โศกาใดในชีวา ฤาเทียบมารดาบิดรสิ้นสูญ หลั่งน้ำตาคร่ำครวญอาดูร ยิ่งเพิ่มพูนชอกช้ำย้ำโศกา 'เสียชีพตนเสียได้จักแลกเสีย' ชโลมเลียปลอบใจคะนึงหา มิคืนหวนกลับย้อนวันเวลา เช็ดน้ำตาที่ไหลรินปิ่มขาดใจ ลมรำเพยเคยพัดสงัดเงียบ เปรียบชีวิตบุตรขาดร่มไม้ใหญ่ กิ่งก้านเคยโอบอุ้มชุ่มหทัย ประสานใจห่มกายยามหลับนอน เสียงเพลงบรรเลงบทสวด ยังร้าวรวดธารน้ำตาบ่าอาบหมอน ความสูญเสียแห่งชีวิตโศกอาวรณ์ ยังร้าวรอนอยู่ในแก้วกมล. .......................................... ง่ายๆ แต่งดงาม อยากให้เพื่อนได้อ่าน งานจากสหายรัก จักษณ์ จันทร พิมพ์ครั้งแรก ประกายกวี จุดประกายวรรณกรรม 48
ธรรม ทัพบูรพา 7 ต.ค. 2548 16:19 น. - ID 82064 
4419
4
0
7 ตุลาคม 2548 16:32 น. - comment id 524662
เพราะเข้าใจความรู้สึกลึกลึกนั้น หากย้อนวันคืนได้ก็ใคร่ฝืน ยื้อชีวิตพ่อไว้ให้กลับคืน แล้วหยิบยื่นชีพเราให้เขาแทน แต่ความจริงมิใช่อย่างใจคิด ใครลิขิตกันหนอท้อใจแสน จึงพลัดพรากกันไปไกลสุดแดน ปราศอ้อมแขนพ่อกอดตลอดกาล เห็นคนอื่นชื่นใจใกล้แม่พ่อ โอ้เราหนอ..ยากไร้ใครสงสาร ลูกที่ห่างอกพ่อ ท้อ ซมซาน ยากพบพานไออุ่นคุ้นเคยมา ต้องลำพังยังโลกด้วยโศกเศร้า เหลือเพียงเงาความทรงจำที่ล้ำค่า คำสอนพ่อทุกคำลูกนำพา จวบสิ้นดินและฟ้าไม่ลืมเลือน :)
7 ตุลาคม 2548 16:49 น. - comment id 524666
เสียใจด้วยครับ เพื่อนที่เขียนบทกวีนี้ เขาก็คงรู้สึกเช่นกันครับ
7 ตุลาคม 2548 17:07 น. - comment id 524681
บทกวีที่งดงาม เงียบง่าย ความจริง และเสทือนใจ ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่าน
7 ตุลาคม 2548 17:07 น. - comment id 524683
แหะๆๆ สะเทือนใจ ค่ะ พิมพ์ผิดเจ้าค่ะน่าตีมือ
7 ตุลาคม 2548 17:12 น. - comment id 524689
งานที่ง่ายงาม อ่านซ้ำได้ดีครับ
7 ตุลาคม 2548 19:43 น. - comment id 524768
แสงจันทร์นวลดวงดาวที่พราวฟ้า พสุธากว้างใหญ่แสนไพศาล หมื่นน้ำหยดฉ่ำเย็นเป็นลำธาร ล้านคำหวานร้อยยิ้มที่พิมพ์ใจ เทพธิดาทั้งปวงบนสรวงสวรรค์ เสียงคนธรรพ์วิจิตรพิสมัย สิ่งวิเศษเลิศหล้านภาลัย ฤๅจักเทียบหทัยแม่คอยแลดู ชั่วดินฟ้าแน่นอนคำสอนแม่ ล้วนจริงแท้มากค่าอย่าลบหลู่ มอบความรักประเสริฐและเชิดชู เป็นทั้งครูผู้อุทิศวิทยา.....................(ลูก) หวังให้เจ้าเป็นคนดีมีศักดิ์ศรี เอื้ออารีแล้วสำนึกใฝ่ศึกษา ใช้ความรู้คุณธรรมนำปัญญา จะนำพาเจ้าอยู่รอดอย่างปลอดภัย รักของแม่เกินฟ้ากว้างกว่ากว้าง แต่ด้วยร่างมิอาจอยู่เคียงคู่ได้ มีคำสอนเป็นเพื่อนย้ำเตือนใจ ยามที่เจ้าขาดใครให้พักพิง หากวันใดลูกเหงาบอกเล่าบ้าง ตรงกระถางปักธูปรูปภาพนิ่ง ตอนแม่อยู่จำได้ไหมใครรักจริง เหนือทุกสิ่งรักแท้คือแม่เอง.............(แม่) เคยเขียนแต่ไม่เคยลงในกระทู้ ความรู้สึกเดียวดันเลย
8 ตุลาคม 2548 09:32 น. - comment id 524918
ประทับใจครับ อ่านหลายๆรอบ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
