม่ได้ดีเด่นดังเช่นเขา
มิเทียบเท่าที่เธอละเมอหา
เป็นแค่ชายจนจนคนธรรมดา
อาจดูบ้าสติแตกอย่าแปลกใจ
เหมือนกับหมานั่งเฝ้ารอเจ้าของ
คอยเหม่อมองแลหาจะมาไหม
จะรออยู่แม้ผ่านนานเท่าใด
รอด้วยใจด้วยรักด้วยภักดิ์ดี
อย่าได้อายว่าตัวนั้นมัวหม่น
เพราะเหตุผลความรักใช่ศักดิ์ศรี
แม้ใครว่าเธอเป็นโสเภณี
หัวใจนี้จะถนอมพร้อมรักเธอ