อย่าเทิดฉันเทียบเท่าเจ้าชีวิต ที่ทรงสิทธิ์บัญชาฆ่าเธอได้ ยิ่งไม่คิดยกตัวเจ้าหัวใจ บงการให้ใครดับดิ้นสิ้นชีวา มิคิดไปล่วงล้ำถืออำนาจ ไม่บังอาจออกปากพิพากษา ทั้งไม่เคยประสงค์ลงอาญา ชี้ชะตาฆ่าใครโดยไม่รัก อย่าเทิดฉันสูงส่งดุจหงส์ฟ้า ที่ผ่านมาหัวใจไม่แน่นหนัก เป็นเพียงหญิงไร้ค่าน่าชังนัก มิคิดภักดิ์ซ้ำหักหาญรานใจเธอ ยิ่งเธอเห็นฉันดีทั้งที่ร้าย ก็คงคล้ายเธอพร่ำคำเพ้อเจ้อ เพราะความรักทำตาเธอพร่าเบลอ จึงพลั้งเผลอมองข้ามความจริงไป คนควรรับโทษทัณฑ์คือฉันนี้ แม้เศษเสี้ยวปรานีอย่ามีให้ ฐานที่กล้าลงมือทำเธอช้ำใจ ฆ่าฉันได้..แต่ยกโทษโปรดอย่าทำ !! ...................................
13 ธันวาคม 2548 20:38 น. - comment id 545960
13 ธันวาคม 2548 20:48 น. - comment id 545962
ก็ดีค่ะ
13 ธันวาคม 2548 21:44 น. - comment id 545976
เขียนได้แจ่มมาก คิดให้ได้อย่างที่เขียนแล้วกันนะ
14 ธันวาคม 2548 09:12 น. - comment id 546010
งามทั้งภาพและอารมณ์กวีครับ ชอบ ๆ
14 ธันวาคม 2548 10:00 น. - comment id 546029
เชิญ...ข้า..เหรอแม่นาง..พอดีไม่ว่างอะ..ต้องรีบไปอีกหมื่นลี้ตามหาแม่นางลิ้มซีอิมนะ.. ....จากข้าน้อยลี้คิมฮวง.....
14 ธันวาคม 2548 10:15 น. - comment id 546041
คนที่รักดังดวงใจกลับไกลห่าง ความเคว้งคว้างกัดกร่อนจนอ่อนไหว ยิ่งความเหงาโรยตัวเต็มหัวใจ ยากจะให้หนักแน่นดังแท่นศิลา เธอมองโลกในแง่ดี...จุดที่พลาด ก็แค่ขาดประสบการณ์ผ่านปัญหา เปิดโอกาสให้เขาแทรกเข้ามา ใช้คำว่า เพียงเพื่อน กลบเกลื่อนกล ผิดแรก..ฉันปล่อยให้เธอไร้หลัก ซ้ำผิดนักมองข้ามความฉ้อฉล ลืมว่าคอหยักหยักสักแต่คน ก่อนคบจนกระจ่างใจให้ระวัง เรื่องที่ผ่านมานั้นฉันแหละผิด ที่เผลอคิดประมาทกับภัยลับหลัง เมื่อผ่านพ้นหมอกฝ้าที่มาบัง ย้ำอีกครั้ง เทิดเธอเท่าเจ้าชีวิต คำว่า \"ลิ้นกับฟัน\" นั้นพออ้าง ยืนยันอย่างมั่นใจ \"เธอไม่ผิด\" แค่แววตาอาทร(อ้อนนิดนิด) เนรมิตความฝัน..ฉันรักเธอ
14 ธันวาคม 2548 10:16 น. - comment id 546043
แบบนี้ใครเล่าเขาจะฆ่า ฆ่าเจ้านางฟ้าน่ารักได้ แม้นโดนประหารร้าวรานใจ เชื่อเลยความในไม่กล้าทำ ใครจะกล้าฆ่าน้องสาวเราได้หละ แหมก็น่ารักขนาดนี้ แต่ถ้าเขาฆ่าเราจริงนะ พี่จะไปเป็นพยานให้เรา เอาไหมจ๊ะ อิอิ คิดถึงนะ
14 ธันวาคม 2548 10:19 น. - comment id 546044
อ้า นั่นไง เห็นไหม ใครจะฆ่าเจ้าได้ อิอิ ไปดีกว่า ป่วนมากเดี๋ยวพี่จะโดนน้องฆ่าเสียเอง อิอิ
14 ธันวาคม 2548 10:57 น. - comment id 546068
เชิญทำให้หน่ำใจ...ฉันทำได้เพียง *ขอโทษ*
14 ธันวาคม 2548 11:35 น. - comment id 546095
... เจ้าของบทกลอนที่เขียนถึง ป่านนี้คงยิ้มแก้มปริแล้วค่ะ
14 ธันวาคม 2548 13:19 น. - comment id 546152
เชิญเธอฆ่าอย่าปรานี...ชอบชื่อกลอนกับรูปประกอบจังค่ะ...เข้ากันดีจัง......
14 ธันวาคม 2548 21:07 น. - comment id 546339
อย่าให้ถึงกับต้องฆ่าแกงกันเลยนะครับ
14 ธันวาคม 2548 22:00 น. - comment id 546382
โอ...เป็นตาย่านหลาย
16 ธันวาคม 2548 15:38 น. - comment id 547018
หัวใจน้องซาดิสนัก..