เงารางรางรำไรยังไหวพร่า คอยลวงตาเหมือนมีอยู่ที่นั่น กลางเปลวแดดแววดาวสกาวจันทร์ คลับคล้ายควันลอยคว้างอย่างเคยเป็น แต่ป่วยการเข้าใกล้เพื่อไขว่คว้า แล้วพบว่าไม่มีอย่างที่เห็น ความว่างเปล่าปรายตายิ้มชาเย็น เย้ยคนเข็ญจนขมจมคร่ำครวญ อาจเคยมีเมล็ดพันธุ์ความฝันใฝ่ เฝ้าหวังให้แตกกล้ามาเต็มสวน เหนือดินแล้งแห้งผากยากไถพรวน สุดท้ายล้วนเมล็ดลีบ......ใจตีบตัน คนต้อยต่ำขาดต้นทุนหนุนชีวิต หรือมีสิทธิ์ก่นสร้างเส้นทางฝัน ไร้เรี่ยวแรงแห่งรักช่วยผลักดัน ความเหงาคอยบีบคั้นคับข้องใจ จึงจมปลักดักดานกับการท้อ ฝันที่รอเลอะเลือนเหมือนเหลวไหล ปล่อยชีวิตเคว้งคว้างหมดทางไป ศพเดินได้เดินหลงกลางดงคน เงารางรางรำไรยังไหวพร่า ภาพลวงตาแอบแฝงทุกแห่งหน ผู้ลืมทิศหลงทางกลางมืดมน จมวังวนคืนวันอันเปล่าเปลือง
27 ตุลาคม 2548 15:30 น. - comment id 529842
อ่านด้วยความชื่นชมค่ะ
26 ตุลาคม 2548 14:51 น. - comment id 529931
ผมเองก็ยังหลงอยู่เลย
26 ตุลาคม 2548 14:55 น. - comment id 529933
ผมไม่ค่อยได้เข้า msn แล้วคุยกับครูเลย เคยออน แต่ก็ไม่ค่อยเห็นครูออน ก็รักษาสุขภาพนะครับ
26 ตุลาคม 2548 14:56 น. - comment id 529934
ดาววนวนบนหัวปลิวทั่วคว้าง เห็นหนทางตรงตรงยังลงท่อ คนขี้เมาเห็นดาววนบนทางรอ ร้องแอ้อ้ออ๋อเหรอ ... เรอเป็นทาง ดาววนวนบนหัวยังมัวหลง เดินไม่ตรงอาเจียนทุกก้าวย่าง หมดขวดกรอกปากร่ำเพลงฮัมพลาง แล้วหมดแรงนอนข้างถนนเลย : ) สวัสดีค่ะ ลุงเวทย์ : )
26 ตุลาคม 2548 15:25 น. - comment id 529959
สวัสดีค่ะลุงเวทย์ สบายดีนะคะ มัทแวะมาทักทายค่ะ ยิ้มให้ลุงเวทย์ด้วยนะคะ
26 ตุลาคม 2548 15:35 น. - comment id 529970
...สวัสดีค่ะ
26 ตุลาคม 2548 15:50 น. - comment id 529979
:)
30 ตุลาคม 2548 22:33 น. - comment id 533045
ลึก กินใจ ครับ
27 ตุลาคม 2548 21:00 น. - comment id 534185
แม้ห่างเหินห่างหายไปพักหนึ่ง ยังคิดถึงคุณครูผู้เคยสอน สิ่งดีงามเขียนไว้ในคำกลอน เสียงตามสายเคยโทรอ้อนให้สอนเรา คิดถึงเสมอค่ะ ไม่เคยลืม คุณครูคนนั้เลยค่ะ เพียงแต่ไม่มีเวลาเข้ามาบ่อยนัก เดือนละครั้งก็ยาก คุณลุงคงสบายดีนะค่ะ
27 ตุลาคม 2548 22:52 น. - comment id 534232
เงารางรางรำไรยังไหวพร่า ภาพลวงตาแม้แอบแฝงทุกแห่งหน จะถอดเสื้อหยัดสู้รู้อดทน กลางแดดลนฝนสาดมิหวาดกลัว
26 ตุลาคม 2548 16:43 น. - comment id 536697
วันนี้.. โชคดีจังค่ะ ..ได้มาเจอคุณลุงพอดี ..นานๆจะได้อ่านกลอนของคุณลุง นู๋เมย์.. ไม่ได้แวะไปที่เว้ปคุณลุงสักที ...คอมที่บ้านเจ๊ง ต้องมาเล่นที่ร้าน นานๆได้มาทีค่ะ ^^ ..คุณลุงสบายดีป่ะค่ะ หน้าหนาวแล้ว รักษาสุขภาพนะคะ ps. หนังสือ นุ๋เมย์ขอเก็บไว้ศึกาต่อนะคะ T-T ...เพราะว่านู๋เมย์อยากเอาไปคืน แต่ไม่มีใครส่งนู๋เมย์ไปเลย มานไกลอ่า....
26 ตุลาคม 2548 18:53 น. - comment id 536727
หลงทางยังหาเจอ หลงเธออาจเสียคน แต่หลงเงา นี่ไม่รู้นะ อิอิอิ
26 ตุลาคม 2548 20:09 น. - comment id 536746
มันคือความจริงครับ ถ้าไม่ปลดปลงก็หลงไปจนตาย ว่าไปนั่นเหมือนตัวเองไม่หลง
26 ตุลาคม 2548 21:05 น. - comment id 536779
; -)
26 ตุลาคม 2548 21:07 น. - comment id 536781
เงารางรางมาเลือนเลือนเหมือนล้อเล่น ให้เราเห็นจนเป็นใจให้ห่วงหา แต่สุดท้ายก็ชอกช้ำนองน้ำตา เพราะทุกคราไม่มีเงาแสนเศร้าใจ อิอิ สวัสดีค่ะคุณลุง สบายดีไหมค่ะ
26 ตุลาคม 2548 21:09 น. - comment id 536782
หลงเงาคอยไขว่คว้า ......... ความฝัน ในภาพลวงชีวัน ............... ว่างเคว้ง หลงลืมสิ่งสามัญ ................ มวลโลก วนว่ายตาเท้งเต้ง ............ เบิ่งฟ้าแสวงสวรรค์ ฯ สวัสดีครับ
26 ตุลาคม 2548 21:39 น. - comment id 536795
ชอบบทนี้มากค่ะ เคยอ่านผลงานคุณลุงเวทย์หลายครั้ง แต่ไม่กล้าทักทายเสียที คืนนี้ขอมาสวัสดีนะคะ
27 ตุลาคม 2548 00:23 น. - comment id 536823
มาทำเป็นทุนน้อยด้อยชีวิต ใครหลงผิดคงดักดานกับลานฝัน หว่านเมล็ดฝันใฝ่กลางใจกัน แล้วเปลี่ยนผันลืมรักเราเงารางราง ความว่างเปล่าที่เธอให้เกินไขว่คว้า ม่านน้ำตาพร่าพรายจนฟ้าสาง โอ้รักเราพร่าเลือนเหมือนจืดจาง หมดหนทางท่ามสายตาเธอชาเย็น
27 ตุลาคม 2548 05:53 น. - comment id 536839
เงารางรางรำไรยังไหวพร่า ภาพลวงตาแอบแฝงทุกแห่งหน ... คืนชีวิตสู่ชีวาสามัญชน จะเป็นคนเดิมอย่างไร..เมื่อไร้เธอ กรณี \"เธอ\" อีกแล้วคับทั่น
27 ตุลาคม 2548 11:43 น. - comment id 536941