หน้าส่วนตัว
0. วันนี้ เป็นวันที่ผมรู้สึกล้า
1. หลังพักเหนื่อยหน่อยหนึ่ง ผมนึกถึงเพลงของคีตาญชลี
ชื่อเพลง ทางสายเปลี่ยว
คุณเคยได้ยินไหมครับ
เพลงนั้นว่า
...
ฉัน ยังคงมุ่งหวัง
อยู่ท่ามกลาง ทางสายเปลี่ยว
ที่คดเคี้ยวในหมอกควันอันมืดมน
ยังแกร่งพอ พยุงร่างทามกลางทุกข์ทน
ฝ่าความสับสน ด้วยจิตใจอัน ยึดมั่นแกร่งกล้า
ฉันยังคงเฝ้าฝัน
...
3. ผมอาจจะท้อ
แต่จะไม่ยอมถอย
4. แน่แท้
ผมบอกตัวเองว่าผมต้องฟันฝ่า
ผมขอลุกขึ้นอีกครั้ง
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 23 ต.ค. 2548 11:04 น. - ID 82753 
866
3
0
26 ตุลาคม 2548 14:17 น. - comment id 529917
ได้ยินชื่อหัวข้อ ว่าขอลุก ก็สงสัยจังค่ะว่า ขอลุกไปทำอะไร พออ่านเนื้อหาจบก็ต้องยิ้ม ก็พี่พงษ์ยังไม่เป็นไรนี่นา ยังขอลุกได้ หากพูดไม่ได้นี่น่าเป็นห่วงค่ะ บางครั้งเราก็มีความรู้สึกเหนื่อย เบื่อ อย่างวันนี้ มัทก็รู้สึกเบื่อ เหนื่อย เพราะ สาเหตุมากมาย เกินจะกล่าวได้หมด กว่าจะฝ่าฟันออกมาได้ก็ให้รู้สึกท้อ แต่ไม่เคยถอยนะคะ มัทเคยนั่งสำรวจตัวเอง ว่าเท้ายังดีอยู่หรือเปล่า ขาเจ็บตรงไหนบ้าง เนื้อตัวเป็นอย่างไรเกิดอาการร้อนหนาวไหม สำรวจจากส้นเท้าขึ้นไปถึงเส้นผม สำรวจโดยละเอียดด้วยค่ะ พี่พงษ์ทราบป่าวคะ ว่า กว่าเราจะสำรวจตัวเองได้ครบทุกส่วนของร่างกาย เราใช้สมาธิมากน้อยเท่าใด ในขณะที่เราสำรวจตัวเอง จิตใจมันคอย จะนำพาเราออกนอกร่างกายเราตลอดเวลา เป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่นะคะ หากไม่เชื่อพี่พงษ์ลองดูนะคะ แล้วพี่จะไม่กล่าวคำว่า ขอลุกเลยค่ะ คิดถึงพี่พงษ์เสมอค่ะ อย่างไรมัทก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่พงษ์ลุกขึ้นและก้าวเดินด้วยความมั่นคงค่ะ
23 ตุลาคม 2548 22:18 น. - comment id 530371
การล้มเพื่อให้รู้จักลุก ล้มกี่ครั้งต้องลุกให้ได้ทุกครั้ง นั่นหมายถึงการมีชีวิตของความเป็นคน
24 ตุลาคม 2548 13:05 น. - comment id 530655
เหนื่อยก็พัก..แล้วลุกขึ้นสู้ต่อไปค่ะ..
23 ตุลาคม 2548 16:51 น. - comment id 531105
เห็นชื่อคุณก่อพงษ์ ในมติชนด้วยนะคะ คุ้นๆเลยอยากจะมาทักทายกันค่ะ
23 ตุลาคม 2548 17:00 น. - comment id 531106
ในเส้นทางการต่อสู้ไม่รู้จบ ทุกทุกรอยไม่เคยลบจากใจกล้า ริ้วบาดแผลพาดผ่านกาลเวลา ตอกย้ำตาเตือนตรองใจให้จดจำ จะเป็นไร... ถ้าจะสู้ดูอีกหน ทางข้างหน้าจะมืดมน.. หรือลึกต่ำ หากสองตายังกล้าจะก้าวนำ และหนึ่งใจยังดื่มด่ำการดิ้นรน ไม่หวั่นหรอกกับแค่ความแพ้พ่าย ลิ้มรสชาติโหดร้ายมาหลายหน เจ็บกี่ครั้ง - - ล้มกี่ครั้ง - - ก็ยังทน.. ความเป็น \"คน\" มีค่าคงก็ตรงนี้... - - - - - - จากหนังสือ : ให้เธอเป็นคนดีของชีวิต ที่อ่านแล้วจำ และเก็บมาเป็นกำลังใจให้ตัวเองเสมอ..เสมอ.. วันนี้.. นำมาแบ่งปันให้คุณค่ะ
29 ตุลาคม 2548 21:43 น. - comment id 533625
สวัสดีครับมิตรของผม คุณเสือยิ้มมุมปาก คุณผู้ ห ญิ ง ช่ า ง ฝั น คุณทานทองคำ คุณไรไก่ คุณกุ้งหนามแดง คุณมัท และคุณเรน ขอบคุณมิตรภาพและไมตรีจากทุกท่านนะครับ ผมมีความรู้สึกดี ดีขึ้นมากแล้วครับ ต่อจากนี้คือลุยกันครับผม
29 ตุลาคม 2548 21:29 น. - comment id 533632
ตอนที่เรนหัดขี่จักรยาน.. เรนล้มบ่อยครั้ง.. และทุกครั้งที่เรนลุก.. มามี้จะตบมือและร้องเรียกให้กำลังใจเรน .. ด้านหลังมีพ่อเรนคอยจับ..ประคอง.. ด้านหน้ามีมามี้รอ ..
เรนตื่นเต้นจัง..
ก็ทุกครั้งที่ออกตัว .. คือสิ่งที่ตั้งใจ และมุ่งมั่น ..
เรนไปถึง.. ด้วยดิคะ ..
ตอนนั้น.. เรนจำได้เรนเจ็บมาก.. แผลเป็นที่หัวเข่า..คือความทรงจำที่เรน พยายามจะเปลี่ยน ตัวเอง ..
และเรนก็ทำได้สำเร็จ ..
พ่อเรนหอมแก้มเรน .. มามี้ซื้อรถใหม่ให้เรน ..
นั้นเอง คือรางวัล .. ที่เป็นของเรน ..
เรนจะเป็นกำลังใจ .. ให้คุณนะคะ .. 
..
...
23 ตุลาคม 2548 18:01 น. - comment id 535833
ใช่แล้วครับ คนเราต้องหมั่นลุก และกล้าที่ก้าวเดิน จึงรู้ว่าข้างหน้าเป็นอย่างไง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
