.... ห่มสไบ นุ่งผ้าจีบ รีบมาพบ จันทร์เจ้าเอ๋ย เจ้าหลบ ข้าไปไหน ข้าอบร่ำ น้ำปรุง ฟุ้งกลิ่นไกล หอมถึงเจ้า หรือไม่ ไยไม่มา .... ฟ้าจ๋าฟ้า บอกเมฆา หลบไปหน่อย ให้จันทร์น้อย ลับเหลี่ยม เยี่ยมเวหา ทอแสงเรื่อ เรืองใส สว่างตา ประดับอยู่ คู่นภา ทุกราตรี .... นวลแสงจันทร์ นั้นมีมนต์ ดลจิตข้า ปลอบชีวา ที่เหงาใจ ให้สุขศรี ขจัดความ เหน็บหนาว ร้าวฤดี โอ้จันทร์นี้ ข้ารออยู่ รู้ไหมจันทร์.......
ผีเสื้อปีกบางฯ 31 ธ.ค. 2544 13:55 น. - ID 8212 
1003
3
0
31 ธันวาคม 2544 13:52 น. - comment id 28061
หารูปที่เหมาะสมไม่ได้ค่ะ แต่ชอบรูปนี้....รูปเลยไม่ค่อยเข้ากับเนื้อหา ของกลอน.....
1 มกราคม 2545 00:28 น. - comment id 28114
เธอสวมสไบ อยู่ใต้แสงจันทร์ รำพึงรำพัน เมฆนั้นอย่ากราย ชำเลืองมองเธอ นั่งเหม่อใจหาย คิดว่านางไม้ ภูตพรายโผล่มา โอนางตานี เช่นนี้หรือว่า แม่นาคถามหา พี่มากจ๋า..... น่ากลัว บรื๋อ สสสสสส
1 มกราคม 2545 03:26 น. - comment id 28127
กลอนเพราะมาก ออดอ้อนดีจังเลยจ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
