มาแล้วก็ไป ไปแล้วก็ไป เมื่อมาถึงแล้ว ก็อยากจะไปต่อ คือลิมไปว่า เมื่อแรกอยากจะมา แต่เมื่อมาแล้ว ก็ไม่อยากอยู่ เมื่อไม่คิด นอกจาก ตั้งใจอยู่ อยู่ก็อยู่ ทำให้เกิด สุขตอนอยู่ แม้จะต้อง ใช้อุบายบ้าง ก็มันดี แต่ต้องอยู่ อยู่ให้สม กับที่อยาก สมอยากแล้ว ก็ตั้งใจอยู่อีก อยู่มันไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง หมดสุขหมดสบายกายใจ นั่นแหละก็จะไม่ตั้งใจอยู่แล้ว ชีวิตผกผัน ชะตากรรมผกผิน อนาคตโบกบิน ไกลถิ่นทุกที โอ้บาปจำพราก หรือบุญทวี ชะตาราวี ตั้งใจอยู่ดู