เพ็ญมาฆฯ& วันแห่งความรัก

มารแมงมุม

แม้มิใช่ฝนแรกที่แตกต่าง
ที่พรูพร่างหยาดหยดรดเดือนสาม
เพ็ญพระจันทร์มาฆฤกษ์ถือฤกษ์งาม
น้อมนำความสุขแห่งธรรมเข้านำใจ
น้อมธรรมะกำกับประดับจิต
ทุกความคิดการกระทำย้ำผ่องใส
ให้ความรักด้วยพระธรรมดับควันไฟ
 ละตัวใครละวางทางตัวตน
เป็นคนดีมีสติรู้ผิดชอบ
 อยู่ในกรอบการสังเกตเหตุและผล
 คุณธรรมเสริมสง่าค่าแห่งคน
 ยินและยลก่อธรรมค้ำจุนใจ
เป็นความรักจักให้เพื่อให้คิด
เพื่อมวลมิตรพบทางสว่างไสว
รักเอยรักถักถ้อยร้อยห่วงใย
สะอาดใสส่องสว่างกระจ่างนวล
ขัดเกลาจิตปรุงกายหมายหลุดพ้น
เอามงคลใส่ตัวทั่วและถ้วน
เพ็ญมาฆนั่งพินิจคิดทบทวน
ผ่านกระบวนสู่วันวาเลนไทน์
วันแห่งความรักงามในยามเหมาะ
วันที่เพาะเมล็ดพันธ์ที่ฝันใฝ่
วันที่รู้ความควร...ไม่ควร...ใคร
วันที่ไม่ใฝ่ต่ำรู้ลำพอง
รักมิใช่แค่ตัณหาและราคะ
วิวาทะแห่งเรือนกายหมายถูกต้อง
ใช่หน้ามืดตามัวมั่วครรลอง
มุ่งครอบครองไร้ผิดชอบกรอบที่ควร
นำธรรมะประดับใจได้สำนึก
ความรู้สึกไม่หม่นไหม้หรือไห้หวน
สะอาด  สว่าง  สงบ ...ได้ทบทวน
หมายจะชวนปฏิบัติด้วยศรัทธา
ฝนหลงทางมาเยือนตอนเดือนสาม
เราอย่าข้ามหลงทางอย่างวรรษา
รู้สติถี่ถ้วนชวนบูชา
อวิชชาห่างไกลไปช้านาน