::ขอ-?::
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. ผมไม่ปรารถนาสิ่งอื่นใดเลยจากคุณ
ไม่ว่าสิ่งนั้นจะตีค่าเป็นทรัพย์จนนับไม่ได้
หรือเป็นยศเป็นศักดิ์จนอาจยืนอยู่เหนือสรรพสิ่ง
เพราะผมรู้ว่าสิ่งเหล่านั้น อาจมีประโยชน์บ้างก็เพียงชั่วเวลา
ด้วยมันถูกจำกัดเอาไว้เพียงเพื่อใช้สอยในห้วงกาลหนึ่งเท่านั้น
2. สิ่งที่ผมปรารถนา กับได้แสวงหามาอย่างยาวนาน
ทว่า เหมือนจะพบ กลับไม่ใช่
เหมือนจะได้ กลับลอยเลื่อน เหมือนเงาในฝัน
สิ่งนั้นคือหัวใจ
3. หรือว่า
นี่คือสิ่งที่ผู้คนเป็นอันมาก ต่างก็แสวงหา
แต่ไม่มีหนทางที่จะได้มันจริง ๆ
4. ----------