การรอคอยพลอยห่วงจะล่วงเลย ต้องอยู่เฉยหยุดนิ่งเป็นลิงหงอย แต่ละวันมันเหมือนจะเลื่อนลอย ใจดวงน้อยห่อเหี่ยวเรี่ยวแรงลง ไม่ขัดข้องต้องรอกันต่อไป ก็เข้าใจแต่จิตคิดประสงค์ จึงเหนื่อยหนักกักเก็บเจ็บที่ปลง มินานคงเคลื่อนที่ดีกว่าเดิม จึงอ่านกลอนย้อนแต่งแบ่งเวลา นั่งอยู่หน้าจอแสงหวังแรงเสริม มาเรียงร้อยถ้อยถักและกวักเติม มันก็เริ่มดีขึ้นตอนยืนรอ น่าเบื่อแท้แต่หวังยังเรืองรอง เฝ้าจับจ้องเวลาจะมาหนอ แม้ต้องเหนื่อยเมื่อยกายและปลายคอ ดีกว่าหงออย่างนี้ทั้งปีเอย
extreme life 22 ธ.ค. 2548 19:01 น. - ID 84507 
2296
7
0
22 ธันวาคม 2548 19:30 น. - comment id 548684
กำรองี้สบายดีออกงับ รองาน
22 ธันวาคม 2548 19:54 น. - comment id 548692
เห็นด้วยครับเรื่องการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์และเป็นสุขด้วยนะครับ...ชื่นชมกลอนนี้มีรสความหมายดีครับ
22 ธันวาคม 2548 22:21 น. - comment id 548699
..... ความทรมาร คือ การรอคอย โปรดเห็นใจน้องหน่อย 555 มั่วๆคะ ร้องเพลงไม่ถุกเรยยย ก๊ากก
23 ธันวาคม 2548 02:40 น. - comment id 548726
โหท่านรอซะในรูปก็บ่ไหวนา
23 ธันวาคม 2548 03:23 น. - comment id 548744
เกลียดทีสุดเลยการรอคอย............ เห็นรูปแล้วกลัวเป็นแบบนั้นจ้งเลย..อิอิอิ .......... ...
23 ธันวาคม 2548 10:13 น. - comment id 548767
รอโดยไม่มีความหวัง ช่างทรมาน
23 ธันวาคม 2548 12:57 น. - comment id 548787
การรอคอยถอยความคิดสู่หลัง เมื่อครั้งยังหลงละเมอเพ้อจนหงอย ซึมซาบซ่านผ่านมานั่งตาลอย ดูสาวน้อยเคยข้างมาห่างไกล.
แก้วประะเสริฐ.
23 ธันวาคม 2548 15:15 น. - comment id 548834
ฝากปลอบประโลมใจ ในงานน้องนางสาวใบไม้ *ไม่เจียม*ค่ะ ล้างให้ออกล้างให้ออกจากความคิด อย่ายึดติดรักเพียงผ่านหวานฤาขม เชื่อพี่สิคนดีอย่าตรอมตรม รักระทมสวดน้ำคว่ำขัน..สวรรค์ลา รักเกิดได้ดับได้ใช่ไหมเล่า อย่าก่นเศร้าเฝ้ารออาทิตย์อุษา เริ่มต้นใหม่กับใครสักคนนะดวงชีวา คนรู้ค่าเนื้อคู่ผู้รักเรา!
23 ธันวาคม 2548 15:22 น. - comment id 548839
23 ธันวาคม 2548 16:43 น. - comment id 548861
นานเหลือเกินดูจากภาพ ท่าทางจะรอคอยนานมาก แง้ ๆ กลัวอ่ะ แต่ยังไงการรอคอยก็งดงามในหัวใจผู้เปี่ยมไปด้วยรักนะ
23 ธันวาคม 2548 21:55 น. - comment id 548914
บางครั้งการรอคอยก็ทรมาน แต่บางครั้งก็มีความสุข และเมื่อถึงวันที่รอ สิ่งที่ได้มาก็มีค่ายิ่ง
24 ธันวาคม 2548 01:00 น. - comment id 548963
รออย่างนี้รอไปได้ประโยชน์ ไม่เกิดโทษอันใดใฝ่ศึกษา ดีกว่าคอยปล่อยผ่านกาลเวลา ให้เนิ่นช้าผลัดวันประกันพรุ่ง
24 ธันวาคม 2548 15:46 น. - comment id 549026
....การรอคอยมันยากตรงไหน....ร้องเพลงค่ะร้องเพลง...รอเถิดค่ะยังมีโอกาส...รอ...ร๊อ...รอ..แต่รอสะขนาดในรูปอย่มาหานู๋น่ะ...นู๋กลัว....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
