ฤาความรักหลุดลอยแน่แท้แล้ว ใจตรงแน่วกลับสั่นเริ่มหวั่นไหว สัญญาณเตือนย้อนมาถ้าห่างไกล ก็เชิญไปอย่าหวนมาเบื่อหน้าเดิม เคยสัมพันธ์แนบแน่นเป็นแกนหลัก มอบความรักเข้าใจห่วงใยเสริม อิงอุ่นไอคงมั่นหมั่นเต็มเติม แผลฉกรรจ์พลันเริ่มเคืองระคาย ต่างคนมีทิฐิขาดตริตรอง ความปรองดองค้ำคูณมาสูญหาย ความวางใจเก่าก่อนก็คลอนคลาย มองแง่ร้ายเห็นแต่ผิดอิดหนาใจ คงมีเหลือเยื่อใยเพียงเบาบาง ใกล้ปริขาดตรงกลางหว่างเยื่อใส เพียงลมปากเป่าหูจากผู้ใด คงปลิวไปกับสายลมสมความคิด เหมือนอาทิตย์ยามใกล้จะลับฟ้า เมฆลอยมามัวคล้ำล้ำเข้าปิด ระทดท้อทุกข์หนักรักเป็นพิษ ดุจชีวิตจมโศกโลกบัดซบ แสงสุดท้ายคล้อยเคลื่อนเลือนรอนรอน ทรวงสะท้อนอ่อนไหวหลายตลบ ตะวันลาอ้อยอิ่งตอนชิงพลบ คำสุดท้ายคือ"จบเลิกคบกัน"
19 กุมภาพันธ์ 2549 16:13 น. - comment id 561947
.. ซาแว้ปป..
19 กุมภาพันธ์ 2549 18:41 น. - comment id 561960
เศร้าจัง
19 กุมภาพันธ์ 2549 20:34 น. - comment id 561991
คนกินอะไรคำสุดท้าย .. เขาว่าจะได้แฟนสวย .. ถ้าเป็นงั้นจริง .. คนต่อไป .. สวยแหง๋ค่ะ .. อ่ะ .. .. มะมีผ้าเช็ดหน้า .. ทิ้งดอกไม้ไว้ให้ซับน้ำตาละกันนะคะ ..
19 กุมภาพันธ์ 2549 20:43 น. - comment id 561994
ต่างคนมีทิฐิขาดตริตรอง ความปรองดองค้ำคูณมาสูญหาย ความวางใจเก่าก่อนก็คลอนคลาย มองแง่ร้ายเห็นแต่ผิดอิดหนาใจ บทนี้.. ทำให้อัลมิตราสะท้อนใจนะ เราเบื่อจะสะสางอย่างแต่ก่อน ภาพละครคำเขาหยามประณามใส่ ขอจบสิ้นทั้งหมดปลดเยื้อใย มิตรภาพของบางใครเราไม่จำ
19 กุมภาพันธ์ 2549 21:12 น. - comment id 562001
....
19 กุมภาพันธ์ 2549 21:43 น. - comment id 562013
มิน่าล่ะ เป็นหอพักได้เป็นว่าเล่น
19 กุมภาพันธ์ 2549 23:11 น. - comment id 562031
คำสุดท้าย เด็ดขาดจริง เยี่ยมค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2549 00:11 น. - comment id 562037
เด็ดขาด เด็ดเดี่ยวมากเลยครับ
20 กุมภาพันธ์ 2549 08:16 น. - comment id 562069
อยากซับน้ำตารินไหลอาบแก้ม อยากเป็นแสงไฟยามเธอมืดมน อยากเป็นหมอนที่เธอฝันยามหนุน อยากเป็นผ้าห่มอุ่นยามเธอนอน @}--,-- อยากให้เธอซบไหล่ยามเธอเหนื่อยล้า อยากเป็นกำลังใจยามเธอท้อ อยากเป็นบทเพลงกล่อมเธอหลับนอน อยากปลอบโยนเธอยามเธอเสียใจ แวะมาปลอบใจค่ะ อิอิอิอิอ.... สั้นดีนะค่ะ คำสุดท้ายนะ...
20 กุมภาพันธ์ 2549 08:47 น. - comment id 562089
คำสุดท้ายคำนี้ก็เคยว่า แต่ไม่เคยทำได้สักที อิอิ
20 กุมภาพันธ์ 2549 11:04 น. - comment id 562117
คำสุดท้ายกล่าวไว้ใจหวั่นไหว ความสุกใสเลือนหายไปจากฉัน มาบัดนี้เหลือไว้คล้ายรำพัน เราจากกันแลลับนับเลือนลาง. แก้วประเสริฐ.
20 กุมภาพันธ์ 2549 11:15 น. - comment id 562125
ใช่แล้วถ้าคำนี้ก็สุดท้ายจริง ๆ
20 กุมภาพันธ์ 2549 12:24 น. - comment id 562155
แสดงว่าอิ่มแล้วดิ..คำสุดท้ายนะ...อย่าลืมทานน้ำด้วยนะท่าน...
20 กุมภาพันธ์ 2549 12:53 น. - comment id 562176
เลิกกัน สั้นๆแต่เจ็บปวดมากกกกกกก เข้าใจค่ะ เคยเหมือนกัน
20 กุมภาพันธ์ 2549 16:04 น. - comment id 562205
น่าเห็นใจมากๆ..ว่าแต่ใครเป็นคนพูดเหรอ.. บอกมาตามตรง นายฤกษ์.. ..
20 กุมภาพันธ์ 2549 18:45 น. - comment id 562238
อืมน่ะค่ะ...คำนี้กระต่ายใช่ค่ะถ้ามีคนที่เราเห็นว่าลำเส้นไปไม่ให้เกียนติเราแล้วเป็นคนใจแข็งสะด้วยจบคือจบหน้ายังไม่มองเลยค่ะมองไม่เห็นน่ะเพราะเค้าปิดกระจกรถ55555.....ความจริงผุ้ญหรือผู้ชายจบแล้วยังเป้นเพื่อนกันได้ค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2549 16:18 น. - comment id 563166
...เมื่อมีคำสุดท้าย...แสดงว่า..จะต้องมีคำเริ่มต้น....ยังไม่สาย..หากคุณฤกษ์..จะเริ่มต้นใหม่....สิ่งสำคัญ...ถามใจเราให้ดี....ว่าเราพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่แล้วหรือยัง...หรือ..ยังอาลัยคนเก่าอยู่..หากสิ่งที่เราตัดสินใจไปแล้วนั้น....เรามีความสุข..ก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว...เราต้องให้เกียรติตัวเราด้วยนะคะ.... ...ต้องขออภัย..ที่ชี้แนะ..ลืมนึกไปว่ากำลังสอนสังฆราช...โหสินะจ๊ะ..เป็นห่วงน่ะ...