หากฉันเป็นเช่นดอกไม้อย่างใครเขา คนคงเมินไม่เอามาชื่นขวัญ ด้วยดอกหญ้าดอกน้อยร้อยจำนรรจ์ ล้อลมหลั่นทิวไม้ใสเกินคิด เป็นนารีที่ไร้ใจไร้มายา ปากแกล้วกล้าพูดตรงไร้จริต เหมือนอารมณ์ผสมผสานหว่านความคิด เพียงอุทิศความดีงามตามที่เป็น ไม่ได้คิดอยากรักใครสักคน ไม่ดิ้นรนแสวงหาค่าเกินเห็น ใช้ชีวิตติดปัจจุบันมั่นร่มเย็น ไม่ทุกข์เข็ญไม่โหยหาไม่อาทร ไม่ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเติมความสวย ไม่สำรวยร่ำร้องหมองใจอ่อน ไม่ออเซาะสักคำหรือพร่ำวอน จะออดอ้อนไม่เป็นไม่เคยทำ มายาการผ่านตาไม่เคยพบ ไม่พิศสบตาหวานสุดซ่านฉ่ำ ไม่สรรหาถ้อยซึ้งแม้หนึ่งคำ มาเพ้อคร่ำครวญชื่นให้รื่นทรวง มีแต่คำจริงจังหลั่งประโยชน์ เหมือนของโปรดคือตรงเป้าไม่เฝ้าห่วง สลัดทิ้งความยึดถือทั้งหมดปวง แล้วก้าวล่วงสู่สุขเพียงลำพัง หากฉันเป็นเช่นดอกไม้อย่างใครเขา ใครเห็นเข้าคงผ่านเลยไม่เคยหวัง ด้วยดวงใจไร้พันธนาการอันน่าชัง ไม่ขุดฝังมายาจริตติดกับกาย.
4 ธันวาคม 2548 12:27 น. - comment id 543674
อึม ฉันขอเป็นดอกไม้สีขาวใส ไม่สนใจแจกันของบ้านสวย ขอฉันงามติดต้นก่อนร่วงโรย ผลบุญช่วยนำฉันพบทางธรรม
4 ธันวาคม 2548 12:46 น. - comment id 543678
จะเรียกจริตไม๊น๊า ถ้าหากว่าการที่เอมเป็นตอนนี้ .. บางทีก็อ้อน บางทีก็เอาแต่ใจ .. บางทีทำเป็นเด็กดื้อ .. บางทีก็คอยอยู่ใกล้ ๆ คลอเคล้า คลอเคลีย ในยามที่เราอยากจะแสดงอาการแบบนี้กับคนที่เราสนิทและรู้สึกดี ๆด้ยอ่ะ
4 ธันวาคม 2548 13:01 น. - comment id 543691
อย่างหนูเอมน่ะเรียกว่า...ช่างจะทำค่ะ...ช่างจำนรรจา...แต่กระต่ายน่ะแบบบู๊ๆๆลุยๆๆ...อย่างนี้เรียกจริตไหมน๊า...
4 ธันวาคม 2548 17:52 น. - comment id 543728
5 ธันวาคม 2548 00:05 น. - comment id 543767
ดอกหญ้าดอกนี้นั้นมีค่า น่านำมาประดับแจกันสวย ถ้าเธอนี้มิใช่รูปกายละลวย ก็คงสวยไม่แพ้คนทั้งปวง
5 ธันวาคม 2548 08:32 น. - comment id 543798
ดอกไม้ริมทาง..ก็สวยงามตามแบบฉบับของตัวเองน่ะจ๊ะ... :)
6 ธันวาคม 2548 21:19 น. - comment id 544187
6 ธันวาคม 2548 21:50 น. - comment id 544201
ถ้าเช่นนั้นฉันคือนารีมีจริต เพราะบ่อยครั้งที่เพ่งพิศสบตาเขา หวังเพียงเห็นรูปตนที่ฉายเงา ในตาเขาด้วยแววหวังอย่างรักจริง ฉันนั้นคงเป็นนารีมีมารยา เพราะออดอ้อนเจรจาอ่อนหวานยิ่ง หวังเพียงเขาสบายใจไม่ประวิง ผ่อนคลายจากสรรพสิ่งหนักอุรา จริตเชิงนารีฉันมีมาก บ่อยครั้งที่ไม่อยากจะโทรหา แต่ยกหูแพ้ใจตนทุกครา เพียงเพราะว่าอยากรู้เขาอยู่ดี มารยาร้อยเล่มฉันมีครบ เพราะเอาใจเจนจบจนถ้วนถี่ มอบใจยิ้มแย้มแต้มไมตรี อิ่มใจที่เห็นรอยยิ้มเขาพิมพ์ตา นารีมีจริตนั้น(ใช่) ฉันแน่แท้ เพราะพ่ายแพ้แก่ใจตนทนปราถนา อยากอยู่ใกล้เอาใจเขาหวานเจรจา เพราะใจลึกสำนึกว่า นั่นเพราะรัก ให้ความเห็นค่ะ