ลำนำความรัก ลำนำถ้อยร้อยคำหวานสุดซึ้ง หวนคำนึงพึงคิดแม้สิ่งฝัน หลงละเมอเพ้อหาทุกค่ำวัน นึกถึงกันสรรค์อยู่สู่กลางใจ มิสิ้นสุดแค่นี้เพียงพอรัก เมื่อได้มักเหินห่างร้างฝันใฝ่ ยังดิ้นรนไขว่คว้าหาต่อไป จนมีใหม่ให้เศร้าเก่าร้างจร โอ้ชีวิตเปลี่ยนผันหันเหยิ่ง แม้จะเหลิงเคยพร่ำด้วยคำสอน ศีลธรรมครูเคยย้ำถูกลิดรอน หายทุกตอนมิจำไว้ในใจคน อนาถแท้มิมีสิ่งพึงคิดสร้าง ธรรมะร้างหายสิ้นจิตสับสน จึงวกวนสนเท่ห์สร้างเล่ห์กล คิดสัปดนจนคลุ้งมุ่งทำลาย สิ่งผูกพันวนเวียนเปลี่ยนยิ่งนัก เคยน่ารักเป็นใคร่ใจมุ่งหมาย ความโสกโดกสิงสู่คู่ใจกาย ล้วนทำลายทุกสิ่งอิงโลกียะ ดังฉะนี้สิ่งหวานปานอมฤต กลับเจือพิษปนรักมักกักขฬะ มากตัณหากามารมณ์มิบ่มละ แม้แต่พระบัณฑิตยังคิดทำ ปัจจุบันสรรค์อยู่คู่วัตถุ ธรรมบรรจุบนหิ้งคือสิ่งล้ำ ส่งชีวิตติดไว้ด้วยเวรกรรม ยังบอกคำว่ารักหรืออย่างไร. * แก้วประเสริฐ. *
10 ตุลาคม 2548 23:08 น. - comment id 525766
หวานอีกแล้วคุณลุงแก้ว รักษาสุขภาพนะคะ
11 ตุลาคม 2548 01:20 น. - comment id 525800
สวัสดีค่ะคุณแก้วเจ้าขา... อ่านลำนำความรักแล้วได้ข้อคิดดี... ประกอบกับเพิ่งดูหนังเรื่องหนึ่งได้ครึ่งเรื่องแล้วค่ะ... พูดถึงความรักแล้วกลุ้มใจจัง... คนเราหากไม่รักกัน ก็ไม่น่าต้องโกรธและเกลียดกันก็ได้ไม่ใช่หรือ... ทำไมต้องทำร้ายกันด้วยทางวาจา และการแสดงออก การกระทำ... นางมารผู้มากอำนาจ ชักนำให้ใครๆ มาเห็นดีด้วย ... หรืออย่างมากก็แค่ต้องเงียบ ห้ามแสดงออกว่าเธอทำไม่ถูก... อึดอัดใจจังเลยค่ะ... คิดลึกๆ แล้วสงสารนางมารมากกว่าที่หลงวนเวียนอยู่ในอำนาจ ราคะ... หรือสงสารเหล่าลิ่วล้อที่หลงพะนอเอาใจ หากถูกใจก็จะได้ตัวตนนางมารเป็นรางวัล... แต่คิดๆ ปรายกลับมาสงสารตัวเองมากกว่า ที่ต้องรับรู้เรื่องราวเหล่านั้น... ทำไงได้คะ บอกกับตัวเองว่าหากรับเรื่องเพียงเท่านี้ไม่ได้ ก็จะเป็นคนอยู่ในโลกโสมมนี้ได้อย่างไร... ว่าแล้วก็ต้องดูตอนต่อไปให้จบ เป็นเรื่องยาวเสียด้วยสิ... จึงมาเล่าเสียยืดยาว ไม่ว่ากันนะคะ... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
11 ตุลาคม 2548 08:00 น. - comment id 525813
ผ่านมาเยี่ยมครับท่านแก้ว...ช่วงนี้ขึ้นกลอนไม่ค่อยบ่อยนะ..ไม่สบายหรือเปล่าครับผม..
11 ตุลาคม 2548 08:02 น. - comment id 525814
ความรักให้ทุกอย่างเลยนะคะคุณลุงคะ โดยเฉพาะความเศร้าเพราะเรารักไม่เป็น
11 ตุลาคม 2548 10:25 น. - comment id 525839
พุดค่ะ มากล่าวคำซึ้งใจถึงคุณแก้วค่ะ และ งานคุณแก้วแนวธรรมมาผสาน ธรรมดารักธรรมชาติชีวิต พุด..รักมากค่ะ นะคะ พุดขอบคุณน้ำใจและในทุกสิ่งที่ คุณแก้วให้พุดอิงเอื้ออ้อมโอบอุ่นมานานวันค่ะ อยากร้องไห้ จากน้ำตาคนใจนวล ใช่หวนไห้อ่อนแอ หากด้วยปิติเกษมค่ะคนดี พุดขอพลี บทเพลงนี้ให้ด้วยแสนรักนักแล้วนะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html รางวัลชีวิต.. พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์ ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์ หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์ เวรกรรม ทุกชาติก่อน บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย...
11 ตุลาคม 2548 10:02 น. - comment id 525842
มีใจไว้ให้รัก ได้รู้จักกับความทุกข์ ระคนปนความสุข แบ่งกันรุกแบ่งรับกับความจริง เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ นี่แหละรัก อิอิ นิยามของน้องจ๋อเองค่ะท่านพี่แก้ว
11 ตุลาคม 2548 11:27 น. - comment id 525867
แวะมาแอ่วชมกลอนหวานๆ ของลุงแก้วค่า
11 ตุลาคม 2548 12:35 น. - comment id 525909
ในความรัก... ไม่อาจตัดสินได้ว่าจะสุขหรือทุกข์ ในความรัก ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับใคร อยู่ที่หัวใจเราเท่านั้น กระมังคะ...คุณแก้ว
11 ตุลาคม 2548 14:03 น. - comment id 525944
รักกับทุกข์ปะปนวนกันอยู่ บ้างไม่รู้รักแท้แปรเปลี่ยนไฉน กลับเป็นทุกข์โศกเศร้าเคล้ากันไป สิ่งใดใดในหล้าหาเทียมเอย แจมแต่บ่เป็นสับรดเลยอิอิ ขออภัยมณีด้วยนะคะ
11 ตุลาคม 2548 14:09 น. - comment id 525945
ตาข่ายรักดักใจให้ติดกับ แล้วเข้าจับเจือพิษจนจิตหลง ลืมเรื่องถูกหรือผิดไม่คิดปลง ถูกขังกรงอารมณ์จนตรมตรอม ..สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ ขอให้สุขภาพแข็งแรงโดยเร็วนะคะ
11 ตุลาคม 2548 14:34 น. - comment id 525957
แวะมาทักทายคุณแก้วคั๊บ ช่วงนี้พอจะมีเวลาสักหน่อย มาหางานเก่าๆ อ่าน มีอะไรน่าสนใจเย๊อะแยะ ยามบ่ายสักถ้วยคั๊บพ๊ม สวัสดีคั๊บ
11 ตุลาคม 2548 21:49 น. - comment id 526110
เอาธรรมะชะล้างซะบ้าง ---------
12 ตุลาคม 2548 12:14 น. - comment id 526234
คุณ ไรไก่ ดีครับดีมากเสียด้วยเพราะว่าสิ่งที่กระทำด้วยหัวใจอันแท้จริง ย่อมส่งถึงสิ่งบริสุทธิ์ไว้เสมอ คนอ่านย่อมซึ้งและเข้าใจดีครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 11:55 น. - comment id 526278
คุณ ร้อยฝัน ขอบคุณในความห่วงใยครับผมเอง พยายามรักษาอยู่แต่ ไม้ผุย่อมสลายไป เป็นธรรมดาครับ เขียนตามอารมณ์ครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 11:57 น. - comment id 526280
คุณ กอกก เห็นเด็กๆเขารักกัน แล้วก็เปลี่ยนคู่กัน ทิ้งกันไปตามแต่ใจของเขา เลยได้เขียน เรื่องนี้ขึ้นมาไว้ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:00 น. - comment id 526281
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ครับระยะนี้ไม่สบายเลยพักผ่อนหน่อยครับ อันที่จริงผมก็ไม่รู้จะเขียนอะไรเหมือนกัน จะเขียน เรื่องบินไปได้พบรัก..อิอิ... ล้อเล่นครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:02 น. - comment id 526282
คุณ เพียงพลิ้ว บอกตรงๆว่าความรักนั้นบริสุทธิ์ยิ่งนัก ให้ความอบอุ่น หวานซึ้งตรึงใจเสมอ หากรู้จักรักษามันไว้ถนอมไว้ เพราะสิ่งนี้ เปราะบางยิ่งครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:06 น. - comment id 526284
คุณ คนเมืองลิง ความรักนี้มีแท้และเทียมครับ รักแท้เกิดจากใจ รักเทียมเกิดจากปาก รักกระเทียมเกิดจากกาย...อิอิ รักขี้เมา เกิดจากเหล้าเบียร์สิ่งมึนเมา...อิอิ รักคนแก่เกิดจาก กายใจ 555 แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:08 น. - comment id 526285
คุณ พุด สาวงามแห่งพงไพร เรื่องนี้เกิดจากเห็นเด็กวัยรุ่นเปลี่ยนรักกันเหมือนขนมครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:10 น. - comment id 526286
คุณ ชลกานต์ คนแก่ก็แบบนี้แหละครับ ระบายให้ใครฟังไม่ได้ หากทำจะเป็นลักษณะคนไม่เจียมตัว เลยมานั่งระบายทางนี้ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:12 น. - comment id 526287
คุณ นางสาวใบไม้ ความรักมิอาจบ่งว่าเป็นทุกข์หรือสุขได้อย่างแท้จริง นอกเสียจากคนเราเมื่อพบแล้วจักทนุถนอมรักนี้ซึ่งเปราะบางยิ่งไว้ หากทำได้ย่อมนำความอบอุ่น หวานซ่านซึ้ง ติดตราตรึงพึงพบแต่สุขครับ หากไม่เช่นนั้นย่อมเกิดทุกข์ปนสุขทันทีครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:16 น. - comment id 526290
คุณ พี่ดอกแก้ว ขอบคุณครับ ผมเห็นด้วยครับ คุณเป็นยอดหญิงแห่งธรรมย่อมนำสิ่งที่ดีๆ มอบให้เสมอๆครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:19 น. - comment id 526291
คุณชายเฉิ่ม ชื่อนี้ตามผมคิดนะครับไม่เฉิ่มหรอกครับ กลับเฉลียวฉลาดเป็นกรดเชียว อย่างไรหรือคือว่าเป็นคนสนใจงานเก่าๆซึ่งคนเก่าๆ ย่อมมอบสิ่งที่ดีๆแฝงไว้เสมอหากเกร็ดดีดีไว้ จะว่าเฉิ่มได้อย่างไร ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2548 12:31 น. - comment id 526298
คุณ ดาวอังคาร หากคิดอย่างคุณทุกๆคนก็ดีซิครับ การนำธรรมะมาชะล้างจิตใจไว้ อย่างน้อยก็ได้รับ หิริโอตัปปะ ไว้ในจิตใจไม่สร้างมลพิษ ให้แก่ผู้ใดและตนเองครับ ย่อมเกิดความเจริญ ก้าวหน้าต่อไปทั้งทางโลกและธรรมครับ แก้วประเสริฐ.
9 กันยายน 2551 11:41 น. - comment id 894147
ดีมากคับ จาก โบ
13 กุมภาพันธ์ 2554 09:52 น. - comment id 1183231
ขอบคุงับ สำหรับกอน