ประทีปทอง

แก้วประเสริฐ

                 ประทีปทอง
     ระวีทองส่องฟ้าคราอุษาสาง
เสียงเหง่งหง่างระฆังทองก้องไพศาล
เหล่านกกาพาซ้องร้องกังวาน
ลำโพงขานลำนำธรรมคัมภีร์
     ชีวิตวันใหม่ได้บังเกิดบรรเจิดแล้ว
โน้มนำแผ่วสิ่งสร้างกระจ่างศรี
มวลเหล่าสัตว์ชายหญิงสิ่งที่มี
สรรค์ชีวีตามสภาพกรรมสู่นำทาง
     ล้วนทุกข์สุขคลุกเคล้าเนาเข้าคลุก
จะถูกปลุกวนเวียนเฝ้าเพียรสร้าง
สิ่งดีชั่วว่ายวนจนอำพราง
มิสล้างกระจ่างไว้สู่ใจเรา
     นี่แหละหนอโลกมนุษย์สุดหยั่งยาก
มันฝังรากฝากไว้ให้โง่เขลา
สร้างชีวิตจิตใจไม่บางเบา
แทรกซึมเอาโมหะจริตคิดแต่ตัว
     หากมีเมตตานำทางสร้างสุขศรี
กอบไมตรีกรุณาละไว้ในสิ่งชั่ว
มุทิตามาประกอบอย่าเกรงกลัว
มิเมามัวนำอุเบกขาไว้สู่ใจตน
     ตัดสิ่งโลภลงไว้มิให้โทสะ
สร้างฉันทะเพียรละสิ่งสับสน
กอบวิริยะมุมานะอย่าปะปน
จิตตะล้นจนสร้างไว้ในวิมังสา
     ตรองมิได้ในสิ่งที่เพียรสร้าง
อุเบกขาวางไว้มิไกลหนา
ให้ใคร่ครวญตรวจสอบด้วยปัญญา
สิ่งปัญหาจะละได้ด้วยใจเรา
     แสงประทีปดุจเทียนที่ส่องหล้า
ขจัดมืดนำพาพ้นจากสิ่งเศร้า
ในวันใหม่ได้บรรเจิดมิบางเบา
จงสร้างเอาในธรรมเฝ้านำทาง.
       *  แก้วประเสริฐ. *