ใจเคยภักดิ์ในความรักที่ปักอก ศรกระหนกเกี่ยวกระหวัดพันผูกหมาย แต่บัดนี้รักห่างร้างมลาย สัมพันธ์คลายสายธารลานน้ำตา ขออภัยที่ใจ "ทรยศ" คิดกบฎอยากเป็นไทให้ผวา ทุกรู้สึกอัดอั้นตันอุรา ในทุกคราที่เธอมาเฝ้าเว้าวอน เพียงฉันกลัวใจกลัวในคำรัก เพียงอยากพักผ่อนใจให้คลายถอน เพียง พี่ชาย ที่รับได้ยามใจจร เพียงอักษรที่ทอนจารผ่านวารี เธอร้องไห้"ขอได้ไหมให้โอกาส" ฉันเคยพลาดเพียงเพราะยินผินคำนี้ เธอถามฉัน "สิ่งใดผิดคิดไม่ดี?" ฉันว่า"พอ พอเสียที มิได้ชัง" ก็เท่านี้ พี่เท่านั้นที่ฉันคิด รู้ว่าผิดเพราะฉันเผลอให้เธอหวัง ฉันก็เจ็บ เธอก็เจ็บ เหลือกำลัง ใจที่พลั้งยังเฝ้ารอขออภัย
9 พฤศจิกายน 2548 09:49 น. - comment id 529771
ยังไงก็ใจเย็นๆๆๆๆนะค่ะ ค่อยคิดค่อยทำไป อย่าใจร้อนนะค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ
7 พฤศจิกายน 2548 17:24 น. - comment id 531135
ใจเย็น ๆ น้า ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี อิอิ
7 พฤศจิกายน 2548 17:29 น. - comment id 531139
ขอคงให้อภัยนะค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ
9 พฤศจิกายน 2548 12:16 น. - comment id 533641
แวะมาให้กำลังใจครับ