15 พฤศจิกายน 2548 13:32 น. - comment id 537611
บางทีการเดินทางของความคิด อาจผิดและแปลกไป แต่สิ่งนั้นล้วนเกิดจากขั้วใจ ทุกสิ่งจึงเกิดจากใจและความจริง
15 พฤศจิกายน 2548 13:52 น. - comment id 537617
มีภูเขาใหญ่มาบัง มีตึกใหญ่มากั้น ลมหนาว ..เถลไถล ไม่มาเยือนสักที ลมหนาวเถลไถล .. หัวใจที่มัวแต่เดินเล่น
15 พฤศจิกายน 2548 13:52 น. - comment id 537618
เมื่อคืนก็ละเมอ...แต่ม่ายบอกอะว่ามะเมออะไร..อิอิ.. **แวะมาทักทายครับผม
15 พฤศจิกายน 2548 14:05 น. - comment id 537628
ได้รับข่าวสารจากทั้ง 2 ท่าน ครับ อัลมิตรา ,บินเดี่ยวหมื่นลี้ ในบางวันฉันก็เหงา ในบางเช้าฉันก็หงอย ในบางบ่ายฉันก็คอย ในบางเย็นยิ่งน้อยใจตัวเอง
15 พฤศจิกายน 2548 14:28 น. - comment id 537635
เป็นเพียงบางวันเท่านั้น ใช่ว่าจะละเมอเพ้อฝันบ่อย ๆ มัวแต่เขียนกลอน ระวังนักเรียนจะคอย ป่านนี้เจ้าเด็กน้อย .. เล่นเป็นลิงแล้ว ล่ะ
15 พฤศจิกายน 2548 20:21 น. - comment id 537817
ทั้งขื่นทั้งขมทั้งตรมเลยหล่ะ..
15 พฤศจิกายน 2548 22:05 น. - comment id 537869
คนเหงาคนนี้ เหงาเหลือเกินรู้ไหม เหงาที่สุดในหัวใจ
15 พฤศจิกายน 2548 22:36 น. - comment id 537871
บางครั้งใจมันเหงา บางคราวก็ไหวหวั่น บางคราก็ตื้นตัน บางวันก็ดื้อดึง เอาใจยากเหลือเกิน....ใจคนเราเนี่ย สวัสดีครับอาจารย์....
16 พฤศจิกายน 2548 13:47 น. - comment id 537997
ละเมอกลางวันแสก ๆ เนี่ยนะ