เสียงที่เปล่งในคอเพียงอ้อแอ้ ใครเหลือบแลรับเรื่องเปลื้องหิวโหย จึงทารกร้องจ้าคล้ายว่าโวย เป็นไปโดยสัญชาตญาณการดิ้นรน จากเรียกร้องเริ่มเปลี่ยนเป็นเรียนรู้ เออหนอกูหวังอะไรย่อมได้ผล แค่ใช้เสียงศักดิ์สิทธิ์อวดอิทธิพล เดี๋ยวทุกคนก็ต้องสนองตาม ภูมิหลังผู้กระทำผิดติดนิสัย ช่วงเยาว์วัยบกพร่องถูกมองข้าม การเลี้ยงดูผิดผิดพอกพิษลาม โตมาห่ามโอหังบาปบังใจ จนเติบกล้าเพียงกายสายเกินแก้ หมกมุ่นแต่เรื่องเลวเรื่องเหลวไหล เศษขยะสังคมจมจัญไร อาจอาศัยเปลือกสวยช่วยลวงตา สู่สันดานก้าวร้าวจากก้าวแรก จึงไม่แปลกที่ขยันสร้างปัญหา ความไม่รู้จักพอหล่อหลอมมา เสี้ยมสอนว่าต้องแข่งต้องแย่งชิง รอยโสโครกลดค่าของผ้าขาว คือเรื่องราวธรรมดาคุ้นตายิ่ง แล้วบทเรียนสรุปย่อข้อเท็จจริง เพียงพึ่งพิงภาพพร่า ปรากฏการณ์ ละเลยทั้งต้นสายและปลายเหตุ ลืมสังเวชลืมสังวรก่อนปรับฐาน ปล่อยพ่อแม่แช่ปลักความดักดาน หรือลูกหลานรุ่นใหม่ดีได้เอง กระบวนการพัฒนาของทารก น่าวิตกเต็มประดาล้าแรงเร่ง เมื่อโลกจริงยิ่งหวังยิ่งวังเวง ตราบคนเก่งก้าวหน้ากว่าคนดี ต้องรอจนร้องไห้จ้า..นมมาป้อน หนึ่งการสอนเผลอสร้างวางวิถี สู่ อำนาจนิยม ปมกาลี ยังไม่มีสักแม้เหลือบแลมอง
18 ธันวาคม 2548 09:53 น. - comment id 547345
18 ธันวาคม 2548 11:21 น. - comment id 547362
แค่ชื่อก็ชวนให้เหลือบแลแล้วค่ะ และ ไม่เคยผิดหวังเลยค่ะ สำหรับ..บทกวี ที่แสนมากล้นคุณค่าสาระ แด่สังคม พุดขอแสดงความยินดีย้อนหลังนะคะ กับรางวัลที่ได้รับค่ะ แสนปิติใจด้วยค่ะ คิดถึงเสมอมา และดีใจที่กลับมาค่ะ
18 ธันวาคม 2548 20:18 น. - comment id 547484
คมคำ ย้ำความ งามแนวคิด ชอบครับ
18 ธันวาคม 2548 21:50 น. - comment id 547499
ในตอนนี้ตัวฉันนั้นรออยู่ และไม่รู้จะต้องรอต่อแค่ไหน แต่ก็คงจะต้องรอกันต่อไป ไม่อยากให้ใครเคืองเพราะเรื่องเรา
18 ธันวาคม 2548 23:38 น. - comment id 547519
ลุงเขียนเรื่องหนักมากมายเลยนะครับ...เป็นการกระตุ้นเตื่อนที่ดีครับ
19 ธันวาคม 2548 07:21 น. - comment id 547542
งานลุงเวทย์อันนี้ มากด้วยคุณค่าจริง ๆ น่าจะเอาไปแปะนะสถานที่สำคัญ ๆ ทั่วชาติเลยนะคับ ให้คนเค้าหันมองเรื่องของคนใกล้ตัว ไม่ใช่มองแต่คนไกลกาย