เพียงหนึ่งในอารมณ์

แก้วประเสริฐ

                 เพียงหนึ่งในอารมณ์
       เหงาเงียบสุดเฉลยล่วงเลยแทรก
มิได้แยกแตกฟูฟ่องละอองสาย
สร้างรันทดหดหู่สู้เดียวดาย
ล้วนใจกายอ่อนล้ามาระทม
       ดั่งรวีทองครวญมาคราย่ำค่ำ
โพยมคล้ำพร่ำลาพาขื่นขม
เสี้ยวรัชนีกรอ่อนแสงยากแฝงชม
ดาวตรอมตรมหลบลี้ยามมีเดือน
       สะท้อนใจสุดพล่านสะท้านจิต
สิ่งเนรมิตบิดหักแล้วกลับเฉือน
โลกหนอโลกโฉลกไว้มิได้เยือน
แสร้งลาเลือนเปื้อนไว้ฝากใจจำ
       อารมณ์นี้ก่อนเคยเผยระรื่น
ผันพลิกฟื้นตื่นตาหาสิ่งล้ำ
ละเอียดอ่อนหนักเบาเฝ้ากระทำ
มิครวญคร่ำเพริศพริ้งในสิ่งมี
       วิสุทธ์สล้างกระจ่างไว้สู่ในฝัน
จำเนียรกาลสรรค์สร้างกลางสุขี
ลบฤาบวกผนวกไว้คล้ายวารี
ฉ่ำนทีเย็นยะเยือกเปลือกอารมณ์
       ผิดกลับถูกพันผูกคลุกสมาน
ร้าวแตกฉานสรรค์ถูกมิสุขสม
เกิดห่อเหี่ยวประดับจับสิ่งตรม
สิ้นเริงรมย์จมเหงาสุดเศร้าใจ
       เพียงหนึ่งในอารมณ์ปรารถนา
สิ่งหวนหาเข้าครองตรองหวั่นไหว
ร้าวภายนอกตอกห้วงล่วงภายใน
ช่างพลิ้วไปคล้ายทะเลที่เห่ครวญ
       วิปโยคโบกสะบัดพัดจัดจ้าน
แสงทองผ่านยิบระยับนับสิ่งหวน
ล้วนแต่คำพร่ำเพ้อละเมอชวน
สิ่งนั้นล้วนความเหงาเคล้าใจตน.
          *  แก้วประเสริฐ. *