เปิดอ่านสมุดบันทึกเล่มเก่า มีเรื่องเล่า.ความหลังครั้งก่อน เป็นบทเรียนคนเขียนบทกลอน แต่ละตอน.มิน้อยด้อยราคา มีทั้งเหงาปนเศร้าเล่าเรื่องทุกข์ อีกทั้งสุขคละเคล้าเร่งเร้าปัญหา แสนเจ็บเหน็บหนาวร้าวทรมา โชคชะตา.กำหนดในกฏเกณฑ์... โดดเดี่ยวในปลายทางสร้างฝัน ตั้งใจมั่นบากบั่นไม่ไหวเอน ความกลัวที่สัมผัสเห็นชัดเจน เหตุการณ์เด่น.ประจักษ์ในใจจริง... เป็นบันทึกเรื่องราวคราวเคยผ่าน ประสบการณ์ที่พบเจอในทุกสิ่ง เป็นบทเรียนอันมีค่าไม่น่าทิ้ง ค่าควรยิ่ง.จดจำ.นำพาตน...
9 พฤศจิกายน 2548 19:32 น. - comment id 528569
เราก็มีเหมือนกัน อ่านแล้วนึกถึงความหลังจังเลย
9 พฤศจิกายน 2548 19:34 น. - comment id 528570
อยากอ่านบันทึกเล่มนั้นค่ะ...
10 พฤศจิกายน 2548 16:31 น. - comment id 530033
เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆนะคะน้อง คิดถึงเช่นกานนะคะ
10 พฤศจิกายน 2548 16:47 น. - comment id 530045
เอมเป็นคนชอบเขียน เอมเป็นคนชอบอ่าน .. เลยทั้งเขียนและก็อ่านเก่ง แต่ว่า ... อ่านผ่านไปทีไร ลืมทุกทีหากว่าเล่มนั้นไม่ประทับใจจริง ๆ ( แล้วอ่านไปทำไมเนอะ ) กับการเขียนบันทึก มีคนคนนึงเค้ารู้ดีว่าเอมชอบ เพราะเค้าจะเป็นคนเช็คว่าเอมเขียนหมดเล่มหรือยังถ้าหมดแล้วเค้าก็จะนำเล่มใหม่มาเปลี่ยนให้ และความทรงจำของเอมเองนะคะพี่มะกรูดก็ไปอยู่กับเค้าทั้งหมด เหลือไว้ก็แค่เล่มปัจจุบันที่ไม่ยอมเปิดอ่านและเขียนต่อ แต่เมื่อวานก็แวะไปร้านดวงกมล เห็นอยู่เล่มนึง แต่ว่าซื้อหนังสือซะกระเป๋าแบนก็เลยไม่ได้ซื้อติดมือมาด้วย .. คิดเอาไว้ว่าหากคราวหน้าไปอีกจะหยิบติดมือ ( จ่ายตังค์ ) กลับบ้านด้วย พี่มะกรูดว่าอย่างเอมหรือเปล่าคะสมุดบันทึกทุกเล่ม .. บางทีย้อนอ่านก็อดยิ้มไม่ได้ หรือบางทีก็อดร้องไห้ไม่ได้ หรือไม่ก็อดคิดถึงคนที่เขียนถึงกับตัวเราไม่ได้เนอะพี่ว่าไม๊ ... คิดถึงพี่มะกรูดนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะกั๊บป๋ม เอมเป็นห่วงเจ้าค่ะ ด้วยรักทั้ง ทะเล ไปแล้วค่ะ
10 พฤศจิกายน 2548 18:02 น. - comment id 530058
จำได้ว่าเคยเขียนบันทึกไว้เล่มนึงตอนเรียนม.ต้นแต่หายระหว่างที่สร้างบ้านใหม่แล้วย้ายของเสียดายมากๆ
10 พฤศจิกายน 2548 13:44 น. - comment id 531037
เราไม่กล้าไปเปิดบันทึกเก่าอ่านร๊อก มีแต่เรือ่งราวน่าเกลียดทั้งนั้น ยหตัวอย่าง เมื่อวานไปเจอยายนก กระแดะซะไม่มีละเค้าถือว่าเป็นลูกเถ้าแก่ทำเชิดไม่มองเรา ยังงี้ต้องให้เจ้าไก่เล่าเรือ่งที่แอบดูมันทำอะไรในห้องน้ำให้ดังระเบิดไปเลย.. อย่างนี้เป็นต้นบันทึกตอน ป6 อิอิ
11 พฤศจิกายน 2548 14:32 น. - comment id 531304
.....สวัสดีค่ะ ทุกท่าน สมุดบันทึกจารึกเรื่องราว ที่มีทั้งสุขและทุกข์ เป็นอดีตที่น่าจดจำ...คงมีหลายคนที่เคย เจอนิทานอยู่เรื่องหนึ่ง เป็นความผูกพันธ์ระหว่างเพื่อน เมื่อเจอเรื่องไม่ดีเขาจะเขียนไว้บนผืนทราย หาเป็นเรื่องดีควรค่าแห่งการจดจำ เขาก็จะจารึกสลักไว้ในหิน... ก็ไม่ต่างจากที่มะกรูดบันทึกแต่เรื่องราวดี ๆ ที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่รัก หากแม้โกรธแค้นหรือมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ในสมุดบันทึกเรื่องราวในแต่วันนั้น ไม่มีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่เกิดแม้แต่น้อย... แต่จะมี...เพียงคำบ่นพร่ำกับตัวเองเท่านั้น \"ว่าทำไมจึงรู้อ่อนล้าเพียงนี้\" นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่ง ส่วนเรื่องที่ทำผิดยอมรับตามตรงว่า...ไม่กล้าเขียน ด้วยเหตุผลเหมือนเพื่อนๆ กล่าวคือ *เมื่อกลับมาอ่านอาจทำให้ทรมาน และ เมื่อใครมาเจอแล้วอ่าน เรื่องราวที่ทำผิดนั้นจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป...* .....ถล้าบอกได้ด้วยความสัตย์ว่า...เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในแต่ละวันจากวันเป็น สัปดาห์ เดือน เลื่อนเป็นปี นั้นเรื่องราวดี - ดี ควรค่าแห่งการจดจำ...ผ่านไปสัก 2-3 วัน ก็ลืมแล้ว...เพราะเหตุผลเป็นคนไม่ค่อยเอาใส่กับอะไรมาก... .....จึงทำให้คิดอยากจะ...จดบันทึกเรื่องราวดี ๆ ไว้ แต่เรื่องไหน? ไม่ควรจดจำ จะไม่มีในบันทึกนั่นเลย.... มะกรูดขอบคุณทุกคนนะคะ ข้อความด้านบนคงตอบได้ตรงกับทุกคอมเม้นท์นะคะ วันนี้รู้สึกแปลก ไร้อารมณ์ใด ๆ ใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ใจคงป่วยแน่เลย... คิดถึงเพื่อน ๆ พี่ ๆ และน้อง ๆ เสมอ รักษาสุขภาพนะคะ
10 พฤศจิกายน 2548 08:30 น. - comment id 531322
สวัสดีค่ะน้องสาวของพี่ แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่มีเวลามากนัก เพราะว่าเพิ่งกลับมาจากภาระกิจด่วนที่บ้านไปบ้านเรามาจ้ะ บรรยากาศยังเหมือนเดิม ไปหลายวันมากลับพร้อมความสดชื่น ยังคิดถึงน้องสาวคนนี้อยู่เลยจ้ะ ยังไงก็คิดถึงและเป็นกำลังใจให้น้องสาวคนนี้เสมอนะจ๊ะ ทุกเรื่องราวที่บันทึก ความรู้สึกความใฝ่ฝัน เป็นไปในแต่ละวัน ความผูกพันระหว่างใจ มีน้องสาวคนนี้ในความทรงจำเสมอค่ะ ไม่ได้ยุ่งจนคนตาดุคนนั้นไม่รักน้า เพราว่าเขาไม่รักอยู่แล้ว อิอิ take care of yourself
10 พฤศจิกายน 2548 11:43 น. - comment id 531353
แวะอ่านสมุดบันทึกเล่มน้อยด้วยคนจ่ะ...
9 พฤศจิกายน 2548 22:26 น. - comment id 531580
เมื่อสมัยเป็นนักเรียนเคยบันทึกไว้ เหมือนกัน แต่ระยะหลังขี้เกียจเลยเลิกเสีย เพราะไม่รู้จะไปให้ใครอ่าน หากตายไปคนข้างหลังคงทิ้ง แต่หากมาอ่านทบทวน ก็อาจจะเสียใจเหมือนกันเลยเผาทิ้งไปจ้า มันมีหลายรสก็จริงแต่รสเศร้ามากกว่า ขืนเก็บไว้มาอ่านระทมอุราแน่เลยจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
10 พฤศจิกายน 2548 06:49 น. - comment id 531605
แวะมาอ่านบันทึกเล่มนี้ค่ะ มีอะไรก็เล่าให้กันฟังด้วยนะค่ะ มีประการณ์ดีๆๆก็เล่าให้กันฟังด้วยนะ ไปล่ะ........ ลืมถาม คงสบายดีนะค่ะ.....
10 พฤศจิกายน 2548 21:38 น. - comment id 532885
เดี่ยวพี่ชัยจะซื้อเล่มใหม่เอี่ยมอ่องให้น้องอีกสักเล่ม จะได้บันทึกเรื่องราวปัจจุบัน ที่หวานชื่นจ้า
11 พฤศจิกายน 2548 11:46 น. - comment id 532917
ดีจังที่ชอบเขียนลงในสมุดบันทึก เราคน1ละที่ไม่ชอบเขียนอะไรไว้เลย...อิอิอิ ชอบที่จะเก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจนะ...รู้คนเดียว..กลัวคนอื่นจะแอบมาอ่านและรู้นะจ้าาาาาาา......
10 พฤศจิกายน 2548 08:03 น. - comment id 532982
ในเสี้ยวของความทรงจำ เคยทำเหมือนกันบันทึก ขีดเขียนอารมณ์ส่วนลึก แอบนึกใฝ่ฝันเมื่อวันวาน
9 พฤศจิกายน 2548 20:05 น. - comment id 533288
อดีต เป็นบทเรียนที่ล้ำค่าครับ หาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้ด้วย ดีแล้วครับที่นำส่วนที่ไม่ไดีมาแก้ไข ต่อไปน้องมะกรูดต้องยอดเยี่ยมกว่านี้แน่นอนเลย มีความสุขมาก ๆ นะครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
9 พฤศจิกายน 2548 21:14 น. - comment id 533309
บันทึกเล่มเก่ายามเหงาเอามานั่งอ่าน ยิ้มไปบ้างคิดถึงคนในบันทึก เอ้อ...
10 พฤศจิกายน 2548 14:35 น. - comment id 534069
แม้จะไม่ชัดเจนในเนื้อหา แต่ก้เข้าใจคิด+เขียน ถือว่าดี เยี่ยมๆๆ