วังวนปนเหงา คราบวังวนปนเศร้าช่างร้าวจิต เสมือนลิขิตฟ้าดินทั้งสิ้นผอง สิ่งผันผวนวิปริตเข้าปิดครอง ดั่งสีทองผ่องจ้าลับคลาไคล อนาถแท้ทะเลเอ๋ยที่เคยเห็น น้ำกระเซ็นเป็นฟองละอองใส รุ้งตะวันทาบฟ้าแลหาไกล สะท้านใจวังสวรรค์ที่ฉันเพลิน ณ ริมหาดคราคล่ำสำเนียงเสียง นกบินเลี่ยงขอบผามาแก่งเขิน ทะเลสาดระลอกกระฉอกเกิน ตามซอกเนินเป็นฝอยทยอยทบ บัดนี้หนอเหลือไว้เพียงในฝัน คลื่นลมสั่นน้ำเซาะเจาะตลบ อดีตกาลผ่านไปไม่เหลือครบ ตำนานลบจมทรายดุจคล้ายลม แต่ความหลังฝังใจดั่งได้ผนึก สิ่งรู้สึกช่างกระไรสู่ใยขม เมื่อไหร่หนอย้อนเวลามาเชยชม อภิรมย์สมสร้างระหว่างเรา ทะเลเอ๋ยเห็นอยู่เมื่อสู่วิถี ลมที่มีหาดงามเมื่อยามเฉลา คลื่นซัดทรายสู่แก่งแฝงบางเบา คงเหลือเงาฝังลึกตรึกใจจำ. * แก้วประเสริฐ. *
18 มกราคม 2549 12:15 น. - comment id 553948
อัลมิตราบอกกับตัวเองว่า .. สิ่งที่สวยงามก็จะเก็บไว้เป็นที่ระลึก และสำหรับบางอย่าง อัลมิตราก็เลิกคาดหวังที่จะเห็นสิ่งที่เป็นไปในทางที่ดี ทำใจให้ยอมรับ กับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะว่า เราไม่อาจกลับไปแก้ไขอดีต มีความจริงอยู่ว่า .. ไม่ใช่ทุกครั้งที่ปรากฏตัวจะพบแต่ความสุข แต่ความจริงก็ยังมีอีกว่า .. หากมิฉะนั้นแล้ว เราก็ไม่อาจหยั่งรู้ธาตุแท้ในหัวใจของใครได้ เช่นกัน มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
18 มกราคม 2549 13:27 น. - comment id 553954
ความหลังคือสิ่งสวยงามที่น่าจดจำขอรับ
18 มกราคม 2549 13:44 น. - comment id 553955
**ทะเลงาม กับความหลัง** เข้ามาอ่านกลอนงามเช่นเคยค่ะ
18 มกราคม 2549 14:49 น. - comment id 553968
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ วนเวียนเปลี่ยนจากเหงาเป็นเศร้าแทน ไร้อ้อมแขน...คนรู้ใจในวันเหงา จำตอ้งทนหม่นทนหมองเศร้า ไร้เงาเขา...ร่วมเรียงเคียงมองจันทร์.... จากเหงา...ก็มาเป็นเศร้า... ทำอย่างไร ? จึงจะไม่คิดหลอกตัวเองน้า... รักษาสุขภาพนะค่ะ คิดถึงและเป็นห่วงเสมอค่ะ
18 มกราคม 2549 16:07 น. - comment id 553990
กลอนเพราะมากนะครับ เดี๋ยวสักพักผมจะกลับมาแต่งด้วย ตอนนี้ยังไม่พร้อม vwlogistic@hotmail.com
19 มกราคม 2549 00:48 น. - comment id 554041
เข้ามาอ่านกลอนงามงามของคุณแก้วประเสริฐ.... รักษาสุขภาพนะค่ะ
19 มกราคม 2549 08:18 น. - comment id 554072
สวัสดีครับ คุณแก้วประเสริฐ ป่านนี้หายเหงาหรือยังหนอ.. บัดนี้หนอเหลือไว้เพียงในฝัน คลื่นลมสั่นน้ำเซาะเจาะตลบ อดีตกาลผ่านไปไม่เหลือครบ ตำนานลบจมทรายดุจคล้ายลม ชอบบทนี้อะครับ
19 มกราคม 2549 09:50 น. - comment id 554094
คุณ อัลมิตรา ยอดหญิงครับ...อันที่จริงผมเขียนกลอนนี้หาใช่จะทำให้ใคร กระทบจิตใจใครไม่นะครับ เป็นเพียงแต่ว่าเกิดนึกถึง สถานที่อันงดงามเท่าที่ผมเคยเห็นมา เลยเขียนไปตามแรงฝัน ซึ่งผ่านมานานพอสมควร สิ่งใดผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไปเป็นอดีตกาล อย่าหวนกลับมาเพียงแต่จดจำสิ่งดีงามไว้เถอะครับ สถานอันสวยงามหาใช่เหตุไม่ ซึ่งผมคงอาจจะไม่ได้ไปอีกแล้ว จึงได้เพ้อฝันไปตามใจปรารถนาครับ ขอบคุณที่ยอดหญิงได้มาเยี่ยมและฝากวจีไว้นะครับ ขอบคุณ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 09:52 น. - comment id 554096
คุณ เจ้าพานทอง ครับความหลังอันเป็นสถานที่อันงดงามสวยตระการเช่นนี้ ย่อมทำให้เกิดความสุขใจได้อย่างยิ่งครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 09:56 น. - comment id 554099
คุณ ลมรำเพย ใช่ครับทะเลงามสถานอันน่าจดจำ หากคุณมีโอกาส ผมขอแนะนำลองไปทัศนาสักครั้ง แล้วจะเกิดมโนภาพอันซึ้งตรึงใจครับ ตรงกลางเป็นบ้านพัก ซ้ายมือแนบติดภูเขา บนภูเขามีสัตว์ต่างๆ ขวามือเป็นต่อจากบ้านพักลาดลงไปเป็นหาดทราย ที่สะอาดทอดยาวไปสู่ทะเลที่มีคลื่นลมแรงพอสมควร เหมาะกับการเล่นน้ำเป็นที่สุด ตอนเย็นๆจะเกิดเป็นรุ้งตะวันทาบขอบฟ้า หากไปตอนข้างขึ้นจะเห็นจันทร์ทอแสงนวล แสงจะกระทบผิวน้ำงามจริงๆครับ นี่แค่เล่าตามที่ผ่านมาครั้งแรกในชีวิต และคิดว่าหากมีโอกาสจะไปแต่คงจะยากครับ ขอบคุณมากครับ อย่ารำคาญเสียก่อนในการเล่าให้ฟังนะครับ แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 10:00 น. - comment id 554101
คุณ แมงกุ๊ดจี่ สวัสดีครับ...สิ่งสัมผัสจากเหงาย่อมผันสู่ความเศร้า เป็นธรรมดาของชีวิตเยี่ยมพวกเรา บางครั้งทั้งๆที่สุขก็ยังคลุกกับมันเสมอๆนะครับ รักและคิดถึงคุณเสมอมา ขอบคุณครับ คุณที่น่ารัก แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 10:05 น. - comment id 554103
คุณ ณ เพรียกไพร มาเถอะครับมาสร้างจินตนาการอันสดสวย ฝากไว้ในกลอนย้อนหัวใจในความรำลึกประทับไว้ ในอักษราของท่านเถอะครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 10:07 น. - comment id 554104
คุณ แสงไร้เงา เพียงยลพบกับคุณก็แสนจะอบอุ่นใจเสมอครับ และยังห่วงใยสุขภาพทำให้ยิ่งเกิดประกายฉายแสง แห่งความงดงามเสมอด้วยแสงทองผ่องพรรณรายครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 10:10 น. - comment id 554106
สวัสดีครับ คุณ ร้อยแปดพันเก้า ความเหงาคลุกเคล้าความเศร้ามีแก่ผมเสมอมา ยากจะหลุดพ้นไปได้ครับ แต่ก็ช่วงระยะเวลาอันสั้นๆ เท่านั้นครับ เนื่องจากแรงจูงใจที่สร้างกำหนด บังคับไว้จึงผ่อนคลายได้เสมอๆครับ กลอนทุกบทตอน ผมมักจะกลั่นออกจากใจผมเองเสมอๆมาย่อมมีทั้งดีและ ไม่สดสวยเท่าไหร่ครับ เพียงแต่เขียนไว้แก้เหงาและฝึกสมองเรามิให้ ต้องห่อเหี่ยวเท่านั้นเองครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.