เมื่อความเหงาจู่โจมโถมเข้าใส่ คืนที่ไฟโชติช่วง...ดวงใจหนาว ความสัมพันธ์ก่อเนื่องสืบเรื่องราว หนุ่มกับสาวทอดสะพานสานสัมพันธ์ สาวก็เปลี่ยวตัวเปล่า...เหงา...ลึกลึก หนุ่มก็คึกคะนองต้องความฝัน จิบเมรัยกลิ่นหอมพร้อมแบ่งปัน ถูกผลักดันด้วยกลกามตามที่เป็น ต้นรักปลูกด้วยความเหงาเศร้าหดหู่ รากแก้วอยู่ที่ไหนมองไม่เห็น จะผลิดอก...อย่างไรไม่จำเป็น ไม่ยากเย็นแค่บรรเลงเพลงกามา คือหนุ่มสาวแห่งความทุกข์ยุคสมัย ใช่เรื่องวัย...เอาเรื่องเหงาเข้าบังหน้า หลงเชื่อว่ารักมาเยือนให้เตือนตรา เสน่หาชั่วคืนค่ำอันร่ำไร พอความเหงาจากลา...พาเลือนลับ แยกกันกลับสู่ความจริงอันยิ่งใหญ่ ยังแอบซ่อนความเหงา...เศร้าข้างใน เจอแสงไฟอีกค่ำคืนก็ตื่นตา พอคืนเหงาคืนใหม่ใช่คนเก่า ยิ้มเศร้าเศร้าทายทักจักหวนหา ไร้ชื่อ...ไร้นาม...ความเป็นมา โชคชะตาวาดให้ใจไร้จำ จึงเป็นเพียงเสน่หามาชั่ววูบ รับรอยจูบที่แก้ม...แนมเพลงพร่ำ รักเอยรักแค่รู้อยู่แค่คำ การกระทำต่างไปในความจริง เมื่อความเหงาจู่โถมเข้าโจมจับ อยากระงับหัวใจให้ทนนิ่ง ประกาศหาที่ให้ใจพักพิง จะแอบอิงอย่างเงียบเงียบเรียบง่ายพอ ////////////////////////////////// มีบ้างไหมหัวใจใครให้อิง จะขอพิง...พักกายใจ...ไว้ด้วยคน
21 ธันวาคม 2548 19:59 น. - comment id 548410
เมื่อความเหงาจู่โจมโถมเข้าใส่ จนไม่เหลือความมั่นในใจห่วงหวง รักหมดไปกายใจจำช้ำแดดวง เลยประท้วงพลีกายใจให้หายคน แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะคะ
22 ธันวาคม 2548 00:42 น. - comment id 548455
เมื่อความเหงาเข้าใกล้ใจเหว่ว้า ยังห่วงหาโหยไห้อาลัยถึง เมื่อลิ้มรสรักยังตราตรึง ยังคิดถึงอยู่มิวายให้อาวรณ์ อ่านแล้วเข้าใจง่ายค่ะแต่งดีจริงๆขอชมจากใจค่ะ
22 ธันวาคม 2548 11:38 น. - comment id 548589
ฮู้ย เด็ดสะระตี่พระเจ้าค่ะ 555 ชอบ ๆ ชอบรูปด้วย
23 ธันวาคม 2548 15:43 น. - comment id 548846
สิบห้าปีที่รอคอยคนเคยรัก ผ่านแค่ทักรู้เก็บงำช้ำคิดถึง ไม่น่าเชื่อเลยว่ารักจากใจคนโบราณแสนลึกซึ้ง ถึงคะนึงให้ตายอย่าหมายเชย มาวันนี้สามปีแล้วรอแก้วภักดิ์ คงเพียงรักเพียงพูดรู้อยู่เฉย ให้เพียงดีเพียงงามมิหวังเชย ชีพลาเลยฝากเพียงภักดิ์คือรักแท้..! จำภาพคุณมารแมงมุม ที่แสนนุ่มนวลในภาพผมยาวสลวยได้ติดตาตรึงใจค่ะ หวังหนาวเนื้อคงมิหนาวใจนะคะ มีใครคนดีในดวงใจให้ไออุ่นโอบเอื้อ เพื่อรักแท้..มิแพ้ใจค่ะ ............. ด้วยรักคิดถึงมากค่ะ