สุนทรีย์รัตติกาล...ข้าขานขับ ทอแสงวับประดับจันทร์ให้ผ่องศรี อยู่เบื้องหลังหวังเดือนเพ็ญเด่นราตรี แม้ไม่มีผู้ใดปองมองตะวัน
7 พฤศจิกายน 2548 16:14 น. - comment id 528796
มองตะวันจันทร์เพ็ญที่เด่นฟ้า แม้นไม่มีแต่อุรายังพบเห็น ยิ่งกว่านั้นยามเศร้าเฝ้ารำเค็ญ แอบขอจันทร์โดดเด่นให้เห็นที น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
7 พฤศจิกายน 2548 15:05 น. - comment id 529094
ประมาณว่า ไปต่างจังหวัดกลับมา ก็เจอสภาพคอมฯที่ไม่อาจฝืน เจองานที่เหนื่อยจนไม่อยากเข้าร้านเน็ต แล้วก็เรื่องอะไรอีกมากมาย แต่ที่แน่นอนที่สุดก็คงเป็นเพราะตัวเองมากกว่า ที่เกิดอารมณ์แต่งไม่ออกขึ้นมา ^^\' คุณอัลมิตรา... ขอบคุณค่ะ ที่ยังคงมาเยี่ยมเยียนเช่นเคย ท่ามกลางความเหงาที่เข้าล้อม เพียงเพ็ญย้อมแสงนวลชวนใจฝัน ก็เกิดสุข ทุกข์คลาย มลายพลัน ด้วยว่าจันทร์รับรู้ข้าอยู่เคียง ^^ สุขในความเศร้า เหงาในความฝัน คุณแสงไร้เงา... ขอบคุณค่ะ ^^ สำหรับคำทักทาย ว่าแต่ว่า วันก่อนเรารู้สึกว่ามีเงาถามหาแสงอยู่นะคะ ^^
7 พฤศจิกายน 2548 17:58 น. - comment id 531161
ทำไมแต่งสั้นจังครับน่าจะต่ออีกหน่อยน่านะลองดู
6 พฤศจิกายน 2548 22:09 น. - comment id 533694
ราตรีที่โดดเดี่ยวเราเปลี่ยวจิต ไร้มิ่งมิตรเคียงข้างเหมือนห่างขวัญ ยามเดือนเด่นเร้นเงาเรารำพัน ยิ่งโศกศัลย์ทวีคูณอาดูรเอย
7 พฤศจิกายน 2548 01:56 น. - comment id 533730
แวะมาทักทายค่ะ