เพราะชีวิตหักเหจึงเร่ร่อน พเนจรหมอนบิ่นไกลถิ่นฐาน เดินดั้นด้นทั่วแคว้นแดนกันดาร จำจากบ้านที่เกิดกำเนิดกาย เพราะความจนข้นแค้นแสนสาหัส อัตคัดดิ้นรนทนขวนขวาย ต้องล้มลุกทุกข์ทนทุรนทราย ทุ่มเททั้งแรงกายขายแลกเงิน สักวันหนึ่งหวังไว้คงได้กลับ มั่งมีทรัพย์รวยล้นคนสรรเสริญ ลบคำหยามประณามด่าหมายังเมิน ทางเจริญได้ดีไม่มีวัน จดจำคำหยามหมิ่นว่าสิ้นท่า ออกตามหาทางไปดังใจฝัน อุปสรรคขวางหน้าคอยฝ่าฟัน ไม่หวาดหวั่นพ่ายแพ้แก่ชะตา ถึงวันนี้หนทางที่ย่างก้าว ยังทอดยาวเกิดก่อข้อกังขา จะอีกนานเท่าใดใช้เวลา หรือจนกว่าชีวันจะบรรลัย บนถนนปวดร้าวที่ก้าวย่าง ดูเคว้งคว้างสับสนเกินทนไหว แต่เลือกแล้วทางที่ปองก็ต้องไป เพื่อวันใหม่คงดีกว่าที่เป็น
12 เมษายน 2549 13:57 น. - comment id 571258
ชีวิต ยุ่งยากตัดสินใจไม่ได้เมื่อมาถึงทางสามแพร่ง ต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง ไม่ง่ายเหมือนกินไก่สามอย่าง กินพร้อมกันได้ทั้งสามอย่าง อิอิ
12 เมษายน 2549 15:06 น. - comment id 571292
อุปสรรคหนักหนาอย่าได้หวั่น เพราะสักวันคงถึงซึ่งจุดหมาย เดินต่อไปอย่าท้อต่อใจกาย นะสหายเรายังเป็น...กำลังใจ ขอให้สมหวัง ดั่งตั้งใจ ขอให้ทุกทางที่ก้าวไป มีแต่เส้นชัยให้พบเจอ
13 เมษายน 2549 09:03 น. - comment id 571437
..ทางที่เลือกเรนไม่ได้.. ทางที่ไป..จะใฝ่..และมุ่งมั่น ก้าวที่กล้าจะตามหา..ฝัน.. ตามตะวัน..มุ่งมั่น..มิท้อใจ.... เรนขออนุญาตแจมนะคะ..