ริมคลอง น้ำใส ใจสุข

เสียงพิณที่ชานเรือน

     ลมโชยพัดสัมผัสกายสบายจิต
นั่งหยุดคิดปลดปล่อยใจไหลตามสาย(น้ำ)
นั่งริมคลองมองเรือผ่านแสนสบาย
นั่นเรือขายก๋วยเตี๋ยวพายเลี้ยวมา
     โอ้ลุงจ๋าขอเชิญทางนี้หน่อย
พายค่อย ๆ ตามสบายไม่รีบหนา
พอลุงจอดฉันก็สั่งก๋วยเตี๋ยวปลา
ใส่เกี๋ยวซ่าน้ำขลุกขลิกพริกไม่เอา
     เอ้าหลาน ๆ ก๋วยเตี๋ยวมาจอดท่าแล้ว
ยินเสียวแจ๋ววิ่งพรูพร้อมขับขาน
ก๋วยเตี๋ยวมาปล่อยให้หิวเสียตั้งนาน
เอ้าหลาน ๆ ค่อย ๆ สั่งตังค์อามี
     เอ๊ะนั่นเรือกาแฟ เรือไอ้ติม วิ่งมานั่น
ใครมีตังค์เลี้ยงอาบ้างอย่าได้หนี
หลาน ๆ ต่างยกมือว่าหนูมี
อากินซีหนูกินด้วยช่วยออกเงิน
     เรานั่งยิ้มน้ำตารื่นชื่นใจเด็ก
แม้ตัวเล็กแต่น้ำใจไม่ตื้นเขิน
ไม่เหมือนคนตัวใหญ่ซิเหลือเกิน
เราเผชิญคนน่าชังหันหลังมา
     กลับมาสู่ บ้านเดิม เป็นเรือนพัก
มาตั้งหลักตั้งตัวไม่มัวหา
ความจริงใจที่นี่เหลือคณา
ทั้งลุง ป้า พ่อแม่ ล้วนแคร์กัน
     ไม่ต้องหาสิ่งใดจากไหนแล้ว
วิมานแก้วริมน้ำคือบ้านฉัน
หลานชายหญิงก็อยู่พร้อมหน้ากัน
ทุกคนปันความสุข ความทุกข์กัน
     แต่ว่าเอ๊ะ เสียงแจ้วไป ไหนหมดแล้ว
เฮ้ยมันแจวไปอยู่ที่แห่งหน
มองไม่เห็นนั่งอยู่ซักกะคน
หนอยเจ้าคนช่วยออกตังค์ นี่กลับมา
     ลมโชยพัดสัมผัสกายใจรวยรื่น
คอยหลานตื่น หลับเรียงราย ข้างกายฉัน
พอหลานตื่นจะเล่นน้ำสนุกกัน
ชีวิตฉันพอแค่นี้ นี่สุขใจ