::หนังสือเล่มเก่ากับกวีบทใหม่::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

1.  หนังสือเล่มที่ 3 ในช่องที่ 2 ของชั้นที่ 4 
     ของชั้นเก็บหนังสือต่อเองแบบง่าย ๆ เล่มนั้น
     ผมหยิบมาอ่านบ่อยมาก 
     คนที่ให้หนังสือเล่มนี้แก่ผม
     เขียนข้อความบนกระดาษบันทึกแผ่นเล็ก สำหรับติดแปะว่า
     ก.พ.,
     เราไปร้านหนังสือเก่า
     ซื้อเล่มนี้มาอ่านดู   ก็ดีเหมือนกันนะ
     ฝากมาให้ เพราะเห็นว่ารักกวีนิพนธ์
     นุช
     ทุกครั้งก่อนที่จะอ่านเนื้อในของหนังสือเล่มนี้
     ผมจะอ่านขอความในกระดาษบันทึกแผ่นเล็ก
     ที่แปะอยู่ที่ปกในเสมอ
     
      ใช่แล้ว..และไม่ผิดเลย
       หนังสือเล่มนี้คือตัวแทนตัวคุณ
       ในทุกยามที่ผมรำลึกถึง
       
      แม้วงโคจรของเราจะร่วมระนาบ
      หรือเหลื่อมวิถีกันซักกระผีกธุลีหรือไม่ก็ตาม
2.    กวีบทใหม่
       
        บทที่1  บทต่อมา
        และคงทุกบทล่ะ
        ที่พูดได้ว่า..ไม่น้อยเลยที่ต่ออารมณ์มาจากหนังสือเล่มนั้น
        
        แรงบันดาลใจในงานเขียน
        มาจากทั้งตัวคุณและถ้อยคำของหนังสือเล่มนั้น
        คุณจะรับรู้หรือไม่   ก็ไม่เป็นไร
        แต่ผมบอกตัวผมเองได้
         ว่า..
          แรงผลัก  ชนิดที่กำลังส่งอิทธิพลต่อหัวใจของผมอยู่เวลานี้
   
          เกือบทั้งหมดนั้น
           มาจากคำของคุณกับหนังสือที่คุณให้ไว้หนนั้น
           วันข้างหน้า..
           ถ้าคุณได้อ่านกวีบทใหม่  บทใดบทหนึ่ง
           ที่ผมเขียน
           ผมเชื่อว่าคุณจะรู้
          ว่าทั้งหมดทั้งมวลนั้นผมมีคุณเป็นแรงใจ  ให้แรงผลักทรงพลัง
           สร้างสิ่งที่ไม่อาจเกิดได้เองหากไม่มีคุณ
3.        ผมเขียนคำอุทิศไว้ล่วงหน้า
           ก่อนที่กวีบทใหม่จะเรียงบทเป็นหนังสือเล่ม 
           ว่า..
            แด่คุณ
          
            ผู้เป็นฟืนและไฟของหัวใจดวงเจียม...
             จากผม   
             ก่อพงษ์