อดีตรักครั้งเก่าที่เราเลือน กลับมาเตือนให้คิดสะกิดแผล หยดน้ำตาครั้งก่อนยามอ่อนแอ กับหัวใจพ่ายแพ้แหลกราญ เธอโทรหาบอกว่าเธอคิดถึง คนเคยรักลึกซึ้งเมื่อวันหวาน อยากเห็นหน้าคนเคยใกล้เมื่อวันวาน ออกมาทานข้าวกันเย็นวันนี้ เธอวางสายเราถือค้างไม่วางกลับ จิตดับใจสลายดั่งภูติผี เกิดเป็นคนมีแต่เรื่องประหลาดดี แต่ขอโทษทีเรื่องนี้ไม่ตลกเลย ก่อนเราชวนเธอไม่ว่างให้เรารอ เราก็คอยงอนง้อโดยเปิดเผย เธอกลับบอกอย่ามายุ่งกับฉันเลย เรื่องที่เคยตกลงกันฉันลืมเลือน เรื่องเรียนเรื่องเที่ยวที่ว่าไว้ เรื่องหัวใจกับความรักที่เกินเพื่อน ทุกทุกอย่างที่ผ่านมาอย่าย้ำเตือน นับวันเดือนที่ผ่านมาทิ้งมันไป ฉันอยากมีชีวิตที่วาดฝัน ไม่ผูกพันชีวีนี้ไว้ที่ไหน ปล่อยตัวตนไปสู่ฝันอันกว้างไกล มุ่งสู่โลกกว้างใหญ่ด้วยกำลัง เฮอะอย่ามาพูดดี ฉันรู้น่าว่าเธอหักหลัง มุ่งสู่โลกกว้างไกลเพียงลำพัง แล้วกักขังฉันไว้ในความเดียวดาย ...นับตั้งแต่วินาทีนั้น... ...ใจฉันแหลกสลาย... จมปลักในความเหงาเดียวดาย คนอะไรใจร้าย...ใจดำ แล้ววันนี้เธอก็โทรมา พูดราวกับว่าที่ผ่านมาน่ะขำขำ อย่าเลยอย่ากลับมาย้ำ ซ้ำเติมแผลที่ไม่เคยหายดี ฉันวายสายแล้วก็ยกหู กดดูเบอร์โทรเมื่อกี้ กดโทรกลับไปทันที แล้วพูดดีดีว่า- กี่โมง
27 ตุลาคม 2548 15:19 น. - comment id 529838
ดีแล้วแหละค่ะ ชอบกันดีกว่าไม่ชอบนะคะ
26 ตุลาคม 2548 09:37 น. - comment id 530913
แหะ ๆ เขียนเรื่องราวเป็นกลอนได้น่าติดตามมากคะ
26 ตุลาคม 2548 02:04 น. - comment id 530986
สุดท้ายก็ออกไปกับเขาจนได้... แล้วเมื่อไรจะใจแข็งได้ซะที ฮึ. อ้อ ทักทายคนนอนดึกทุกคนนะครับ ช่วงนี้โดนหัวหน้าใช้งานบานเบิก ไม่ได้แต่งกลอนเลย แต่ก็ยังตามอ่านของทุกคนนะครับ (แม้จะต้องแอบใช้ flash ดูดมาอ่านแบบ off line ก็เหอะ)