กลอนสั้นแต่ยาว

มนต์กวี

 คือรัก.................................
รักนั้นหรือคือแบ่งปันคือการให้
รักนั้นหรือคืออุ่นไอตามใจฝัน
รักนั้นหรือคือการมีกันและกัน
รักคงมั่นมั่นคง......ตรงที่ใจ


ไออุ่น.................................
ได้ไออุ่นจากคุณในคืนหนาว
ใต้ฟ้าพราวมีคุณเป็นผ้าห่ม
นอนเคียงข้างอ้อนออดกอดกันกลม
น้ำค้างพรมท่ามคืนหนาวเรามีกัน


ฝากใจใส่กระเป๋า...............
พี่อยากฝากหัวใจใส่กระเป๋า
คล้องไหล่เจ้าคนดีจะได้ไหม
ยามเดินทางมีกระเป๋าติดตัวไป
พร้อมหัวใจของคนเหงาเฝ้าติดตาม


ดาวบ้านนา........................
ทิ้งท้องทุ่งเข้ากรุงมุ่งเป็นดาว
สุกสกาวส่องสว่างกลางเมืองหลวง
ณ.วันหนึ่งกลับเถิดหนอข้าวรอรวง
มาโชติช่วงสร้างสวรรค์ดาวบ้านนา


นกจร............................
เจ้านกน้อยบินจรอ้อนตะวัน
ออกตามฝันที่หวังตั้งใจไว้
ถึงลำบากยากหนอมิท้อใจ
บินฝ่าไปถึงฝั่งฝัน...สักวันเอย


ลมหนาวกับผ้าห่ม.............
ค่ำคืนนี้ลมหนาวมาทายทัก
เหมือนทอถักท้วงติงสิ่งขาดหาย
ยะเยือกเย็นเหยียบย่ำซ้ำเติมยาย
แต่ปีกลายยังรอถ้า........ผ้าห่มคลุม


เหตุและผล...............
ความขัดแย้งก่อเกิดวิวัฒนา
ความศรัทธาก่อเกิดความเชื่อมั่น
ความรักสานถักทอก่อสัมพันธ์
ความมุ่งมั่นเหมือนเข้าลู่สู่เส้นชัย


ต้มยำกุ้ง...............
ต้ำยำกุ้งวันนี้มิมีเจ้า
อ้ายนั่งเหงากินคนเดียวไม่สุขสันต์
คลายคิดถึงพึ่งเหล้าขาวใต้เงาจันทร์
เพ้อรำพันในคืนเหงา....เฝ้ารอนาง


น้ำรังแก..............................
น้ำจากป่าไหลท้นมาท่วมเมือง
ถิ่นรุ่งเรืองลับล่มจมกระแส
สายน้ำเชี่ยวเชือดเฉือนเหมือนไม่แคร์
น้ำรังแกเพราะมนุษย์ผู้ฉุดธรรม(ชาติ)


เงามืด..........
เมื่อเงามืดแผ่คลุมเข้าหุ้มจิต
วิปริตใจคนบนด้ามขวาน
แม้พระสงฆ์มันยังฆ่าพวกซาตาน
ไทยแหลกรานฤาจะสิ้นแผ่นดินธรรม