ไม่มีครั้งไหนที่ไม่รู้สึกน้อยใจ บ่อยครั้งที่ตัองระวังความรู้สึกของตัวเอง ทำไมต้องเป็น..... ไม่อยากคิด ไม่อยากเป็น และไม่อยากทำ แต่ก็ใจอ่อนจนได้ ไม่รู้เกิดอะไรกับตัวเองเข้าให้แล้ว คนที่เข้มแข็ง ใจแข็ง และแกร่งกล้า ท้าทาย หายไปใหนแล้ว.... ทุกคนเตือน...และให้คิดให้มาก ฉันกลับกล้าเผชิญ..... ยังไงก็ตาม ฉันคงต้องยอมรับทุกการกระทำของตัวเอง เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ... ใจที่เข้มแข็ง.... แน่นอน..แม้เราจะร้องไห้ฟูมฟายมากเพียงใด คงไม่มีใคร โน้มไหล่มาให้ซบหรอก เวลาที่เราเจ็บ.... ก็ไม่มีใครร่วมรับรู้ถึงความเจ็บของเราเช่นกัน แล้วจะสำออยให้ใครมาเห็นใจหรือยิ้มเยาะล่ะ ไม่มี.....ไม่มีทาง
27 ตุลาคม 2548 20:40 น. - comment id 534174
เวลาที่เราเจ็บ.... ก็ไม่มีใครร่วมรับรู้ถึงความเจ็บของเราเช่นกัน งั้น... มาเลิกเจ็บกันดีไหม... หรือว่า... ไม่มี.. ไม่มีทาง...
26 ตุลาคม 2548 21:57 น. - comment id 536800
ไม่มีทางที่เรานั้นจะหวั่นไหว ไปกับใครเพื่อให้ช้ำนำเสนอ ไม่มีทางจะให้ใครใฝ่พบเจอ น้ำตาเอ่อข้างแก้มเราขอเข้าใจ มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณเข้มแข็งดีจัง