ฉันเป็นเศษไม้ซีกกระผีกริ้น ที่ชาชินการต้องถูกมองข้าม รออวดไฟอวดฝันอันงดงาม หนึ่งวาบวามของชีวิตอุทิศตน เผื่อประกายที่ก่อสานต่อเนื่อง จะรุ่งเรืองโรจน์แรงสักแห่งหน เมื่อแสงเทียนส่องทางกลางมืดมน คงมีคนหวนคิดสะกิดใจ เธอคือโคมที่อาจเคยขาดแสง โลกกลั่นแกล้งคราวก่อนจนอ่อนไหว ผ่านทุกข์ท้อรันทดเลยหมดไฟ ซุกซ่อนในมุมอับหลืบลับเร้น ไม้ขีดไฟก้านนี้ยอมพลีชีพ จุดประทีปแห่งรักขะมักเขม้น ทุ่มศรัทธาทั้งใจไม่เบี่ยงเบน ให้เธอเด่นเพียงดาวพร่างพราวตา ฉันก็เหมือนไม้ขีดไฟที่ใช้แล้ว เพื่อเธอคือโคมแก้วเพริศแพรวจ้า หากสมเพชเศษไม้ไร้ราคา ช่วยย้อนมาเผาให้ไหม้เป็นจุณ
8 มกราคม 2549 12:31 น. - comment id 551909
อย่าเล่นกะไฟจิ.....มัน(ไหม้)...ดี อิอิ
8 มกราคม 2549 12:45 น. - comment id 551912
..ไพเราะที่สุด..ในโลกด้วยดิคะ.... ซาแว้ปป..
8 มกราคม 2549 12:46 น. - comment id 551913
[b]เจ้าไม้ขีดไฟ[/b] ----------------- โอ้ไม้ขีดก้านน้อยดูด้อยค่า ผ่านเวลาจุดแสงต่อแรงฝัน มิอาจคว้าจับมาจุดชีพมัน ไม้ก้านนั้นหมดค่าน่าเศร้าจัง แต่ไม้ขีดจงตรองอย่าหมองเศร้า ชีวิตเราอุทิศด้วยจิตตั้ง เพื่อส่งแสงแห่งฝันสานพลัง ก็สมดั่งมโนรถทุกบทตอน ใยต้องเศร้าเว้าวอนอุทธรณ์ด้วย เมื่อเราช่วยเต็มแรงจุดแสงป้อน แสงรุ่งโรจน์โชติช่วงนิรันดร อนุสรณ์แห่งเจ้ามิเปล่าตาย เฉกเช่นคนทำคุณประโยชน์เอื้อ กอปรคุณเกื้อสังคมสมมุ่งหมาย ถึงคราต้องจากลาชีพวางวาย ไปสบายสุคติจิรันดร์กาล ---------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๗ มกราคม ๒๕๔๙ [url]http://www.geocities.com/niphonny[/url]
8 มกราคม 2549 12:47 น. - comment id 551914
เรนขออนุญาต.. สวัสดีปีใหม่พี่นางสาวใบไม้.... และสวัสดีปีใหม่.. พี่ชายทัดหทัย..นะคะ.... แว้ปป..
8 มกราคม 2549 12:52 น. - comment id 551916
โห้ย! ..กี้เรนขอโทษ ..บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก.. กี้เรนชนโครมเบ้อเริ่มด้วยดิคะ.. เรนชอบบทกวีของคุณจัง.. เพราะเรนก็อยากจะบอก..เจ้าไม้ขีดไฟ..แบบนั้น.. แต่เรนเขียน..ยังไม่เก่ง.. เรนขอบคุณ ..แทนไม้ขีดไฟ..นะคะ.. เพราะอันนั้น.. คือความรู้สึกของเรน.. ...
8 มกราคม 2549 12:57 น. - comment id 551919
ขอบคุณสำหรับคำชม ว่าง ๆ แวะชม \"บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก\" บ้างสิ ยินดีต้อนรับเสมอ
8 มกราคม 2549 13:03 น. - comment id 551921
ในสังคม มีคนดีที่น้อยใจกับการตอบรับของสังคมที่เริ่มจะเลวร้ายขึ้นทุกวัน คนดีจะต้องมีเพื่อนที่ดีด้วย จึงจะไม่ซวยเพราะทำดี แล้วไม่มีผลในทันทีที่ทำ แต่ตัวเล็กมั่นใจว่า ความดีที่รอบคอบ จะเป็นเหมือนรูปที่มีกรอบ คอยครอบคุ้มกันภัย
8 มกราคม 2549 13:19 น. - comment id 551928
คุณคนตัวเล็ก.. เรนขอบคุณนะคะ.. อีกแป๊ปเดี๋ยว..เรนต้องแวะไปแน่ๆ..ก็เรนชอบที่คุณเขียน..ด้วยดิคะ ..
8 มกราคม 2549 15:42 น. - comment id 551950
ไม้เขียนไฟก้านน้อยเหมือนด้อยค่า ไม่มีใครมองมาเห็นราศี แต่ใครเล่าอยู่เบื้องหลังยามราตรี ที่จุดให้โคมมณีส่องเห็นทาง แต่งได้เพราะจริงๆคับคุณทัดหทัย
8 มกราคม 2549 17:16 น. - comment id 551962
อ่านคำวอนจากใจของไม้ขีด ราวคมมีดกรีดซ้ำย้ำรอยแผล ถูกทิ้งขว้างร้างไร้ใครเหลียวแล เป็นเพียงแค่เศษไม้ไร้ราคา เจ้าไม้ขีดถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน แม้ล่วงผ่านคืนวันยังฝันหา ให้โคมแก้วแวววับโปรดกลับมา ปรารถนาพลีร่างกลางอัคคี กลักไม้ขีดเก่าเก่าดูเศร้าหมอง เมื่อคนมองก็เมินต่างเดินหนี ถูกทอดทิ้งเอาไว้มิใยดี เพราะไม่มีคุณค่าราคาใด จากวันนั้นขีดประกายให้ช่วงโชติ จนเริงโรจน์ส่องทางสว่างไสว ถึงวันนี้หมดประโยชน์จะโทษใคร ถูกปล่อยให้เปียกฉ่ำด้วยน้ำตา ไม่สามารถจุดประกายได้อีกแล้ว ไม่เหลือแววก่อเกิดความเจิดจ้า เหลือเพียงแค่รอผ่านกาลเวลา พิพากษาลบเลือนเหมือนเช่นเคย
8 มกราคม 2549 18:08 น. - comment id 551965
ฉันก็เหมือนไม้ขีดไฟที่ใช้แล้ว เพื่อเธอคือโคมแก้วเพริศแพรวจ้า หากสมเพชเศษไม้ไร้ราคา ช่วยย้อนมาเผาให้ไหม้เป็นจุณ.. ...... จบสวยจังค่ะ งามทั้งกลักทั้งก้านค่ะ
8 มกราคม 2549 18:12 น. - comment id 551969
ยังยืนยันว่าชอบสองวรรคสุดท้ายเช่นเดิมเจ้าค่ะ
10 มกราคม 2549 12:18 น. - comment id 552248
จินตนาการลึกล้ำ งดงาม ชื่นชมครับ