อึ่งอ่างและคางคก (อีกหนึ่งนิยายที่หาสาระมิได้อีกเช่นกัน..)

เพชรพรรณราย

เล่านิทานผ่านความคิดลิขิตสู่
ผ่านถึงผู้อ่านกลอนสุนทรหวาน
กำหนดจิตคิดเรียบเรียงลำดับการณ์
มาประสานให้อ่านความตามนิทาน
นานผ่านมาเวลาใดไม่รู้ได้
เท้าความไปในเรื่องราวกล่าวประสาน
มีอึ่งอ่างและคางคกเจ้าสำราญ
ท่องละหานลำธารอยู่เป็นคู่กัน
เจ้าอึ่งอ่างมันกางโตโอ้อวดท้อง
ว่าเบ่งพองใหญ่กว่าใครในไพรสัณฑ์
คู่แข่งหรือชื่อใดเป็นใครกัน
ตัวฉันนั้นไม่เคยแพ้แก่ใครใคร
ส่วนตัวเจ้าคางคกน้อยไม่เกริ่นกล่าว
ถึงเรื่องราวคราวหลังเมื่อครั้งไหน
ด้วยตัวเองมิเก่งกาจประกาศไป
หน้าตาไซร้ให้ขี้เหร่ไม่งดงาม
มาวันหนึ่งซึ่งหน้าฝนหล่นจากฟ้า
ท้องทุ่งนาป่าเขาทั้งเขตขาม
น้ำเจิ่งนองคลองถนนจนล้นลาม
เหล่าสัตว์น้ำตามทุ่งมุ่งหากิน
เสียงอึ่งอ่างคางคกระงมทุ่ง
เสียงเขียดฟุ้งคุ้งน้ำตามท้องถิ่น
เหล่าหมู่ปลาแหวกว่ายสายน้ำริน
กบได้ยินก็ร้องพร่ำร่ำหาคู่
เจ้าสองหน่อออกมาพาร่ำร้อง
เพื่อใฝ่ปองร้องเพรียกเพรียกพร่ำอยู่
ลอยตามน้ำมาหยุดลงตรงข้างคู
ก็พบผู้หวังเป็นคู่รู้สัมพันธ์
เจ้าอึ่งอ่างวางมาดอวดอึ่งสาว
พร่ำเรื่องราวก้าวเก่งเบ่งลมผัน
สาธยายหลายเรื่องคุยเฟื่องพลัน
ในตัวฉันนั้นหามีใครเทียบทาน
คางคกน้อยร้อยคำนำภาษา
กล่าววาจาพาอ่อนน้อมค้อมคนขาน
เราไม่ได้เก่งนักจักประมาณ
หากมีพาลระรานก่อนไม่อ่อนตาม
สาวอึ่งอ่างคางคกทดสอบจิต
ความนึกคิดพิจารณาหาคำถาม
เรียบเรียงร้อยคอยคิดพินิจยาม
ลำดับความถามเหตุเจตนา
อึ่งอ่างหนุ่มต่างแสดงด้วยแข่งขัน
ต่างปอปั้นตนเองเบ่งคุณค่า
เจ้าอึ่งอ่างวางอวดประกวดกายา
ร้องร่ำหาพาสาวก้าวสัมพันธ์
จนค่ำค่อนตอนดึกดื่นคืนเดือนหม่น
เหล่าผู้คนต่างค้นหาไล่ล่านั้น
เจ้าคางคกตกใจกล่าวไปพลัน
เตือนเพื่อนนั้นให้รีบหนีลี้หลบภัย
เจ้าอึ่งอ่างวางมาตรปะกาศกร้าว
ต่อหน้าสาวว่าไม่กลัวตัวเกรียงไกร
คนผู้นั้นมันมาแล้วก็ไป
กลัวอะไรทำไมกันฉันนั้นงง
คางคกน้อยคอยพร่ำย้ำประกาศ
กลัวจะพลาดโดนจับไปใฝ่ประสงค์
แต่อึ่งอ่างต่างไม่ฟังตั้งใจจง
และยังคงร้องเรียกเพรียกต่อไป
เหล่าอึ่งอ่างถูกจับตัวเพราะมัวเขลา
ไม่ฟังคำเขาเตือนเพื่อนบอกใบ้
คนกวาดต้อนจับอึ่งอ่างลงถังใบ
ตะเกียกตะกายร่ำไห้เมื่อภัยมา
แต่ชะตาบรรดาเหล่าอึ่งอ่าง
มิได้วางร่างให้ตายวายชีวา
ปาฏิหาริย์กาลพลิกผันอันชะตา
ถังนั้นมาพาล้มลงในทันที
เหล่าอึ่งอ่างต่างหนีรอดปลอดภัยหมด
ต่างเลี้ยวลดหลบเร้นเพื่อเผ่นหนี
เจ้าอึ่งอ่างของเราเจ้าตัวดี
มาหลบที่คางคกอยู่ผู้เพื่อนตน
ด้วยสำนึกตรึกตรองของดวงจิต
ว่าตนผิดน่าอนาถขาดเหตุผล
ถ้าฟังคำแต่แรกแตกใจยล
ก็คงพ้นภัยพาลคงผ่านไป
ผิดไปแล้วเพื่อนแก้วผู้แน่วแน่
หาเพื่อนแท้เช่นนี้ได้ที่ไหน
จะโกรธเกลียดเดียดฉันท์ไม่เป็นไร
และจะไม่ให้ยกโทษที่โกรธกัน
คางคงเอื้อนเตือนเพื่อนด้วยความรัก
ว่าไม่เคยจักโกรธพิโรธนั้น
เพื่อนรอดตายกลับมากายานั้น
ความสัมพันธ์ยังมั่งคงตรงตามเดิม
หลังจากวันผันผ่านกาลคราไหน
ทั้งสองได้เพิ่มความรักปักษ์ใจเพิ่ม
เป็นเพื่อนแท้แน่แน่วนักปักษ์ใจเสริม
กว่าตอนเริ่มเพื่อนสองใจไม่โรยรา
จบนิทานกาลแล้วท่านทั้งหลาย
ค่าความหมายมิได้มีที่สรรหา
เป็นแค่จินตนาการผ่านภาษา
คงไร้ค่าหาสาระด้วยไม่มี
ผิดพลาดไปขออภัยไว้ด้วยท่าน
ถ้าท่านอ่านประสานความตามวิถี
อาจไม่ได้ดังใจในวจี
ดวงใจนี้ขอรับคำย้ำติชม