เป็นตำนานขานกล่าวสืบกันว่า พระราชาองค์หนึ่งครองเมืองใหญ่ ประกาศก้องทหารขี่ม้าไป พื้นที่ใครอยากได้ยกให้ครอง เหล่าทหารพากันเร่งควบม้า เกิดความบ้าอยากได้จิตสนอง ไม่นำพาความหิวเหนื่อยมิไตร่ตรอง ใจลำพองด้วยความโลภแน่นข้างใน แล้วถึงคราม้าและคนหมดแรงขับ ใกล้จุดดับของชีวิตคิดหวั่นไหว เอาที่ดินมากมายมาทำไม แค่ที่ได้ฝั่งตัวเองเพียงคืบเดียว ความอยากได้อยากมีของชีวิต ลืมพินิจคิดตรึกขาดเฉลียว หลงมัวทำโง่เขลาตัวเป็นเกลียว จึงต้องเที่ยวหาทุกข์ให้กับตน
ไรไก่ 22 พ.ย. 2548 07:43 น. - ID 83622 
830
7
0
22 พฤศจิกายน 2548 08:48 น. - comment id 539741
ถ้ารู้จักพอก็ไม่ลำบากใช่ไหมคะ แวะมาฟังตำนานค่ะ
22 พฤศจิกายน 2548 11:28 น. - comment id 539796
เพราะไม่รู้จักพอจึงก่อทุกข์ เที่ยวบั่นบุกไม่ท้อต่อการหา อยากจะได้อยากมีสิ่งนานา ครั้นได้มาไม่ได้ใช้ก็วายปราณ สวัสดีค่ะไรไก่
22 พฤศจิกายน 2548 12:25 น. - comment id 539822
22 พฤศจิกายน 2548 13:44 น. - comment id 539900
ดำรงค์ชีพด้วยการเดินทางสายกลางไงจ๊ะไรไก่......
22 พฤศจิกายน 2548 13:56 น. - comment id 539906
แม้สินทรัพย์นับอนันต์เราท่านนี้ ตอนเป็นผีไม่เอาไปได้ทั้งนั้น จึงขอให้ทำความดีทุกวี่วัน เพราะชื่อนั้นไม่เคยสิ้นจากถิ่นใดความดีเท่านั้นหละที่ติดไว้ให้โลกรับรู้ คุณแต่งได้ดีค่ะ ได้แง่คิดสอนใจดีทีเดียว
22 พฤศจิกายน 2548 19:48 น. - comment id 540053
ชีวิต แต่ละชีวิต แต่ละชาติ ช่างยุ่งยากลำบาก หมุนวนไปตามกระแสกิเลศ ตัณหา ราคะ..โทสะ โมหะ.. อันครอบมนุษย์และสัตว์ไว้ ให้ตกอยู่ท่ามเปลวเพลิงแห่งสังสารวัฎฎ์ ทำไฉนจึงจะแจ้งแก่ใจหนอ
22 พฤศจิกายน 2548 20:30 น. - comment id 540075
แค่รู้พอ จะพูดคำว่าเพียง จริงหรือเปล่าคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
