ระเบียงรักสลักฝัน

ระเบียงรักสลักฝัน
พุ่มไม้ดอกออกระบัดถูกจัดกลุ่ม
แนวสุมทุมพุ่มพฤกษ์ละหานไหว
งามเป็นชั้นดูชดช้อยห้อยแกว่งไกว
บ้างย้อยไว้ในกระถางข้างระเบียง
รัตติกาลนี้มีจันทร์งามชวนชื่น
ช่างระรื่นใสสว่างกลางเฉลียง
หมู่ดวงดาวพราวฟ้าอยู่ข้างเคียง
ยากจะเลี่ยงกลิ่นราตรีที่โชยมา
ภาพลักษณ์เก่าพลั้งผุดสุดยากหัก
กำเนิดรักตกเป็นพุ่มกลุ่มพฤกษา
หอมระรวยด้วยไม้ดอกส่งกลิ่นมา
ชื่นนาสาแต่หัวใจให้ซึมเซา
มองระเบียงเฉลียงน้อยสุดใจเศร้า
ความปวดร้าวเฝ้าคิดจิตโง่เขลา
อกชอกช้ำระกำเจือมิเหลือเงา
สู้ทนเฝ้าช่างรอหวนมิทวนคืน
เคยพลอดรักนั่งเคียงเสียงพร่ำหา
ท่ามจันทราดาราประกายใจมิฝืน
มาว่างเปล่าเศร้าฤทัยตลอดคืน
ทรวงสะอื้นเคล้าดอกไม้ที่ให้ดอม
ราตรีนี้มีจันทร์ดารามาเป็นเพื่อน
เหมือนย้ำเตือนอดีตคิดจนผอม
มีหัวใจแต่ไร้รักจักต้องยอม
เหลือพะยอมกลิ่นเจ้าเคล้าเพียงดม.
* แก้วประเสริฐ. *

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 16 ต.ค. 2548 21:24 น. - ID 82457

964

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/82457 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

ร้อยฝัน

16 ตุลาคม 2548 22:15 น. - comment id 527947

หวานอีกแล้วคุณลุงแก้ว  แวะมาขอน้ำตาลเติมใจให้แดดเช้าค่ะ

ลมรำเพย

17 ตุลาคม 2548 22:18 น. - comment id 527971

ไม่ได้เข้ามานาน ยังไพเราะเหมือนเดิม โรแมนติคมากๆค่ะ

ไรไก่

17 ตุลาคม 2548 08:52 น. - comment id 528016

สวัสดียามเช้าค่ะ
จิบกาแฟริมระเบียงมองดูดอกไม้สวย
น่ารื่นรมณ์นะคะ

ทะเลใจ

17 ตุลาคม 2548 12:52 น. - comment id 528103

เมื่อคืนนี้เอมมองระเบียงด้วยความรู้สึกดีมาก ๆ ค่ะพ่อแก้ว  ..

เพราะว่าพี่ชายเปิดเพลงกล่อมจนประมาณ 5 ทุ่มแน่ะ  

ตื่นมาอีกที ตี 5  อ้าว  หลับไปตั้งแต่มะไหร่หว่า  ..

หุ หุ หุ  ..

เลยไม่ได้ราตรีสวัสดิ์พี่ชายเลยแหะเรา  ....

พ่อแก้วจ๋า  ...

ขอเกาะหลังพ่อสักพักนะคะ เป็นตัวอะไรก็ได้อ่ะ 

แบบว่า  .....  


ทางมันมืดอ่ะ  มองไม่เห็นใครสักกะคน  ...





แวะมาอ้อนพ่อจ้า  ...


รักและเคารพพ่อแก้วเสมอเจ้าค่ะ


มู๋เอมลูกพ่อแก้วจ้า  ..

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2548 16:12 น. - comment id 528345

   คุณ ร้อยฝัน

             อิอิ...ผมเองใจว่างๆ ไม่อีนังขังขอบอะไร
นอกจากสนุกไปวันๆหนึ่ง เพราะใกล้จะตายแล้ว
มรณัง นุสสติ  เป็นอารมณ์ การดับทุกข์คือการเข้าหาทุกข์
ย่อมชะลอหรือดับลงได้ครับ ขอบคุณครับ

               
                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2548 16:15 น. - comment id 528347

  คุณ ไรไก่

        นั่นซิครับอารมณ์คนเราหากได้รับสิ่งธรรมชาติ
ไว้บ้างก็จะดีนะครับ วันนี้ผมได้นกมาเลี้ยงอีก
หลายๆตัวเลยครับ เขาบอกว่าปล่อยไปแล้วมัน
กลับมาอีกหากินไม่เป็น เขาไม่ว่างและไม่อยู่
ส่งมาให้ผมเลี้ยง สงสารเลยเลี้ยงไว้สร้างภาระ
ให้อีก แต่ช่างเถอะความเมตตาเราเมตตาเขา
เขาย่อมเมตตาเรานะครับ ขอบคุณครับ

                    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2548 16:22 น. - comment id 528348

 คุณทะเลใจ

         เอาเลยลูกรักอยู่ข้างหลังพ่อนี่แหละไม่ต้องกลัวอะไร
เพราะเบื้องหน้าพ่อมีแสงธรรมนำส่องทางแล้ว
สิ่งที่มืดย่อมไม่มืดสำหรับพ่อและลูกหรอก สงบใจสงบอารมณ์ ทำใจให้ว่างๆไว้
เราสรรค์สร้างแต่แสงธรรมนำสู่ชีวิต ชีวิตเราจะผ่องใส
และทางชีวิตจะไม่มืดจ๊ะ   เกิดทุกข์ต้องเข้าหาทุกข์เพื่อดับทุกข์
ไปหาที่อื่นดับไม่ได้หรอกลูกรัก  หากเราดับไม่ได้ก็ละเสียวางเสียก็สิ้นเรื่อง
จำคำพ่อไว้อะไรในโลกนี้ล้วนอนิจจังทั้งสิ้น
หากจะอยู่สบายๆต้องวางเสียละเสีย ทำให้ให้ว่างๆ
นั่นแหละถึงจะอยู่เย็นเป็นสุข เขาเอาทุกข์มาให้เรา
เราก็วางไม่รับ ทุกข์นั้นไปไหนไม่ได้ก็กลับคืนเจ้าของเองแหละ
จ๊ะ  พ่อเองรักลูกเสมอติดตาม เสมอๆไม่แสดงต้องการให้ลูกพ่อรู้จักวางเสียบ้าง
พ่อเชื่อมั่นต่อลูกว่าต้องทำได้ พ่อดูคนไม่ผิดหรอกจ้า เมื่อลูกวางได้รู้ไหม
พ่อปลาบปลื้มใจที่สุดเพราะรักลูกมากจ๋า รักเสมอๆไม่มีวันลืม

             แก้วประเสริฐ.

ยโส

17 ตุลาคม 2548 20:44 น. - comment id 528404

ไม่เจอกันนาน สบายดีนะครับผม

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2548 10:17 น. - comment id 528486

  คุณ ลมรำเพย

          ขอบคุณมากครับ งานผมสงสัยมานั่งคิดว่าคง
ได้เพียงแค่นี้แหละครับ เพราะคงจะไม่ก้าวหน้าไปกว่านี้อีก
ร่างกายไม่ค่อยอำนวยครับ ขอบคุณมากครับ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2548 10:16 น. - comment id 528499

คุณ ยโส

       คนแก่แย่หน่อยครับ  เดี๋ยวดีเดี๋ยวเสียครับ
โรคภัยมันไม่รอผมเลย ถึงใจจะสู้แต่สังขารไม่อำนวยครับ
ขอบคุณมากครับ

                  แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น