เก็บความช้ำพับไว้แนบใต้หมอน ยิ่งคิดถึงคนเคยอ้อนเคยนอนฝัน หยุดปวดร้าวเจ็บหนักพักสักวัน หลังจากกลั้นสะอื้นทั้งคืนแล้ว ก่อนดวงใจต้องตื่นฟื้นโศกเศร้า ซ้ำแผลเก่าถูกถมดั่งคมแก้ว ใจบีบคั้นแปลบปร่าน้ำตาแพรว ยิ่งฉายแววบอบช้ำย้ำอารมณ์ ความคิดถึงรันทดยากลดละ ใจจวนจะวางวาย..พ่ายรักล่ม ยิ่งจิตคิดยิ่งพร้อมจะยอมตรม ทุกข์สาสมเพราะใจอยากไม่ลืม!