เมื่อแรกรักริเริ่มเคลิ้มใจเปลี่ยว แม้เด็ดเดี่ยวเพียงใดให้อ่อนไหว ใจริรู้ความหมายรักเป็นเช่นใด มันสุขสันต์หรือไม่ให้อยากลอง . ทั้งถ้อยวาจาที่เอื้อนเอ่ย...แว่วหวาน ให้สำราญชื่นช่ำใจ...เราสอง ทั้งสัมผัสที่คอยเฝ้าเคล้าประคอง และสายตาที่เฝ้ามองคล้องใจกัน . แต่ความสุขเข้ามาเพียงแว่วๆๆ เหมือนสายลมเบาแผ่วแล้วจางหาย เป็นเพียงความรู้สึกจากส่วนลึกในเรือนกาย ไม่อาจยึดถือไว้ได้ให้เศร้าจริง
6 มีนาคม 2549 19:07 น. - comment id 564842
เมื่อแรกรักก็ริทุกข์สุขหนีหาย ถึงวันตายก่อนแต่งแข่งขันหา เมื่อแรกรุ่นริเริ่มเพิ่มวิชา ส่องแสวงหารักมั่นหวั่นมิเกรง แล้วแล้วรักก็หักจิตคิดพลันแล่น จับปืนพอกอดแน่นแขนตั้งตรง เหนียวไกปืนยิ่งให้ตายด้วยบรรจง ปัง ปัง ปัง ตรงสมองกองท้วมเตียง มาแวะเวียน เขียนดีๆๆ