๏ กี่หนาวร้อนกี่ลมแล้งยังแกร่งกล้า กี่คมพร้ากี่มีดฟันมิหวั่นไหว กี่ถากถางกี่เหยียบย่ำซ้ำเท่าไร ยังคลี่ใบกางออกชูดอกบาน ๏ ช่างรู้จักหุบใบ...เจ้าไมยราบ มิจ้วงจาบสงบใจเมื่อภัยผลาญ มีหนามแหลมปกป้องจากผองพาล ที่รุกรานมุ่งร้ายหมายราวี ๏ จะเอาเยี่ยงไมยราบตราบชีพอยู่ ขอทนสู้อย่างองอาจมิขลาดหนี แม้เคยล้มเพราะล้ามาแรมปี จากวันนี้จะลุกปลุกใจกาย ๏ มิย่นย่อท้อแท้ค่อยแก้ไข ถึงวันใดใจทุกข์...สุขหนีหาย หากศัตรูดาหน้ามากล้ำกราย ไม่คิดหมายถือสาคอยหาความ ๏ จะกี่ทุกข์กี่ท้อขอแกร่งกล้า กี่คนด่ากี่ใครเอ่ยคำเย้ยหยาม กี่ความชั่วแหลกเหลวกี่เลวทราม ขอเอาความดีสู้อยู่ข้างตน...
3 พฤศจิกายน 2548 11:51 น. - comment id 531372
ทางเหนือเขาเรียก หญ้าจี้ยอบ....อิอิ.. ***แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับผม
3 พฤศจิกายน 2548 00:25 น. - comment id 531866
เก่งจังค่ะ อ่านแล้ว ชอบๆๆ ความหมายดี เยี่ยมๆๆๆ
3 พฤศจิกายน 2548 00:28 น. - comment id 531867
แถบอีสานบ้านดิฉันเรียกเจ้าต้นนี้ว่า เสือหมอบค่ะ ตอนเด็กๆ ชอบเล่นมาก เอาเท้าไปเขี่ยๆ ให้มันหุบใบ ตรงไหนขึ้นเยอะๆ จะน่าดูมาก ดอกก็สวยดีค่ะ
3 พฤศจิกายน 2548 08:10 น. - comment id 531879
ขอบคุณบทกวีที่มีค่า...ถึงเป็นหญ้า... แต่ก็ให้ความหมายที่ดี.... สมัยเด็ก ๆ ชอบเล่นมาก แต่ก็เจ็บตัวบ่อย เพระหนามจะตำมือ ทุกครั้งที่ไปจับ... (จะใช้มือจับ...ค่อย ๆ จับที่ละก้านใบ แล้วสังเกตความแตกต่างขอบก้านอื่น เป็นอะไรที่สนุก และต้องมีสมาธิจดจ้อง อยู่กับมันในเวลานั้นจะสนุกมาก...) เรื่องเล่าในอดีต...นานแล้ว
3 พฤศจิกายน 2548 10:23 น. - comment id 531903
เยี่ยมครับ ...... เขียนได้ตรงใจเป๊ะๆ เลยครับ นี่แหละคือตัวผม...........
3 พฤศจิกายน 2548 14:36 น. - comment id 532255
3 พฤศจิกายน 2548 14:56 น. - comment id 532280
3 พฤศจิกายน 2548 16:34 น. - comment id 532326
:) เข้าใจในความหมายค่ะ ขอบคุณค่ะ
4 พฤศจิกายน 2548 01:40 น. - comment id 534843
งานไพเราะยิ่งนักค่ะ