ทางชีวิต เจ้าเด็กน้อยตัวน้อยน้อยในวันนี้ แต่พรุ่งนี้ต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ต้องเผชิญโลกกว้างทางยาวไกล ให้เจ้าไปบั่นบากถากถางฟัน อย่ามัวเล่นเห็นสนุกเที่ยวสุขสันต์ ขมีขมันหมั่นเรียนเพียรขยัน ทั้งนอกห้องในห้องต้องรู้ทัน เพราะปัจจุบันโลกได้แปรเปลี่ยนไป ถึงเรียนเก่งอย่าเก่งแต่ในห้อง อีกนอกห้องต้องรู้คู่กันไว้ เรียนในห้องท่องตำราจนขึ้นใจ ใช้ไม่ได้นอกห้องต้องปัญญา เจ้าจะต้องสู้ชีวิตในวันหน้า เจอปัญหาให้เจ้าได้แก้ไข กับสังคมในโลกศิวิไลซ์ ไม่มีใครไว้ใจได้สักคน คนยุคใหม่ในยุคดิจิตอล จะปิดซ่อนหน้าตาพาสับสน ใช้อุบายเหลี่ยมหลอกลวงเล่ห์กล ทุกผู้คนเป็นจริงทั้งหญิงชาย แม้แต่เพื่อนรักกันในวันนี้ พอพรุ่งนี้อาจเปลี่ยนเป็นศัตรูร้าย แต่ศัตรูบางทีก็กลับกลาย เป็นสหายที่ให้ได้แม้ชีพตน หากได้เจอกับรักที่หวานชื่น จะเริงรื่นแสนสุขทุกเพลา หากเป็นรักที่ขมขื่นตรมอุรา ทั้งชีวาจะมัวหมองดังต้องไฟ ขอให้เจ้าเดินไปในโลกกว้าง สิ่งใดขวางอย่าท้อลองแก้ไข จะผิดบ้างถูกบ้างจะเป็นไร ไม่ว่าใครมีผิดถูกทุกผู้คน ทานทองคำ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๘ ๑๘.๑๘ น.
10 พฤศจิกายน 2548 22:13 น. - comment id 532338
มิตรภาพ ไม่ใช่ผลงานทางวิทยาศาสตร์ ..
11 พฤศจิกายน 2548 11:13 น. - comment id 532459
ชั่วชีวิตอุปสรรคย่อมมีบ้าง ทะเลกว้างยังมีที่ตื้นเขิน ตั้งสติรอเวลากล้าเผชิญ แล้วจึงเดินหาฝันอย่างมั่นใจ เมื่อแสงแดดแผดจ้าเริ่มปรากฎ หมอกที่บดบังทางเริ่มจางใส เมื่อหนทางทอดยาวให้ก้าวไกล เมื่อฟ้าใหม่ใสผ่องก็ลองเดิน เมื่อคืนสงสัยจะง่วงจัด เปิดหลาย ie เลยตอบคอมเม้นท์ผิดที่ค่ะ คราวนี้มาแก้ตัวด้วยกลอนสองบท :)
11 พฤศจิกายน 2548 11:14 น. - comment id 532461
เขียนไว้เตือนใจเตือนตน เตือนคนที่เข้ามาอ่านกลอน เขียนดีเขียนงามตามขั้นตอน บทกลอนสอนดีมีคุณธรรม ชื่นชมในการเขียนและการแนะนำเพื่อที่เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน จะได้มีข้อคิดดีๆๆเก็บเอาไปใช้กันต่อไป... ดีจ๊ะ ทานทองคำ เราชอบนะกลอนดีๆๆแบบนี้
10 พฤศจิกายน 2548 19:31 น. - comment id 532841
เป็นภาพที่ชัดเชียวค่ะ .. ทางชีวิตแต่ละก้าวสิ่งที่เอมยังขาดอยู่คือ มองโลกในแง่ร้ายให้มากกว่าที่เป็นอยู่ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่หลายต่อหลายคนที่สนิทกันจะเตือนว่า คนยุคใหม่ในยุคดิจิตอล จะปิดซ่อนหน้าตาพาสับสน ใช้อุบายเหลี่ยมหลอกลวงเล่ห์กล ทุกผู้คนเป็นจริงทั้งหญิงชาย แต่สุดท้ายก็ไม่แคล้วก็เจอจนเรารับไม่ได้ในบางครั้งกับเหตุการณ์ ที่เราไม่คลาดฝันว่าคนที่เรามองเค้าสวยมาตลอดจะเป็นในสิ่งนั้นได้ ก็นะคะ คนเราเนอะ รู้หน้าไม่รู้ใจ ... ขนาดใจตัวเองยังไม่รู้ แล้วจะไปรู้ใจคนอื่นได้ไงนะเจ้าทะเลใจเอ่ย แห่ะ แห่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ บ่นไรงึมงำ ๆ ก็ไม่รู้เนอะ .. ไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยว คุณทานทองคำจะรำคาญ
10 พฤศจิกายน 2548 20:01 น. - comment id 532852
หากเป็นรักที่ข่มขืนตรมอุรา แก้คำ ข่มขื่นเป็นขมขื่นนะ
10 พฤศจิกายน 2548 20:07 น. - comment id 532853
*ทะลใจ ไม่เบื่อหรอกครับชอบฟังคนบ่น *ขอบคุณทานทองคำ ที่ชี้แนะครับ งง
10 พฤศจิกายน 2548 20:19 น. - comment id 532855
มาอ่านกลอนก็ดีค่ะ แต่พออ่านคำตอบ แล้วขำที่มี ทานทองคำ สองคน เอ..เขาเล่นอะไรกันหว่า สวัสดีค่ะ
10 พฤศจิกายน 2548 20:32 น. - comment id 532859
สวัสดีครับพี่ทิกิ หรือเปล่า ผมเองยัง งง เลยเอาเป็นว่า ขอบคุณ ทานทองคำ คนนั้นก็แล้วกัน น้อมรับคำชี้แนะขอรับกระผม
10 พฤศจิกายน 2548 21:51 น. - comment id 532890
ถูกต้องเลยครับ สมัยผมเรียนหนังสือนั้น เมื่อเข้าทำงานแทบจะไม่ได้ใช้ตำราที่เรียนเลย แต่ใช้ตำรานอกโรงเรียนเสียส่วนมาก สิ่งที่ใช้ ในการเรียนคือสิ่งสร้างแค่ปัญญาเท่านั้นเอง แต่เป็นเฉพาะผมกระมังครับ แก้วประเสริฐ.
10 พฤศจิกายน 2548 21:54 น. - comment id 532891
ทางชีวิตของคนดูสับสน อลวนเวียนวุ่นจนปวดหัว ทางวิบากลูกรังสั่นทั้งตัว ดูน่ากลัวชวนหัวลุกตั้งชัน แหะๆไม่ได้สัมผัสกลอนพาไป ทางชีวิตคนไม่ราบเรียบเสมอไปนะคะ