ถ่านไฟเก่า

ร้อยฝัน

ถ่าน
       ตัดเอาไม้ตรงปลายนาเอามาเผา
ลงในเตาดินเหนียวขนาดใหญ่
โดยใช้แกลบจากโรงสีเป็นเชื้อไฟ
เผาจนไหม้ระอุประทุควัน
       สักครึ่งวันแล้วเอาดินเหนียวปิด
ให้มิดชิดตามช่องปล่องลมนั่น
ปล่อยทิ้งไว้ให้เตาเย็นลงพลัน
เก็บถ่านนั้นไว้หุงหาคราต่อไป

ไฟ
       ร่างแม่เฒ่าคุดคู้ดูเหน็บหนาว
เสียงสั่นราวผีเข้าคราวจับไข้
ลูกชายเร่งรีบรุดเข้าจุดไฟ
หวังเพียงให้ไออุ่นกรุ่นกำจาย
    
       ข้าวสารหมดเงินหมดอดท้องกิ่ว
ยามเมื่อหิวน้ำประทังยังไม่หาย
มาทุกข์ซ้ำยิ่งแย่แม่ใกล้ตาย
เกิดเป็นชายต้องอยู่สู้ต่อไป
       นึกถึงถ่านที่เผาในเตาดิน
ยังมิสิ้นหนทางพอหวังได้
มองเห็นแสงสว่างส่องทางไกล
มิร่ำไรรีบเร่งเกรงเสียการ
      ขายถ่านหมดได้เงินเดินไปซื้อ
มือหนึ่งถือถุงยาและอาหาร
อีกมือหนึ่งกำเงินไว้ตรองอยู่นาน
จึงก้าวผ่านตรงไปไม่รอรี
      รีบกลับบ้านหุงหาข้าวปลาก่อน
แล้วจึงย้อนดูแม่อย่างเร็วรี่
เห็นศพแม่น้ำตาไหลมาทันที
โอ้ชีวีแม่ลับดับสิ้นไป


เก่า
        นอนคุดคู้ข้างถนนคนเดินผ่าน
อยู่ในย่านคนจนบนเมืองใหญ่
หมดความฝันหมดหวังหมดแรงใจ
ไม่เหลือไฟต่อสู้ในแววตา
        ชีวิตเก่าคนเก่าที่เล่าขาน
เป็นตำนานคนจนคนหมดท่า
ดังผงดินหมดสิ้นไร้ราคา
เป็นดังผ้าขี้ริ้วเก่าเขาไม่มอง