ทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจัง รักที่ไม่จีรังมันผิดตรงไหน ก็แค่ความเหงาของสองเรามันพาไป จะไปเอาอะไร....กับรักจอมปลอม แล้วจะเสียใจอะไรหนักหนา จงเก็บหัวใจที่เขาขว้างปาเอามาซ่อซ่อม เค้าเป็นใครหัวใจเราจึงต้องยอม เราก้อเหมือนคู่ซ้อม...อย่าไปยอมเค้าข้างเดียว
27 ตุลาคม 2548 19:27 น. - comment id 528833
ย่อมเป็นเช่นนั้นแล ฯ
27 ตุลาคม 2548 19:58 น. - comment id 534150
27 ตุลาคม 2548 21:24 น. - comment id 534197
ทะเลใจ+++ แหะๆ กลอนโดนดีนะคะพี่แอม ขอบคุณค่ะ พี่แต่งเก่งดีนะคะ ผุ้หญิงไร้เงา+++ ขบคุณสำหรับกลอนค่ะ ขอบคุณที่ชมด้วยนะคะ....ปลาลอยแย้ววว ทานทองคำ+++ เหอะๆ ขอบคุณที่มาดูค่ะ พี่ดอกแก้ว+++ แวะมาดูงานปลาอีกนะคะ
27 ตุลาคม 2548 22:37 น. - comment id 534225
มาทักทายนะตะเองงง อิอิ
28 ตุลาคม 2548 21:08 น. - comment id 535991
ตังเม++ ขอบใจจ่ะที่แวะมาทัก อยากอ่านกลอนแตงง่าเมื่อไหร่จาโพสซักที
27 ตุลาคม 2548 07:11 น. - comment id 536845
ก้อ เป็น ก็ กลอนจะไพเราะเสนาะหู ดูสิดูน้องเฝ้ามองสิ่งที่ดู สิ่งที่รู้คือความรักที่ยากจะเข้าใจ ความเป็นไปจะจีรังหรือยังยืน สิ่งที่ยืนให้มาพร้อมความหวั่นไหว เมื่อความรักอยู่กับเราพร้อมทุกย่างก้าวที่เดินออกไป ความรู้สึกคือหัวใจอบอุ่นมากมายคือสิ่งที่มี แต่นานวันคนเราเปลี่ยนใจก็เปลี่ยน ทุกสิ่งวนเวียนก็เข้าใจตรงจุดนี้ แต่ทำใจให้อยู่ได้ทุกวันจะเป็นวันที่ดี และความสุขที่เคยมีจะกลับมา
27 ตุลาคม 2548 11:47 น. - comment id 536943
ทุกส่วนล้วนเป็นอนิจจัง เธอจะรักหรือไม่รักก็ชัง...ใช่ปัญหา เพราะหัวใจฉันที่มีที่เป็นมา ทุกเวลาบอกเวลาแน่นอนว่าฉันรักเธอ จึงไม่ใช่ปัญหาเก็บมาคิด จะถูกผิดปิดกั้นฉันเสนอ ขอให้รับรู้เอาไว้ใจพบเจอ มีเพียงเธอเท่านั้นฉันมั่นใจ กลอนน่ารักดีค่ะ