ฉันไม่เชื่อสองเราอยู่กันได้ หากย้อนไปไม่แยกใจไกลห่าง เชื่อใจเราตรงกันฝันร่วมทาง สิ่งต่างต่างทั้งหมดให้จดจำ แต่ก่อนนั้นฉันไม่เป็นอย่างนี้ ในวันที่จากกันฉันแสนขำ แต่นานวันหัวใจเริ่มเจ็บช้ำ สิ่งต้องทำคือการเฝ้ารอคอย เชื่อว่าไม่ไปลับกับสาวอื่น ทนกล้ำกลืนฝืนใจให้เหงาหงอย ภาพต่างต่างมองเห็นเช่นร่องรอย ยังเฝ้าคอยห่วงหาน้ำตาริน วันเดือนผ่านนานไปแต่ละครั้ง และคงยังคอยด้วยใจถวิล ด้วยเหตุผลรักมากจากดวงจินต์ พร้อมจะยินรับกลับคืนมา
17 มกราคม 2549 12:26 น. - comment id 553668
ความเชื่อมั่นเป็นสิ่งที่ดีค่ะ **แวะมาอ่านกลอนงามค่ะ**
17 มกราคม 2549 12:59 น. - comment id 553690
สวัสดีค่ะ พี่รุ้ง ฉันเชื่อว่าเรายังมีกันเสมอ ไม่มีเผลอ...ปันใจให้เป็นสอง จะร่วมกันสร้างรักตามครรลอง จะประคอง...สองใจในทางเดิน... เค้า...เชื่อมั่นว่าเราอยู่ด้วยกันได้ แต่เรา...เชื่อมั่นว่าไม่มีทางอยู่ด้วยกันได้... เรื่องความรักยากเข้าใจจังค่ะ พี่รุ้ง.... รักษาสุขภาพนะค่ะ
17 มกราคม 2549 14:06 น. - comment id 553715
ฉันเชื่อแบบนั้น แต่เขาไม่เชื่อ น่าช้ำนะคะ
17 มกราคม 2549 15:36 น. - comment id 553733
ความเชื่อใจ..คือสิ่งที่จะนำพาความรักไปตลอดรอดฝั่ง...
17 มกราคม 2549 18:33 น. - comment id 553788
ฉันเชื่อว่า หากเธอกลับมายืนอยู่ตรงนี้ เธอคงได้เห็นรอยยิ้มที่หวังดี อย่างเช่นที่เคยมีให้เธอเช่นผ่านมา ....
17 มกราคม 2549 19:08 น. - comment id 553809
หวัดดีค่ะพี่สาว กลอนเข้าถึงความรู้สึกเลยค่ะ...ตรงกับความรู้สึกมากเลย ค่ะ เขาเชื่อ...แต่เราไม่เชื่อสิคะ ทำให้ต้องจากกัน...........