๏ * โฉมสุดาดารารัศมี *๏

แก้วประเสริฐ

        ๏ *   โฉมสุดาดารารัศมี   *๏
     งามเอยแม่สวยยิ่งพริ้งเพริศแพร้ว
พักตร์ผ่องแผ้วเคียงจันทร์นั้นจ่างฟ้า
คิ้วโขนงโกร่งงอนคล้ายองค์อุมา
สวยหยาดฟ้าเยื้องย่างดั่งกวางทอง
     กลิ่นเนื้อนวลเย้ายวนชวนลุ่มหลง
ทั้งเอวองค์ทรงรูปดั่งสิงห์ผยอง
สะโพกผายคล้ายม้าศึกคึกลำพอง
สองเนตรน้องกลมใสให้ความนัย
     ผมสลวยสวยวงแขนแสนสล้าง
ดุจงาช้างขาวนวลชวนหลงใหล
ยามยิ้มแย้มแซมลักยิ้มอิ่มไฉไล
ยิ่งนางได้ย่างกรายคล้ายเทวา
     สำเนียงปานดนตรีที่พริ้งผ่าน
ถ้อยคำหวานกลั่นวจีที่พร่ำหา
ชะเมียงชม้อยลอยเนตรไปมา
โอ้โฉมสุดาดารารัศมีที่ใฝ่ครอง
     ดุจเพชรงามยามลอยลออฟ้า
ย่างเยื้องมาเยือนปฐพีมิมีสอง
สวยเหลือเกินนงนุชสุดใฝ่ปอง
โอ้นวลน้องล้วนเสน่หาพาใจจำ
     เอื้อมมือไล้ใฝ่ลูบจูบเพชรแก้ว
โถแน่แล้วยอดหญิงยิ่งครวญคร่ำ
ยามเยื้องย่างร่างงามพลางยิ้มนำ
ชื่นอกฉ่ำล้ำรำลึกตรึกถึงนาง
     ตลึงแลชะแง้มองยามน้องห่าง
รัศมีพรางนวลอนงค์บ่งสล้าง
แสงสีทองแวววับระยับทาง
สุดเวิ้งว้างวางลงจนอาวรณ์
     ประกายพฤกษ์สว่างแล้วเจ้าแก้วเอ๋ย
นฤมลเคยพะวงคงเฝ้าหลอน
สู่ภวังค์ครั้งรักอดีตปลิดลิดรอน
ห้วงสะท้อนห่อนฤทัยให้จดจำ
     แหงนมองฟ้าราตรีที่แพรวพร่าง
มองนวลนางเคียงจันทรานภาค่ำ
ส่องประกายแวววาวราวรำพัน
ดวงใจนั้นพลันส่งถึงรัศมีดารา.
     ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.  ๙๙๙