หลายคนอาจไม่เคยจดจำว่า ได้รับสิ่งดีมาพาเกี่ยวข้อง ตรงกันข้ามตามหาสิ่งมัวหมอง ใจจึงครองมองเห็นความทุกข์ใจ ความทรงจำย้ำใจในดวงจิต ให้ครวญคิดติดภาพย้อนเก่าใหม่ อยากลืมเลือนเหมือนเก็บลึกภายใน ดั่งคนไร้หนทางพรางครอบตน ทำเหมือนคนชินชากับชีวิต มืดสนิทคิดแต่เรื่องสับสน ไม่ปล่อยวางทางแก้เปลี่ยนหมุนวน เพื่อหลุดพ้นทุกข์นั้นมันแพ้เรา ลองทำใจให้ยิ้มรับความแปลก เพื่อได้แลกแตกจากความอับเฉา ยอมรับรู้ปรับทุกข์ให้บางเบา รวบรวมเอาสิ่งดีเก็บจดจำ เก็บความรักงดงามเข้าแทนที่ รักเคยมีเธอเคียงยิ้มหวานฉ่ำ ภาพทุกภาพเพิ่มรักกับน้ำคำ สุขเลิศล้ำทรงจำเกี่ยวกับเธอ
3 เมษายน 2549 14:43 น. - comment id 569779
เพราะความช้ำคลับคล้ายหนังฉายซ้ำ มันตอกย้ำหมองไหม้เกินถ่ายถอน ถึงไฟดับฟิล์มขาดไม่ขาดตอน เป็นภาพหลอนในใจ..ไม่เคยลืม..
3 เมษายน 2549 16:19 น. - comment id 569787
สวัสดีค่ะ บัวจดจำกับกลอนดีๆที่พี่ๆเพื่อนๆ โพสไว้เสมอ
3 เมษายน 2549 18:01 น. - comment id 569798
คนเรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขัน อยากจำ กลับลืม อยากลืมกลับจำ ยามอ่านท่องหนังสือ เรากลับลืม เรื่องโศกเรื่องเศร้าซึ่ม เรากลับจำ.... ยกเพลงมาว่าอะ ช่วงนี้ขมองไหลๆๆๆๆไปเรื่อย
3 เมษายน 2549 19:51 น. - comment id 569826
สวัสดีค่ะ...คุณไรไก่...กระต่ายก็พยายามทำน่ะค่ะแต่ทำไม่ได้สักที
3 เมษายน 2549 21:02 น. - comment id 569839
..
3 เมษายน 2549 22:57 น. - comment id 569864
... สิ่งดีๆ ในอดีต ก็เก็บไว้เถอะครับ ในความทรงจำ ส่วนสิ่งที่ไม่ดี ก็ไม่ควรจำครับ เก็บเอาไว้ มีแต่ ทรงกับทรุด อย่าไปใส่ใจครับ 555
3 เมษายน 2549 23:44 น. - comment id 569876
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ ซะงั้น มนุษย์
4 เมษายน 2549 05:30 น. - comment id 569889
ทำไมฉันถึงจะจำไม่ได้ จำได้ว่าหัวใจเจ็บหลายปี ยังคงจดจำได้หน้าคนดี ทำสิ่งทีไม่ดีเจ็บฝังใจ แวะมาเยี่ยมค่ะ...
4 เมษายน 2549 11:13 น. - comment id 569908
4 เมษายน 2549 23:25 น. - comment id 570014
เพราะรื่องราวมากมายในชีวิต ความพลาดผิดมีมากกว่าสมหวัง จึงตราตรึงสนิทไว้ในภวังค์ คือความหลังแพ้พ่ายใจไม่ลืม
4 เมษายน 2549 23:56 น. - comment id 570024
ความทรงจำนำชักให้รักติด ความทรงจำนำชีวิตคิดหม่นหมอง ความทรงจำย้ำใจใฝ่ครองครอง ความทรงจำทำคนนองด้วยน้ำตา แต่หากคิดสักนิดชีวิตนี้ แต่หากคิดทุกนาทีคามห่วงหา แต่หากคิดสักนิดดวงจิตพา แต่หากคิดทุกคราว่าความจริง แค่ได้พบก็สุขทุกข์ห่างหาย แค่ได้พบและทักทายได้สุงสิง แค่ได้พบได้รู้จักรักประวิง แค่ได้พบได้แอบอิงแม้นไม่นาน ก็เกินพอยิ่งนักเก็บรักษา ก็เกินพอต่อคุณค่ามหาศาล ก็เกินพอต่อการพบจบร้าวราน ก็เกินพอต่อกาลสานไมตรี คิดอย่างนี้เหมือนกันค่ะ
5 เมษายน 2549 08:01 น. - comment id 570061
จำไว้ทั้งสองอย่างค่ะ ถ้าเลือกจำได้แต่วิ่งดีๆคงจะดีกว่านี้ค่ะ
5 เมษายน 2549 22:42 น. - comment id 570140
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจจ้า เก็บไว้ในความทรงจำนะคะ