ในการเดินทางที่ยาวไกล เคยคุยไหมกับหัวใจดวงเก่าเก่า วันหนึ่งมากหลากหลายเรื่องเรา เหน็บหนาวหัวใจเปล่าว่างทุกวัน ร้อยหัวใจซ่อนรักแอบเอาไว้ เพียงแต่ใครกล้าก้าวมาสร้างฝัน ลืมตาตื่นผ่านคืนดับลับสู่วัน เช้าทุกวันที่อยู่นั้นยังเปล่ากาย มองไปรอบรอบที่เริ่มของวันใหม่ ด้วยหัวใจโหยหาไม่เหือดหาย แต่ใครเล่าใครหนอรักจักไม่คลาย ตราบจนตายรักนิรันดร์คนนั้นใคร เหนื่อยกับวันกับหมอกควันที่วุ่นวน บ้างสับสนซ่อนเศร้าเอาเก็บไว้ กลับถึงบ้านหน้าคนหนึ่งที่ซึ้งใจ แม้นไม่ยิ้มแย้มให้ก็อิ่มเย็น แม้ปวดร้าวคราวรักหักพังครืน น้ำตารื่นท่านเล่าเราไม่เห็น แต่รู้นะสัมผัสในความเยียบเย็น แม่ยังเป็นหญิงงดงามที่หนูมี การเรียนรู้ของหนูในคราไหน หากไม่ซึ้งในหัวใจของท่านนี้ เปล่าประโยชน์กับตัวตนที่เกิดมี เพียงเรียนรู้รักแม่นี้ค่ามากมาย ทุกวันผ่านเติบโตขึ้นตามวัย ความห่วงใยยิ่งเพิ่มไม่ขาดหาย ถึงเคร่งเครียดเหนื่อยล้าทั้งใจกาย แต่หน้าที่ล้นความหมายไม่มีจาง อาจไม่ได้เรียนรู้รักครบสูตร มีบ้างพูดบ้างทำตามไม่ห่าง ความรู้สึกบางคนก็เบาบาง การเรียนรู้คนรักจึงห่างว่างและไกล ทุกวันผ่านซึมซับความคับข้อง มีผยองในความคิดความนึกฝัน แม้ยอมรับยอมเข้าใจมานานวัน ความรู้สึกลึกลึกนั้นยังชาเย็น ด้วยคิดนึกไม่รู้สึกถึงความรัก ใยบางบางถูกทอถักกั้นไม่เห็น แลผ่านรักท่านไปไม่ควรเป็น นานจึงเห็นรักในท่าน ละอายตน ทุกเวลาวันนี้ที่เป็นอยู่ คนที่รักจะรักหนู หรือไม่สน เสียใจนะเศร้าอยู่ในหัวใจตน แต่รักล้นจากแม่อยู่หนูอุ่นใจ
2 พฤศจิกายน 2548 17:24 น. - comment id 528186
ห่างหายไปนานเพิ่งมีโอกาศมาเยี่ยมเธอ..
2 พฤศจิกายน 2548 17:29 น. - comment id 528191
ประทับใจกลอนนี้จังเลยค่ะ เป็นคนรักแม่เหมือนกัน คิดถึงแม่
2 พฤศจิกายน 2548 16:09 น. - comment id 534390
ดีจังครับ รักแท้จากแม่....
2 พฤศจิกายน 2548 19:05 น. - comment id 535464
รักจากแม่ จริงแท้กว่าสิ่งใด
3 พฤศจิกายน 2548 16:51 น. - comment id 536519
แง..งงงงงงงงงงงงงงง เมกคิดถึงมี๊ ..แง..งงงงงงงงงงงงงงง +-*-+ +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+ +-*-+