14.20 น. บ่ายวันนี้มีเวลาพอที่จะเข้ามาอ่านบทกลอนของเพื่อน ๆ ให้เกิดความรู้สึกหลาย ๆ อย่าง ทั้งสุข เหงา เศร้า และอิ่มเอิบ สุขด้วยมีเวลาอ่านบทกลอน เรื่องสั้น ของเพื่อน ๆ เหงาด้วย บางเรื่องที่อ่านแล้ว ก็อินไปกับเรื่องนั้น ๆ เศร้า เพราะยังไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ เราจะหลุดพ้นจากอารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิด อิ่มเอิบ เพราะขณะนี้ได้นั่งเขียน เขียนในสิ่งที่มันเกิดในอารมณ์ ป่านนี้พี่พงษ์จะทำอะไรอยู่ กำลังให้อาหารวัวหรือกำลังก่อไฟ เผาปลา หรือกำลังนั่งคุยกับลูก ๆ ด้วยความสุข เข้ามาอ่านในสิ่งที่พี่เขียน ได้รับทราบถึงอารมณ์ของคนที่ใส่เข้าไปในสิ่งที่เขียนด้วยค่ะ เป็นชีวิตที่มีความสุข เรียบง่าย แต่พิถีพิถัน ในอันที่จะก้าวเดิน เป็นแบบอย่างที่ดีของคนในครอบครัว คุณลุงแก้ว ไม่สบายหายดีหรือยังคะ อบอุ่นบนสายใยรักที่ลุงได้ถักทอ คุณอัลมิตรา ผู้หญิงที่แกร่งกล้า ห้าวหาญ คุณยังสบายดีอยู่หรือเปล่าคะ คุณครูใหญ่ ฯ หัวใจคุณคงทำด้วยใยเหล็ก ถึงได้แกร่ง มีเรียวแรงขนาดนั้น คุณต้องอยู่อีกนานนะคะ เพื่อเด็ก ๆ เหล่านั้นค่ะ อย่างไรจะคอยเป็นกำลังใจให้คุณเสมอค่ะ แม่จิตร ยศ คุณยังสบายดีอยู่หรือเปล่า ทำไมเงียบหายไปไม่ส่งข่าวบ้าง พี่นิ่ม ดาหลาปะการัง อย่าท้อนะคะ พี่ยังต้องเป็นหลักของอีก 2 หน่อ สู้นะคะพี่นิ่ม พี่ตา บินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอให้ทำงานด้วยความสุขนะคะ คุณต่อ เรไร เป็นอย่างไรบ้าง คนร่างใหญ่ ล่ำบึ๊ก ห่าง ๆ หวัดนกด้วยนะคะ คุณผู้เฒ่า หายไปนานแล้วนะคะ ขอให้ปลอดภัยจากอันตรายในทุก ๆ อย่างค่ะ พี่ปราย กอกก หากพี่เข้ามาอ่าน มัทคิดถึงพี่นะคะ เพียงหวังให้พี่สบายใจ ทุกสิ่งอย่างผ่านมาแล้วก็จะต้องผ่านไปค่ะ เพียงให้เรามีพลังที่จะต่อสู้ ดอกข้าว ขยันเรียนนะเด็กชายวิจิตร จอมมาร ฯ ขอให้ท่านเพลา ๆ การล้างแค้นลงด้วยเถอะค่ะ เจ้ากาลาแมของพี่มัท พี่คิดถึงเจ้า ขยันเรียนด้วยนะคนดี อย่างอแงหล่ะ พี่ชัยชนะ อุบลหนาวหรือยังคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ น้องกี้ น้องดิน น้องไอน์ น้องวิสกี้ฯ ขอให้ร่าเริงเบิกบานอย่างนี้ตลอดไปนะคะ คุณหน่อง ดาวอังคาร ฝากแต่งรูปให้ซักรูปได้ป่าวคะ พี่พุดไพร ขอเพลงเพราะ ๆ ฟังด้วยค่ะ พี่ดอกแก้ว ขอสายธรรมอันอบอุ่นโปรดเกื้อหนุนเพื่อน ๆ ในเว็บให้เป็นคนดีด้วยค่ะ คุณไรไก่ พี่สลักเสลา ยังคิดถึงไม่เปลี่ยนแปลง คุณแก้วนิดา คุณยังสบายดีอยู่หรือเปล่าคะ คุณปีกฟ้า ขอบคุณที่ให้โอกาสได้ฝากในสิ่งที่อยากฝากไว้ พี่พายุ ป่านนี้พี่อยู่ไหนคะ ทราบป่าว มัดหมี่คิดถึงพี่ค่ะ . หากไม่ได้กล่าวนามก็โปรดทราบนะคะว่า หวังให้ทุกคนเป็นคนดีค่ะ คิดถึงในสิ่งที่ดีดี อารมณ์แจ่มใส จิตใจเบิกบาน สุขสำราญกันทุกคนค่ะ เป็นอารมณ์ที่คละเคล้ากันจริง ๆ ดีใจ เสียใจ เหงา ๆ เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เฮ้ออออออ ชีวิตคนเรานี่นะ.ไม่สมดุลกันเสียเลย
27 ตุลาคม 2548 14:40 น. - comment id 529821
26 ตุลาคม 2548 15:23 น. - comment id 529965
:)
26 ตุลาคม 2548 15:24 น. - comment id 529966
เป็นอะไรไปจ๊ะ มัดหมี่ มาบ่นคิดถึงคนโน้นทีคนนี้ที...... คงจะไม่ได้มาลาจากกันไปไหนนะคนดีที่คิดถึง...... ช่วงนี้แก้วนีดาอาจจะมีงานยุ่งๆ...เลยนานๆจะเข้ามาสักครั้ง... แต่ก็ยังคิดถึง มัดหมี่ เพื่อนคนนี้เสมอจ๊ะ..
26 ตุลาคม 2548 15:34 น. - comment id 529968
...น้องมัดหมี่ ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ
26 ตุลาคม 2548 15:37 น. - comment id 529971
เย้...ครูมัดหมี่ยังไม่ลืมวิจิตร...
31 ตุลาคม 2548 15:47 น. - comment id 532499
ขอบคุณมากมายที่คิดถึง กับกำลังใจอีกหนึ่งที่มากค่า ครูใหญ่เจอกับคำถามเรื่องย้าย ไม่ย้าย ทุกวัน บางวันหลายหนด้วย หวั่นไหวเหมือนกัน เจอกันเสมอที่นี่นะ
29 ตุลาคม 2548 02:20 น. - comment id 533395
จ้าครับ ไม่ใช่ครูมัทนียา แต่ชื่อ มัทนี เอ้ะ มัดหมี่ ก้อได้น้า ถ้าชอบวันหลังผมโพสต์กลอนลง ก้อเข้ามาทักทายกานน้า กลอนของผมมะค่อยมีคนตอบเลย แย้จัง
27 ตุลาคม 2548 21:45 น. - comment id 534208
พี่มัทคะ.. เจ้ากาลาแมของพี่มัท พี่คิดถึงเจ้า ขยันเรียนด้วยนะคนดี อย่างอแงหล่ะ อาจเป็นแค่ประโยคสั้นๆ ..ที่พี่มัทให้เรน.. เด็กกาละแมกวน.. แต่คือความรู้สึกที่ทำให้เรน .. อยากร้องไห้จัง .. เด็กกาละแมของพี่มัท .. สัญญานะคะ จะเป็นเด็กดี .. จะไม่อ้อนไม่งอแง ..หากไม่จำเป็น อิอิอิ .. (ก็เพราะ..มันจำเป็นทุกครั้งเนี่ยนา ..) เรน คิดถึง ..พี่มัท..นะคะ .. ..
28 ตุลาคม 2548 22:02 น. - comment id 536011
ไม่รู้ว่าจะหายคิดถึงกันแล้วก็ไม่รู้ พึ่งมีโอกาสได้โผล่มาครับ ช่วงนี้ที่บ้านพี่ชัยอากาศยังไม่ค่อยจะหนาวสักเท่าไหร่ ถนัดแล้วเพราะเคยชินกับการนอนหนาว ขอบคุณในความปรารถนาดีที่ส่งมอบมาให้กันและกันครับ
26 ตุลาคม 2548 15:56 น. - comment id 536683
pm yahoo dai lei na krub mut eiei
26 ตุลาคม 2548 16:55 น. - comment id 536703
26 ตุลาคม 2548 17:11 น. - comment id 536708
มาร่วมคิดถึงด้วยอีกคนนะเจ้าค่ะ
26 ตุลาคม 2548 21:03 น. - comment id 536776
ฝากคิดถึงส่งกลับเหมือนรับส่ง ให้มั่นคงดวงจิตมิตรสหาย ฝากห่วงหาอย่ากังวลปนเดียวดาย เพื่อนมากมายยังห่วงใยให้กับเธอ ผู้หญิงไร้เงาก็คิดถึงคุณนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยแล้วกัน ห่วงใยเสมอค่ะ
26 ตุลาคม 2548 21:05 น. - comment id 536778
ขอบใจมัทมากนะครับที่ห่วงใจเสมอๆ อาการค่อยดีขึ้นมากแล้วล่ะครับ แย่จริงคนแก่ก็แบบนี้แหละเดี๋ยวดีเดี๋ยวหาย คิดถึงทุกๆคนที่เอ่ยนามมาทั้งสิ้นถึงไม่มีก็คิดถึงครับ บ้านหลังนี้ให้ความอบอุ่นเสมอๆจ๊ะ แต่คนอาศัยชักจะแย่ลงตามวัยแหละครับนี่แหละ คืออนิจจังยากจะแก้ไขจริงๆจ๊ะ รักและคิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
27 ตุลาคม 2548 08:59 น. - comment id 536874
27 ตุลาคม 2548 10:36 น. - comment id 536898
มารับความคิดถึง และส่งกลับ...อีกหลายเท่าค่ะ