..๏ แลทิวเขาทอดสลับดูซับซ้อน ตะวันรอนเลียบลงตรงเหลี่ยมผา ชอุ่มพฤกษ์พรรณไม้ในพนา แว่วนกป่ากล่อมไพรยังได้ยิน พกหัวใจอ่อนล้ามาพักผ่อน หลบเรื่องราวรุ่มร้อนนอนต่างถิ่น ใช้ชีวิตเฉกชาวบ้านบนลานดิน ลืมหมดสิ้นเมืองกรุงยุ่งวุ่นวาย ยิ้มรับกับรอยยิ้มทุกถ้วนหน้า ทุกข์แบกมามากนั้นก็พลันหาย สาม-สี่วันอยู่เมืองเหนือเพื่อผ่อนคลาย หลากเรื่องร้ายปลิดทิ้งที่พิงคนคร ดื่มด่ำกับความสุขรอบรอบข้าง บนเส้นทางชาวไพรในสิงขร จะร้อน-หนาวเพียงใดไม่อาทร เหนื่อยก็นอนตื่นก็เดินแสนเพลินใจ จวบวันก่อนคืนเหย้ากลับเข้ากรุง ยังพบรุ้งที่งดงามยามฟ้าใส กระซิบแผ่วจากปากฝากบางใคร ว่าจะขอพักหัวใจไว้สะเมิง ๚ะ๛
อัลมิตรา 28 ต.ค. 2548 08:37 น. - ID 82895 
2109
14
0
28 ตุลาคม 2548 09:51 น. - comment id 527401
ดื่มด่ำกับความสุขรอบรอบข้าง บนเส้นทางเรียงรายได้สุขสันต์ มีเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ชีวัน ได้เที่ยวกันแสนสนุกและสุขใจธรรมชาติสวยงามจัง อยากไปเที่ยวบ้างจัง อิอิ
28 ตุลาคม 2548 11:04 น. - comment id 527410
30 ตุลาคม 2548 09:09 น. - comment id 530606
คุณผู้หญิงไร้เงา .. มีความสุขค่ะ พักกาย พักใจ ไม่วุ่นวาย คุณชลกานต์ .. ตอนไปยังไม่หนาวสักเท่าไหร่นะ แต่หมอกก็ปกคลุมไปทั่วดอย ดอกไม้บานสะพรั่ง ต้นไม้เขียวชอุ่ม .. เพลินใจเลยค่ะ คุณsodasasa .. ไว้ไปด้วยกันนะ จะพาไปกินขนมจีนน้ำเงี้ยว คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ถ่ายรูปมาเยอะนะคะ แต่ไม่ได้เอามาลง เก็บไว้ในความทรงจำก็แยะ พี่ดอกแก้ว .. อัลมิตราไปถวายสังฆทานด้วยนะคะ เป็นวัดเล็ก ๆ ที่วัดมีภิกษุแค่ 2 รูป รู้สึกสบายใจมากเลยค่ะ อิ่มบุญ ฝากบุญมายังพี่ดอกแก้วด้วยค่ะ คุณฤกษ์ .. คุณฤกษ์จะต้องปวดหัวแน่ ๆ เผื่อว่าหาหัวใจของบางคนเจอ หัวใจก็มีแค่เพียงดวงหนึ่ง แม้มันเปรอะไปบ้าง แต่ก็ยังมีความหวังดีต่อกันค่ะ คุณยังเยาว์ .. สะเมิงเป็นอำเภอเล็ก ๆ อยู่บนดอย ชาวบ้านย่านนั้นมีน้ำใจมากค่ะ คุณแดดเช้า .. อั่นแน่ เด๋วอัลมิตราทำหัวใจของคุณหล่นหายน่ะ ป้าหมูจ๊ะ .. วันก่อนลุงอาร์มพาไปทานข้าวค่ะ อาหารเน้นไปทางปลา+กุ้ง ลุงอ่ำมาไม่ทัน เพราะเพิ่งลงไฟท์จากพิษณุโลก แม่เอาไส้อั่วและขนมมาฝากแยะเลย อ้อ ลุงอาร์ม.. เอาเครื่องสำอางค์มาให้ด้วยค่ะ นั่งมองอยู่นี่ จะใช้ยังไงดีกว่า ? คุณเศษทาน .. โห .. ว่าง ๆ ไปเจแปน ต้องใช้เงินเยอะนะ แค่บะหมี่ชามนึง อัลมิตรายังต้องออมตั้งนาน ได้แต่หลับฝันตามไปกระมัง อัลมิตราจะเพ้อล่ะ คุณชัยชนะ .. หัวใจที่ฝากไว้ที่สะเมิง เป็นหัวใจที่บริสุทธิ์ ไร้สิ่งเคลือบแฝงใด ๆ สุขจากธรรมชาติ สิ่งที่สามารถจะแสวงหาเท่าที่เป็นไปได้ สุขอย่างที่ไม่เบียดเบียนใคร สุขที่หัวใจเราอยากจะทำ :) คุณดาวอังคาร .. ไว้ไปออกค่าย สิ คุณดาวอังคาร มีกิจกรรมที่น่าสนใจรออยู่นะคะ คุณ Imagine .. ขอบคุณมากค่ะ ความสุขอยู่รอบ ๆตัวนะ และถึงแม้ว่าหัวใจจะบอบช้ำเพียงใด ก็ยังแสวงหาสุขได้เสมอค่ะ คุณเมจิค .. โห ๆๆๆ ปล้นกันชัด ๆ ส่งให้ทุกทีนี่นา .. คุณมนต์กวี .. ค่ะ อัลมิตราให้ของขวัญตัวเองเป็นการท่องเที่ยวเสมอ ไม่หรูหรา แต่ก็มีความสุขเต็มที่ค่ะ จ๊ะเอ๋ น้องจ๋า .. คิดถึงเช่นกันจ้า มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
30 ตุลาคม 2548 11:08 น. - comment id 531195
สวัสดีครับ คุณอิมวันนี้ดีใจที่เห็นคุณก่อพงษ์ด้วย ไปทักทายมาแล้วครับ วันนี้พี่เค้าเขียนโคลง ได้อารมณ์ดี ผมไม่ทราบว่า สะเมิงตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว เมื่อสมัยเรียนผมชอบขับมอเตอร์ไซด์เที่ยวน้ำตกแม่สากันบ่อยๆ อย่าว่าแต่แม่สาเลยครับ เจ้าแก่อาลิซซาเบธของผม และพรรคพวกเพื่อนฝูงก็นิยมขับมอเตอร์ไซด์เที่ยวทุกที่ น้ำตกแม่ยะก็ขี่ลุยขึ้นไป ช่วงเค้าทำถนนพอดี คิดว่าเดี๋ยวนี้อะไรๆก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ ผมไม่ได้เที่ยวไหนนาน เคยไปส่งเพื่อนตอนฝึกงานที่รพ.สะเมิง 10กว่าปีมาแล้วครับ มันก็บอกว่าเงียบมาก กลางคืนเนี่ยนอนฟังเสียงหญ้างอกกันเลยทีเดียว จะอย่างไรก็ตาม หน้าที่การงาน หลวงให้ไปอยู่ตรงไหนก็ต้องไป เลือกไม่ได้ เพราะใช้วิชาชีพได้เต็มที่ทุกที่ที่ไป ที่ผมเล่าเรื่องเที่ยวอินเดีย อย่าคิดว่าผมร่ำผมรวยมาจากไหน เพียงแต่โอกาสและอะไรหลายๆอย่าง ผมโชคดีที่ได้ไปหลายที่ แบบฟลุ้คมากกว่า และก็พร้อมจะไป แต่อเมริกา หรือยุโรปเนี่ยไม่เคยไปนะครับทั้งที่มีพี่สาว และหลานเรียนที่นั่น อยู่รัฐแมสซาชูเสส ความที่เราเลือกอยู่แบบสมถะ ดำรงชีวิตง่ายๆไปซะแล้ว ก็ไม่ดิ้นรนจะไปที่ไหนเท่าไหร่ คุณอิมพูดถึง นครวัด นครธม ซึ่งตรงกับใจพอดี เป็นสถานที่ที่อยากไปมากครับ เพราะศิลปะ น่าทึ่งหลายแหล่ ที่ผมได้แต่ซื้อหนังสือ หรือดูในเว็บ ช่อง9 ก็เอามาให้ดูสองรอบแล้วครับเรื่องนครวัด นครธมเนี่ย ใกล้แค่นี้ ยังหาเวลาไปไม่ได้เลยครับ ทัวร์จัดก็ไม่แพงมากนัก ผมเคยอยากไปมากเมื่อตอนที่ท่องป่าไปกับรพินทร์ ไพรวัลย์ กว่าจะได้เป็นเจ้าของ เพชรพระอุมาครบชุดนี่ก็เมื่อสองปีที่แล้ว ก่อนหน้านี้ ก็ตามอ่านที่ห้องสมุกมอชอกับเพื่อน อ่านก็ไม่ประติดประต่อ จะเลิกอ่านก็เลิกไม่ได้ ด้วยความที่บ้านิยายกัน และเพื่อนซี้ก็ชอบจัง ไปไหนไปกัน คิดว่านิยายเรื่องนี้ คุณอิมต้องไม่พลาดแน่ครับ เพราะคุณอิมเก่งประวัติศาสตร์ไทยนะ ผมเดา อย่างน้อย ประวัติวรรณคดีไทยก็คงแม่นกว่าผมมาก ไม่งั้นเขียนอะไรไม่ได้มากมาย หรือดูหนังประวัติศาสตร์ไทย อย่างสุริโยทัยได้เนี่ยต้องท้าวความก่อนเช่นกัน ไม่งั้นคงดูไม่สนุก ขอรับสารภาพ เรื่อง The King Maker ผมยังไม่ได้ดูเลยครับ แต่อ่านหนังวิจารณ์เรียบร้อยแล้ว จากหนังสือเอนเตอร์เทน และก็ฟังที่คุณอิมเล่า พอนึกภาพออก เชื่อมั้ยครับ ครั้งนึงที่ท่านมุ้ยเคยบอกว่าอยากสร้างเพชรพระอุมาเป็นภาพยนตร์เนี่ย ผมยังฝันว่าจะได้ดูอะไรเป็นบุญตาเลยนะครับ เพราะเชื่อมือท่านมุ้ยว่าจะทำได้ แต่ก็นั่นแหละครับ กว่าจะจบคงใช้ทุนสร้างเยอะเลย สิ่งที่ประทับใจในเพชรพระอุมา ก็เห็นจะเป็นเรื่องมิตรภาพที่ใสสะอาดระหว่างเพื่อนนี่แหละครับ และใครๆก็อาจจะคิดว่าจะมีมั้ยแบบคุณหญิงดารินเนี่ย ตามหาคนรักจนสุดขอบฟ้าเขาเขียว น่าประทับใจมาก กว่านั้นก็ชอบการโต้ตอบของตัวละครคำพูดคารมคมคายที่กลั่นออกมาจากสมองของสุภาพบุรุษนักฝันอย่างพนมเทียน ก็ยังซื้อเก็บไว้หลายเรื่องครับ แต่ผมอ่านเล็บคุฑก็ไม่เท่าไร แต่ก็ชอบภาษาในศิวาราตรีอยู่ หนังเรื่องเพื่อนสนิทนี่ ก็อุตส่าห็ทำให้ผมนึกไปถึงเรื่อง เจ้าชายน้อย ที่ต้นฉบับเป็นภาษาฝรั่งเศส เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของนักศึกษาภาควิชานี้ ผมไม่ทราบว่ายังเป็นหนังสือนอกเวลาอยู่หรือเปล่านะครับ ทราบแต่ตอนเรียน ไม่มีใครแปลเป็นภาษาไทยเลย ต้องแปลกันเอง อ่านตอนเรียน กับอ่านตอนนี้ อารมณ์มันแตกต่างครับ เป็นเพราะเราโตขึ้นมั้ง ไว้ทราบว่าคุณอ่านก่อน ค่อยคุยกัน ถ้าคุณอิมไม่เบื่อไปเสียก่อน การคุยกัน โดยไม่ต้องคบเนี่ย ผมคงทำให้คุณ หรือคนรอบข้างที่ดีของคุณสบายใจได้ว่า ผมไม่ได้หวังอะไร นอกจากเจอคนที่อ่านหนังสือ ดูหนัง แม้จะคนละแนวแต่ก็ก็พอจูนกันได้ ได้พูดคุยกันบ้าง พอจะหาความสบายใจได้ในระดับหนึ่ง เพราะนอกจากคุณอิม กับพี่ก่อพงษ์แล้ว ผมก็ไม่ได้คุยกับใครเฉพาะ แต่ก็ชอบอ่านของหลายท่านอยู่ เชื่อว่า คนเขียนหนังสือ เขียนกลอนได้ ไม่น่าจะธรรมดาซักคน อย่างน้อยจิตวิญญาณก็ดี ถึงดีมากเป็นส่วนใหญ่ ผมเองไม่ได้ระวังตัวมากอะไร เพราะเจตนามาดีอยู่แต่แรกอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่รู้จักใครเป็นการส่วนตัว ค่อยๆอ่านเอาแล้วกันครับ วันนี้เขียนเยอะจัง ทนทนเอาหน่อยนะครับ ไว้คุยกันใหม่ครับ ตอนนี้บ้านผมฝนตกซะแล้ว เจ้าลูกชายผมเป็นหมากลัวน้ำมากครับ อาบเสร็จยังไม่ทันเช็ดขนให้แห้งเลย เค้าไปนอนคลุกฝุ่นโชว์เลยครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท้าทายมากเลยครับ
28 ตุลาคม 2548 15:02 น. - comment id 531947
บรรยากาศดีจัง...เมื่อความสุขมาเยือน..โลกน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยนะคะน้องอัลมิตรา..
28 ตุลาคม 2548 15:03 น. - comment id 531950
เมื่อตอนอยู่เชียงใหม่เคยไปเที่ยวสะเมิงเขามีโรงหนังชื่อ แจ่มนภา ซึ่งนภาแจ่มจริง ๆ เพราะมีเพียงฝากั้นไว้โดยรอบแต่ไม่มีหลังคาก็หนังกลางแปลงดี ๆ จะพยายามกลับไปอีกสักครั้งไม่ช้านี้ เผื่อจะหาหัวใจของใครบางคนที่ทิ้งไว้ที่นั่นเจอ จะได้อุ๊บเป๊ะเอาไว้เป็นของเรา อิอิ
28 ตุลาคม 2548 16:28 น. - comment id 532002
ไว้กลับเมืองไทย คงมีโอกาสได้เที่ยวบ้างค่ะคุณอัลมิตรา
28 ตุลาคม 2548 17:00 น. - comment id 532021
มาอ่านแล้วเหมือนได้ฝากหัวใจไปเที่ยวด้วย : )
31 ตุลาคม 2548 16:17 น. - comment id 532528
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณบินเดี่ยว .. ทิ้งไว้ที่นั่นดีแล้วค่ะ ที่เมืองกรุงมีแต่เรื่องวุ่นวาย
31 ตุลาคม 2548 17:30 น. - comment id 532542
กลับบ้านก่อนนะครับ ฝนตกทั้งวันเลยวันนี้ คาดว่าจะถึงพรุ่งนี้อีกวัน
28 ตุลาคม 2548 23:50 น. - comment id 533384
เที่ยวกันไปให้สาแก่ใจทีเรามั่งเมื่อไหร่ จะมาฝอยมั่งเลยเชียว เอ แต่เมื่อไหร่ว๊า ยากจริง
29 ตุลาคม 2548 00:06 น. - comment id 533388
พี่ อัลมิตรา แต่งกลอนเพราะจังเลยค่ะ ทรายชื่นชมเสมอเลยนะคะ บางครั้งการได้พักผ่อน หย่อนใจ ก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ นะคะ ถึงจะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆก็เถอะ ...ยังไงก็ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึง และเป็นห่วงเสมอค่ะ
29 ตุลาคม 2548 05:36 น. - comment id 533400
โห..ไปอยู่กับธรรมชาติตั้ง 4 วัน อิจฉา ๆ ๆ ๆ ๆ ส่งรูปมาให้กันดูบ้างนะ
29 ตุลาคม 2548 08:15 น. - comment id 533425
อยากไปเที่ยวพักผ่อนแบบนี้บ้าง ให้อะไรกับตัวเอง......อยู่นี่มีแต่งาน งาน งาน แล้วก็ งาน (ยังดีที่มีกลอนอยู่บ้าง....)
29 ตุลาคม 2548 17:58 น. - comment id 533575
ได้ไปพักผ่อนเมืองเหนือ อิจฉาจังค่ะพี่อัล ยังคงคิดถึงพี่เสมอนะคะ
1 พฤศจิกายน 2548 07:18 น. - comment id 533902
:) คุณร้อยแปดพันเก้า .. ช่วงนี้ร่องอากาศที่จีนตอนใต้ ส่งผลให้ภาคเหนือมีฝนตกชุกประมาณ 60 % ของพื้นที่ วันก่อน ในเมืองระบายน้ำไม่ทัน แต่ก็ไม่ได้ก่อความเสียหายมากนัก .. ปีนี้คงหนาวกว่าปีกลายนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
28 ตุลาคม 2548 13:47 น. - comment id 535579
อ่านแล้วอยากไปมั้งจังเลยพี่อิมขา อยากไสมผัสความหนาวอะ
28 ตุลาคม 2548 14:21 น. - comment id 535589
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ อากาศและบรรยากาศคงดีนะคะ.... มะกรูดแอบอิจฉา...คุณอัลฯด้วยสิคะ...
28 ตุลาคม 2548 18:25 น. - comment id 535926
ตอนยังอยู่เมืองไทยเคยไปเที่ยว เดินลดเลี้ยวจนหลงเข้าดงไผ่ ยังไม่ถึงสะมิง\"ค้างเติ่ง\"ไว้ เลยไม่รู้อะใน....สะเมิง สวัสดีค่ะมาจินตนาการ แทนการไปชม ของจริงค่ะ
28 ตุลาคม 2548 19:34 น. - comment id 535963
ว่างๆมา เจแปน บ้างสิไปเที่ยวฟูจิซัน สวยมากๆพระอาทิตย์เช้าบนยอดเขา
28 ตุลาคม 2548 20:56 น. - comment id 535987
ฝากหัวใจไว้ที่เขาแบบนี้ ไม่กลัวว่านกจะบินไปคาบเอาหรือครับ พึ่งจะได้ยินชื่อเขานี้เป็นครั้งแรก ตกใจนึกว่าเป็นเขาสมิงไปเสียอีก สุขตามแบบธรรมชาติ เป็นความสุขที่สดใส ไร้มลพิษมาเจือปนครับ
30 ตุลาคม 2548 23:44 น. - comment id 536020
สวัสดีค่ะ คุณร้อยแปดพันเก้า .. วันนี้เมื่อยแข้งเมื่อยขาชอบกล เมื่อวานนี้อัลมิตรากับเพื่อนอีกสองคนไปเมืองโบราณ ที่ จ.สมุทรปราการมาค่ะ นั่งรถเมล์ไปนะ จากบ้านของอัลมิตรา นั่งรถเมล์สีส้มแอร์ ก็คนละ 20 บาท พอถึงปากน้ำ นั่งรถสองแถวอีก คนละ 7 บาท บัตรผ่านประตู 100 บาท และค่าเช่าจักรยาน 50 บาท .. นับว่าเป็นทัวร์ซำเหมา ที่มีความสุขที่สุดเลยค่ะ ถ่ายรูปมาแยะเลยค่ะ กล้องสองตัว .. บางมุมกล้องนะ ต้องไปตั้งไว้บนถังขยะริมหน้าผา แล้วตั้งเวลาถ่าย แบบว่า แต่ละคนไม่อยากหลุดเฟลมค่ะ .. ไปเที่ยวแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ คุณชอบเที่ยวแบบนี้มั๊ย ถ้าแบบไปเที่ยวตามผับ ตามคลับ อัลมิตราไม่ค่อยถนัดนะ เสียดายตังค์แบบว่า ถ้าไปน่ะ พอไปได้ แต่ถ้าถามว่า สนใจมั๊ย อัลมิตราคงเหมือนหญิงโบราณ ที่ชอบโบราณสถาน โบราณวัตถุนะ ฮา.... มีเรื่องเล่าที่ประทับใจ เท่าที่มีชีวิตแฝงในโลกไซเบอร์นี้จะจดจำได้เป็นอย่างดี .. เป็นเรื่องที่ดีนะ อยากให้คุณรู้ว่า อัลมิตรารู้สึกดีเอามาก ๆ เอาล่ะ เล่านะ สองปีที่ผ่านมา ที่เวปแห่ง อัลมิตราใช้อักษรโลดแล่นเขียนไปเรื่อยเปื่อยทุก ๆ วัน จนมีเพื่อนมาคุย และเหมือนว่าเกิดความคุ้นเคยกัน มีอยู่คราวหนึ่ง คุยเรื่องหนังสือ .. อัลมิตราเขียนในกระทู้ว่า .. หนังสือที่อัลมิตราใฝ่ฝันจะเป็นเจ้าของ เป็นหนังสือชุดใหญ่ ที่อัลมิตราได้แต่คิด .. คิดมาตั้งแต่อัลมิตราเป็นเด็กนักเรียน ที่อ่านหนังสือชุดนี้ที่ห้องสมุดของโรงเรียน ตอนนั้นอ่านไปไม่ครบภาคแรกด้วยซ้ำไป ก็ต้องย้ายโรงเรียน เพื่อไปเรียนต่ออีกแห่ง จากเด็กนักเรียนที่ได้ตังค์ไปโรงเรียนเพียงวันละ 15 บาท ในงบเท่านี้ ต้องเจียดไว้จ่ายค่ารถเมล์ด้วย 8 บาท เหลือ 7 บาท วันที่ต้องทำรายงานส่ง ก็ไม่เหลือตังค์กินข้าว ส่วนน้ำ ไม่ต้องพูดถึง อาศัยน้ำดื่มที่หน้าห้องพักครูตลอด เป็นความจริงที่ต้องปลอบตัวเองในตอนนั้นว่า ถ้าเมื่อใดที่ทำงาน จะพยายามเก็บเงินซื้อหนังสือชุดนี้ จนเวลาผ่านไป ถึงวัยทำงาน ในแต่ละเดือน อัลมิตราก็ผลัดผ่อนให้กับความต้องการของตนเอง ไว้รอโบนัสออกตอนปลายปี ค่อยซื้อ .. และในที่สุด ความจำเป็นในด้านอื่น ทำให้อัลมิตราต้องพับความตั้งใจของตนเองซุกใส่ลิ้นชักไป .. เพชรพระอุมา คือ ชื่อของหนังสือชุดนั้น .. มันเป็นความสุขใจนะที่ได้นึกถึง และก็เป็นความปวดใจไปพร้อม ๆกัน ตอนนั้นอัลมิตราเขียนระบายตัวตนเป็นตัวอักษรเช่นนั้น .. มีคนมาตอบข้อความ .. ซึ่งทำให้อัลมิตราดีใจมาก แทบไม่น่าเชื่อว่า จะมีคนสนใจในสิ่งที่อัลมิตราเขียน คำเขียนที่เหมือนคำพร่ำของคนพ้อ .. คนนั้นมาตอบว่าสั้น ๆ ว่า .. ผมจะให้คุณยืมหนังสือเพชรพระอุมา อัลมิตรางง แต่ก็เขียนตอบกลับไปว่า จริง ๆ นะ อย่าหลอกกันนะ ในที่สุด เขาคนนั้นก็บอกว่า ไม่ได้หลอก อัลมิตราขอยืมเขาสองปี โดยให้เหตุผลว่า อัลมิตราจะอ่านแบบละเมียดทุกตัวอักษร หากเล่มใดชำรุดหรือสูญหาย อัลมิตราจะซื้อคืนให้ และถ้าหากอัลมิตรามีอันเป็นไป อัลมิตราจะบอกคนทางบ้านไว้ล่วงหน้าเลยว่า จะต้องส่งหนังสือคืนทั้งหมดให้กับเขา .. อีกประโยคของเขา ทำให้อัลมิตราดีใจจนแทบจะร้องไห้ ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก .. หนังสือเพชรพระอุมา 48 เล่ม ครบสองภาค ผมยกให้คุณครับ คุณไม่ต้องคืนผม เมื่อเช้า ตอนที่เห็นคอมเม้นท์ของคุณ .. ทำให้อัลมิตรานึกภาพย้อนหลังไป คงไม่ต้องเล่าให้คุณรู้ลึกนัก แต่อัลมิตราเชื่อว่า คุณคงรู้ว่า ตอนนั้นหัวใจของอัลมิตรามีความสุขมากเพียงใด ในที่สุดสิ่งที่อัลมิตราปรารถนามาตั้งแต่เด็ก อัลมิตราก็ได้รับน้ำใจจากคนซึ่งอัลมิตราไม่เคยรู้จักมาก่อน เพียงเหตุผลเดียวเท่านั้นที่เขาบอกว่า เขาตัดสินใจยกให้อัลมิตรา คือ .. หนังสือที่ดี ควรอยู่กับคนที่รู้ค่าของหนังสือ .. อัลมิตราระลึกถึงเขาเสมอ และระลึกถึงคำแนะนำบางอย่างในการดำรงชีพบนโลกจริง ที่เขาเล่ามา .. เพื่อนไงคะ .. อัลมิตรามีเพื่อน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า อัลมิตราต้องได้รับประโยชน์จากเขา อัลมิตราจึงจะนับเขาเป็นเพื่อน .. เขาบอกว่า เขาอ่านตัวหนังสือของอัลมิตราทุกวัน จนเหมือนว่าคุ้นเคยกับอัลมิตรา และหนังสือที่อยู่ในห้องเก็บของ มันจะมีคุณค่าอะไร ที่ปล่อยทิ้งไว้รอให้ปลวกกิน ในเมื่อเพื่อนมีความฝัน และ เพื่อนก็มีคุณสมบัติพร้อม ที่จะเป็นเจ้าของ เขายินดีและเต็มใจ ... เพชรพระอุมา..ในเกมแฟนพันธุ์แท้ อัลมิตราคิดว่า อัลมิตราตอบได้หมดเหมือนกัน ..ฮา แต่ถ้าไปยืนต่อหน้ากล้อง สงสัย ตอบผิด ตอบถูก เพราะตื่นเต้น .. จอมพรานอาจกลายเป็นแงซาย มันตรัยอาจเป็นลูกหาบ มั่วไปหมด .. เมื่อปีก่อนที่งานสัปดาห์หนังสือ เราแจกกระดาษโปสเตอร์เกี่ยวกับการที่จะสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ .. นี่ก็รอแล้วรอเล่า .. สงสัย เขาจะรอให้รพินทร์ ไพรวัลย์ โดดออกมาจากหนังสือ .. ทำไมไม่สร้างซะทีว้า .. อดทนรออย่างกระวนกระวายใจเหลือเกิน คุณคุยกับอัลมิตราผ่านทางกระทู้กลอนได้นะ อัลมิตราคิดว่าคุณเป็นสหายคนหนึ่ง ที่โชคดีหรือโชคร้ายหว่า .. ต้องมาอ่านสิ่งที่อัลมิตราเขียน บางทีก็เหมือนเขียนบ่น ๆ บางทีก็เล่าเรื่องความหลัง ฮั่นแน่ แต่อัลมิตรายังไม่ชอบทานของขมนะ .. ยังไม่เหลาขนาดนั้นค่ะ อ้อ ! เกือบลืม วันก่อนนะ ที่ไปสะเมิง อัลมิตราทานก๋วยจั๊บที่ร้านเล็ก ๆ ตรงข้าม รพ.สะเมิงด้วยล่ะ ว่าแต่ว่า .. ที่คุณบอกว่าตอนกลางคืนนอนฟังเสียงหญ้างอก จริง ๆ เหรอ หญ้างอก อัลมิตราคิดว่า คุณน่าจะเขียนผิดนะ ต้องเขียนว่า ตอนกลางคืนนอนฟังเสียงหนวดงอก เช้ามาหนวดครึ้มเลย ฮา... คุณเคยแอบดูดอกไม้บานมั๊ย .. อัลมิตราถามไป เพราะอัลมิตรายังไม่เคยเห็นนะ .. ปล .เล็บครุฑ อัลมิตราไม่มีนะ แต่ศิวาราตรี อัลมิตรามีค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
31 ตุลาคม 2548 09:50 น. - comment id 536065
สวัสดีครับ
31 ตุลาคม 2548 10:25 น. - comment id 536071
คุณร้อยแปดพันเก้า .. :) เป็นเพลงที่มีความหมายดีมากค่ะ และเหมาะสำหรับอัลมิตราในวันที่ต้องยืนเดียวดายท่ามกลางฝนที่กระหน่ำลงมา อัลมิตราค่อย ๆ อ่านอักษรของคุณช้า ๆ และทบทวนในความคิด ความทรงจำที่รวดร้าว เรื่องร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต .. ย่อมทำให้ความรู้สึกผันผวนไปบ้าง แต่มันควรเป็นเช่นนั้นตลอดไปหรือเปล่า ? .. ไม่หรอก คงไม่มีใครปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น อัลมิตราเองก็ไม่แตกต่างจากผู้อื่น หัวใจมีไว้ให้รู้สึก ส่วนลึกของหัวใจมีไว้เจ็บและเก็บซ่อน ยามที่ฝนตกหนัก .. อีกเพลงหนึ่งที่นึกถึง น่าจะเป็นเพลงโปรดที่อัลมิตราเคยยืนบนเวทีขับร้องตอนเป็นนักเรียนประถม crying in the rain .. ตอนนั้นใช่ชุดเป็ดน้ำสีเหลือง สวมรองเท้าบูทสีเหลืองด้วยนะ ร่มก็เหลือง ขอบคุณค่ะ อัลมิตราเข้าใจในความรู้สึกของคุณ รับรู้ในสิ่งที่คุณปลอบโยนมา ไม่มีสัญญา แต่เหมือนสัญญา.. ความรู้สึกดังกล่าวจะถูกชะล้างไปพร้อมกับสายฝน คราวที่ฝนหยุด .. เมื่อนั้น ดอกไม้ในหัวใจจะเบ่งบาน คุณชอบดอกไม้มั๊ย .. อัลมิตราชอบนะคะงั้นให้คุณดอกนึง มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
31 ตุลาคม 2548 12:45 น. - comment id 536115
จะเอาคืนวันไหนก็บอกนะ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
