ตลาดความหวัง
แดดเช้า
(๑)
คนตั้งโต๊ะเรียงรายขายเลขสวย
ที่เรียกหวยบนดินกินความหวัง
ใครสักคนทนกัดฟันปันเศษตังค์
ซื้อเลขสั่งให้เขียนสักสองตัว
แผ่นเล็กน้อยคอยฟังเสียงวิทยุ
ปากคนยุเชียร์สนั่นฝันสลัว
ยี่สิบบาทเลขท้ายคล้ายมึนมัว
ฟังถ้วนทั่วคงถูกบ้างอย่างตั้งใจ
คือตลาดซื้อขายหวังวันฝันขาด
เงินอาจพลาดทอหวังประทังได้
จะยืนเดินนั่งนอนฝันรำไร
เป็นฝันใหญ่วาดชีวิตทิศทางงาม
คนตั้งโต๊ะก็หวังก่อนโต๊ะตั้ง
ขายความหวังเลขเด็ดคนเดินถาม
กำไรเงินกำไรทองของโมงยาม
เก็บเกี่ยวความหวังไว้ตั้งใจรอ
ตลาดหวังยังตั้งโต๊ะทุกหนที่
ความเป็นอยู่ที่ดีที่เกิดก่อ
แม้ลมแล้งแห้งโหยหวังโปรยพอ
หรือเสี่ยงต่อความหมดสิ้นยังยินดี
ง่ายกับการเขียนเลขไม่กี่ตัว
ไม่เหนื่อยหนักปวดหัวกลัวภาษี
ซื้อความหวังสักตั้งยังเปรมปรีดิ์
อย่างน้อยที่หัวใจได้ศรัทธา
(๒)
คนร่ำรวยคือใครมีใครคิด
เงินแม้นิดยี่สิบบาทอาจล้นค่า
สะสมเป็นเงินล้านหว่านเงินตรา
อ้างเอื้อทุนศึกษาเด็กยากจน
รัฐบาลสานค่านิยมผิด
ให้คนคิดสุขสบายคลายขัดสน
แต่แท้สุดเกินฉุดรั้งหวังเปรอปรน
งมสุดใจไม่พ้นขุมนรก
(๓)
รากหญ้ายังหวังรวยพึ่งหวยรัฐ
ดาวเด่นยังแจ่มจรัสเงินคุ้มปก
หญ้าถูกย่ำหลงละเมอเผลอเพ้อพก
ดาวยังจกเงินหญ้ากลางฟ้าไกล
ห่างไกลกันเหลือเกินเหมือนเดินหลง
ฟ้ามิอาจต่ำลงคุ้มหญ้าได้
หนาวดาวพริบระยิบตาครามองไป
ร้อนหญ้าไร้แล้งเยือนเหมือนใครเมิน
คนตั้งโต๊ะเรียงรายขายเลขสวย
ดาวอาจช่วยหลายใบไม่ขัดเขิน
หญ้าหวังเลขเสกปราสาทงามเหลือเกิน
ดาวยังเพลินเสี่ยงเล่นเป็นเวลา
คือตลาดความหวังอาจพลั้งพลาด
สิ่งหวังวาดต่างหวังต่างคุณค่า
มุมมองดาวมุมมองหญ้าต่างราคา
ด้วยเหตุฟ้าสูงเกินดินต่ำจม.