เขาหยอกเย้าปรองดองกันสองคน ใจที่หม่นเป็นเราเฝ้าอิจฉา ตกสำรวจไม่อยู่ในหางตา ไม่เห็นค่าเทียบเป็นเช่นเม็ดทราย หันมาดูตัวเองเพ่งพินิจ มีสิ่งใดวิปริตผิดเป้าหมาย ก็พบความอัปลักษณ์ตั้งมากมาย ช่างน่าอายเศร้าซึมลืมเจียมใจ ทั้งผิวพรรณมือเท้าดูหยาบกร้าน จมูกบานปากหนาแว่นตาใส เสียงก็ดังเสื้อผ้าราคราบไคล เข้าบ้านไหนเด็กร้องกันงอแง ปลงให้ตกเจียมตัวเจียมหัวใจ ไม่อาจเปลี่ยนรูปได้หมดทางแก้ มีอย่างเดียวแน่นหนักคือรักแท้ ขอเพียงแต่เธอมองเห็นคงเอ็นดู..
24 มกราคม 2549 07:46 น. - comment id 555057
สวัสดีตอนเช้าๆค่ะ... ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน ทำไม...เศร้าแต่เช้าเลย ไม่เอาๆ อย่าเศร้าเลย
24 มกราคม 2549 07:51 น. - comment id 555060
อ้อนได้ขนาดนี้..เธอคงหลงรักคุณไปแล้วละ
24 มกราคม 2549 09:43 น. - comment id 555098
ดั่งอ่านคำตัดพ้อเขาขอเขียน อ่านวนเวียนหลายคราเวทนาหลาย เขานั่งบ่นเป็นอักษรค่อนแคะกาย ว่าน่าอายรูปชั่วแถมตัวดำ มองจากรูปภายในหัวใจสถิต พ่อมิ่งมิตรเปรียบตัวเรากลั้วขำ มาย้ำอ้างลืมไปเจียมใจจำ พูดเพ้อพร่ำร่ายกลอนดุจซ่อนกล คราวพระสังข์ครอบหัวเป็นตัวเงาะ คนต่างเยาะเย้ยหยันมันไม่สน จวบกระทั่งรจนาแม่หน้ามล เหมือนมีมนตร์เสกใจมาลัยวาง ถึงรูปชั่วตัวดำแต่ทำดี แต่มากด้วยศักดิ์ศรีที่เอ่ยอ้าง ภายหน้าอาจพรักพร้อมมากจอมนาง มาเคียงข้างปรนเปรอนะเกลอเอย มิตรภาพตราบท่านคว้า ..
24 มกราคม 2549 11:52 น. - comment id 555120
คนหนุ่มรูปหล่อก็แบบนี้แหละถึงจะมีเมียแล้วก็ตาม อดที่จะเจียมใจไว้กับตัวมิได้นิ เฮ่อะๆๆๆ แก้วประเสริฐ.
24 มกราคม 2549 12:05 น. - comment id 555125
--ขอบคุณที่แวะอ่านพระนเรศวรนะคะ ข้อมูลเพิ่มเติมงานแม่สรวยจะอยู่ที่นี่ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4047317/W4047317.html ชอบคุณอีกครั้ง สำหรับบทรำพึงของคุณ ก็อย่าว้าวุ่นดวงใจนักเลยนะคะ ขอให้มีสติอยู่กับตัว ระวังคนนั่งซ้อนท้ายHarley Davidson จะตกจ้ำเบ้า เพราะพระเอกมัวแต่ ฝันในอากาศกลางถนนอยู่แล้วกันค่ะ (ขออภัย อดไม่แซวมิได้สักที)
24 มกราคม 2549 12:29 น. - comment id 555131
ขอแค่รักแท้ก็พอแล้วล่ะค่ะ อิอิ
24 มกราคม 2549 15:23 น. - comment id 555193
อิจฉาเขาจูงมือกัน..อิจฉาเขาหอมแก้มกัน แต่ทำไมตัวฉันจึงไม่มีสิทธิอย่างเขา...อิอิ.. ...นึกถึงเพลงของศรเลยอะท่านฤกษ์...
24 มกราคม 2549 18:12 น. - comment id 555275
ไม่หล่อแต่เร้าใจรึเปล่าครับ
24 มกราคม 2549 18:38 น. - comment id 555290
สวัสดีค่ะ พี่ฤกษ์ ลืมเจียมตัวเจียนใจไปคิดฝัน หลงยึดมั่น...ทึกทักคือรักแท้ หลงเพ้อเจ้อคิดไปเขาใช่เหลียวแล เขาไม่แคร์...มาผูกสัมพันธ์กับฉันเลย... รักษาสุขภาพนะค่ะ ด้วยคิดถึง...
24 มกราคม 2549 21:24 น. - comment id 555342
รอฤกษ์ดีหรือไรรักไม่บอก ทำเป็นหยอกเป็นเย้าเฝ้าคอยหวง รักแล้วรอได้อะไรขมในทรวง วันลาล่วงมัวแหงนคอรอดวงจันทร์..อิอิ รำลึกถึงค่ะ
25 มกราคม 2549 10:36 น. - comment id 555431
แหม! บรรยายซะ เป็นชูชกเลย..พี่ท่าน..
25 มกราคม 2549 20:03 น. - comment id 555576
อืม ได้ฟังเพลงนี้มะ ยืมหน้ามาเข้าฝัน บ่ฮักบ่ว่าเจ้าดอกคำแพง เว้านำพออ้ายมีแฮง อย่าแห้งหลายเด้อน้ำใจ จอบแนมเจ้านาน จนย้ายมาเฮ็ดงานใกล้ใกล้ อาชีพขายแรงเลี้ยงกาย หัวใจไร้วาสนา โดนใจซะ ตามนั้น.....
26 มกราคม 2549 14:56 น. - comment id 555750
ฤกษ์ไปฝากไว้ทีหลังในงาน *ดั่งฝนหลงฤดูในฤดี*ค่ะ ถึงฟ้าฝนหลงเวลาตกห่าใหญ่ ยังแพ้ใจหลงรักเขาหนักหนา เดินหลงทางยังแค่เสียเวลา ทั้งชีวาต้องสิ้นไปเพราะใจรัก เหมือนหนูหลงเดินเข้ารูไม้ไผ่ จะกลับหลังไม่ได้ติดกับดัก ต้องเดินหน้าลูกเดียวแปลบเสียวนัก เขาไม่รักสมน้ำหน้าบ้าไปเอง ไม่ทราบจะบ่นกับใคร บ่นกับพุดพัดชาดีกว่า อิอิ .............. พุดนำมาตอบตรงนี้ค่ะฤกษ์ และ ให้สงสัย..รูไม้ไผ่ยังกลวงพอลอดได้มั้ย ลองพยายามดูนะฤกษ์ รักกับหลงคงต่างกันนะฤกษ์นะ พุดคิดว่ารักเหนือกว่าหลงพะวงฝัน ตรงที่แม้นไม่เคยได้ใกล้ชิดสนิทกัน หากดวงจันทร์ไยเผยงามยามแย้มยล จันทร์บนฟ้าส่องประดับฟ้าอย่าคว้าไขว่ หมายประดับใจผองชนทั่วเวหน มิหมายหมองจ้องมาเป็นของตน แล้วทุกข์ทนรด้วยรักร้อนจักผ่อนเพลา
27 มกราคม 2549 00:38 น. - comment id 555912
เรื่องกายาใช่ปัญหาเวลานี้ แต่ใจซิกับยิ่งใหญ่ในปัญหา เมื่อเธอจ่ายรักให้ใครหลายเพลา เต็มอัตราทิ้งฉันไว้ให้ใจเจียม เกือบจะตกหลุมพลางเสียแล้วไหมเรา สงสัยอย่างนี้ เราต้องเจียมใจซะแต่เนิน ๆ แล้วมั้ง อิอิ
29 มกราคม 2549 16:42 น. - comment id 556461
ไปแอบหลง...ใครบางคน...ก็เป็นอย่างนี้แหละหนา...บอกไม่ฟัง..ก็คงต้อง..ปล่อยให้เจียมใจ...อย่างนี้แหล่ะ.....จะติดตาม..ตอนต่อไปค่ะ..มาช่วยเชียร์นะคะ...
1 กุมภาพันธ์ 2549 17:40 น. - comment id 557418
แวะมาตามประสาคนเคยคุ้น รึ คุ้นเคย
28 กุมภาพันธ์ 2550 13:03 น. - comment id 663876
ตอนนี้เอมก็คงจะ ลืมเจียมใจล่ะมั้งคะพี่ฤกษ์