มหัศจรรย์ยิ่งนัก.. คือแรกรักที่พบเจอ.. สบตาแอบ..หลงเพ้อ ท่าเขินอายแบบชายจ้อง.. ใจสั่นมิกล้าเอ่ย.. มิคุ้นเคยสายตา..มอง หวั่นไหวใจลอยล่อง.. ท้องฟ้างามทุกยามชม.. กายสั่นใจก็เต้น.. นัยที่เป็นยากจะข่ม.. ดำดิ่งก้นเหวจม.. ไร้เหตุผลสับสนจัง.. (อิอิอิ ) ............... ก็คงเป็นกลอนแบบเรนๆ อย่างที่คุณลุงว่าแน่ๆเล้ย .. เฮ้อ!! .. อ..อ.. ก็เรนแค่อยากหัดเขียน .. บทกลอนในแนวรักๆ .. อย่างที่พี่ๆเค้าเขียน.. และเรนก็ชอบบทกลอนรัก.. ของคุณลุง.. ความรู้สึกตอนน้าน..น ที่ถูกจ้อง.. โปรดอย่ามองเรนจังช่างเหลวไหล.. ความรู้สึกซ่อนลึกมิบอกใคร.. ก็หวั่นไหวทุกครั้งเสียงดัง..ทะลุจักรวาล ... อิอิอิ .. .............................. แบบเรนพูดจริงๆนะคะ .. ก็แค่ดอกไม้ ดอกนั้น ..ที่เรนได้รับก็ทำให้เรนใจเต้น.. แบบจังหวะแซ้ปด้วยดิคะ.. อิอิอิ .. เด็กแนว.. เด็กแซ้บ.. เด็กเซี้ยว .. ฮึ! แบบเรนคงครบหมดเล้ย ยย.. เฮ้อ!.. อ..อ.. น่า นะ .. แค่เรนหัดเขียน.. และเรนก็แค่อยากมาทักทาย.. แป๊ปเดี๋ยวเรนต้องปิดคอมฯ... ตามคำสั่งของผู้ใหญ่ใจร้าย.. ....................................... บทกวีที่ประทับใจ.. ของเรน เขียนโดยคุณลุง.. ตะวันย่ำสนธยา หมู่นกกาบินกลับรัง บนผาแห่งความหลัง สถิตฝังใจมิเลือน ก้อนหินยังคงอยู่ มันมองดูคอยย้ำเตือน ประดู่ ใบหล่นเกลื่อน นั่นพุดเขาเราเคยดม ลานหินตรงมุมแคบ เราเคยแอบอภิรมย์ สองร่างเคยชิดชม นั่นลั่นทมขาวเกลื่อนตา เคยเสียบดอกข้างหู เอียงคอดูกัลยา ผิวผ่องพิศโสภา นัยนาดั่งดวงเดือน ร่ำกลิ่นเจ้าหอมกรุ่น ร่างละมุนมิลืมเลือน วันผ่านยังคอยเตือน โศกเสมือนจะขาดใจ เจ้านกกางเขนดง ร้องโผ.ลงระหว่างไพร ส่งเสียงมาปราศรัย เหตุไฉนพี่ต้องตรม โอ้อนาถเจ้านกเอ๋ย ยากจะเอ่ยความขื่นขม เพราะรักเคยชิดชม กลับระทมทรมาน จวบสิ้นแสงตะวัน แว่วเสียงลั่นกังสดาล ย่างเข้ารัตติกาล ภวังค์ผ่านเป็นเรื่องราว ฟากฟ้ามีพระจันทร์ ใกล้ใกล้กันมีดวงดาว ประดับนภาพราว เด่นสกาวบนฟ้าไกล เหมันต์แห่งความหลัง ประดุจดังเพิ่งผ่านไป ยามหวนกลับมาใหม่ ยังคงไว้ความทรงจำ ขาดแต่มิ่งสมร เจ้าจากจรสุดชอกช้ำ ลืมถ้อยเคยร้อยคำ เจ้าใยทำให้พี่ตรม กึ่งคืนที่ยืนเศร้า อยู่กับเงาความระทม บาดแผลในอารมณ์ ยากจะข่มสวาทวาย หลับตาหวนระลึก นัยสำนึกที่ห่างหาย หนึ่งหญิงกับหนึ่งชาย .. ครามั่นหมายใคร่ภิรมย์ ลานหินแม้นจะแคบ สองร่างแนบชิดเชยชม ใต้ฟ้าห้อมสายลม โผเหินหาว สู่ฉิมพลี ลั่นทมหอมขจาย ฤากลิ่นกายของเจ้านี่ ปั่นป่วนดวงฤดี.. ทุกนาทียังตรึงตรา หอมเอ๋ยเจ้าผิวผ่อง ยามประคองเจ้าอิงหา เอนพบสบสายตา.. ดั่งดาราพรรณราย กองไฟที่ก่อเกื้อ ยามแนบเนื้อหมดความหมาย แสงส่องที่พร่างพราย. สะท้อนผิวระยับไว. โอบกอดพลอดคำหวาน ร่างสะท้านเจ้าสั่นไหว ยินเสียงจากห้วงใจ . ระรัวเรียกขวัญพี่เอย เจ้านกโพระดก ร้องโขกป๊ก.โอ้ละเหย แอบมองร้องเฉลย หรือมันเคยแอบมองใคร จุมพิตสนิทนวล เฝ้าทบทวนสนิทใน ว่ายเวิ้งเชิงวิสัย. รสวิไลเสน่ห์คง รสรักมโนภาพ ยังกำซาบให้ลุ่มหลง จูบเงาร่างระหง ใฝ่พะวงภาพมายา เหลือพี่ตรงที่เก่า คงสิ้นเงาเจ้ากลับมา สิ้นซากเสน่หา.. ประหนึ่งว่าตายจากกัน จนรุ่งอุษาสาง ฟ้าสว่างลบภาพฝัน สิ้นรักเคยผูกพัน สัญญามั่นเป็นเพียงลม หมอกขาวคลุมหน้าผา..หยุดเวลาความระทม หยุดโลกที่โศกตรม ฝังมันจมพร้อมน้ำตา ก้าวผ่านในม่านหมอกจนหลุดออกนอกหน้าผา สำนึกสุดท้ายว่า. ขอชาติหน้า..ค่อยพบกัน@ อันนี้เป็นของคุณลุง ..ที่เรนชอบมากเลยคะ และเรนก็เอามาเป็นแบบในการหัดเขียนกลอน .. ..
2 ตุลาคม 2548 12:43 น. - comment id 522037
-------------
2 ตุลาคม 2548 12:57 น. - comment id 522048
ระวัง รักษาสุขภาพด้วยนะ เป็นห่วงเรน และคนเชียงใหม่อีกหลาย ๆ คนด้วยจ้ะ พี่แจม
2 ตุลาคม 2548 13:01 น. - comment id 522053
เมย์ของเรน.. อิอิอิ .... มัยร่าต้องตาโต.. ร้องโอ้โห ..เพราะอารายย.. เรนแค่ อยากเป็นผู้ใหญ่.. กาละแมกวนยังงัย ..เมย์บอกเรนนา.. .. คนบางคนกำลังโมโห.. ทำวางโตบอกให้เรนแต่งตัว.. เค้าจะพาเรนไปทัวร์ .. เกาหัวฟูเรนไม่รู้ ..จะทำอย่างไร .. เก๊าะเรนอยากเล่น.. อาทิตย์ตอนเย็น..เรนไม่มีใคร.. ตอนนี้แบบเรนดีใจ.. ท้องฟ้าใส ..เมย์ทักทายเรน.. .. เมย์ของเรน ..น้ำท่วมเสียหายมากปล่าวคะ .. วันน้าน นน ..เรนก็ไปช่วยพี่ๆ.. แบบเรนนี่ผจญภัย.. ตัวเล็กแต่เรนก็มี..น้ำใจ.... รอยยิ้มใสใส..เรนได้จากทุกคน..ด้วยนา.. เรนไปช่วยพี่ๆเค้า.. สนุกด้วยดิคะ ..
2 ตุลาคม 2548 13:05 น. - comment id 522058
โห้ยย.. แบบกี้เรนไม่เห็นพี่แจมด้วยดิคะ.. แบบเรนขอโทษนะคะ.... เรนคิดถึง ..พี่สาวใจดี.. เรนขอขอบคุณแทนคนเชียงใหม่..ด้วยนะคะ.. บ้านเรนท่วมนิ้ดเดียวเองคะ .. ขอบคุณที่ห่วงใยเรน.. ..
2 ตุลาคม 2548 13:17 น. - comment id 522067
เรนจังของเมย์ ..แบบเมย์อยากทดสอบเรนจัง ก็เมย์ไม่ยอมพูด แค่ใส่รูปให้เรนดู ..ก็แค่อยากจะรู้ ว่าเรนจังจะรู้ความหมายรึป่าว ก็เมย์ทำตาโต ก็เพราะเรนจาเปงผู้ใหญ่ ..แอบเห็นรักแรกของเรนไง นั่นดอกไม้ใคร บอกมาซะดีๆ น้ำท่วมเหรอจ๊ะ ..เสียหายไปมาก แค่ตอนนี้บ้านมีแต่โคลน ..สนใจจะมาช่วยล้างโคลนม่ะจ๊ะ เมย์ก็ไปแจกข้าวมานะจ๊ะ ..แบบเมย์ก็เห็นใจเทศบาลค่ะ เพราะเขาทำงานไม่ทัน ..แล้วก็เห็นใจผู้ประสบภัยด้วยสิคะ พวกเขาไม่ได้ทานข้าวเช้ากันเลย ..เปงไงร่า เมย์เก่งม่ะ
2 ตุลาคม 2548 13:28 น. - comment id 522072
ดีเลยครับ ชอบครับ
2 ตุลาคม 2548 19:14 น. - comment id 522132
ที่แหล่ะจ๊ะ...แรกรัก โลกสีชมพู คอยรักษาความสวยงาม...แบบนี้ไว้ด้วยความระมัดระวัง ไว้สำหรับวันหนึ่งที่เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เพื่อให้ได้ย้อนคิดถึง ด้วยความภูมิใจ...นะคะ .
2 ตุลาคม 2548 19:47 น. - comment id 522143
บทกลอนเพราะจ๊ะ..ทั้งน้องเรน..และคุณลุง...เป็นห่วงเรนจัง..ดูแลสุขภาพด้วยนะคนดี..เดี๋ยวจะไม่สบายจ๊ะ...
2 ตุลาคม 2548 23:10 น. - comment id 522199
น่ารักจังคะพี่เรน พี่เรนเขียนกลอนน่ารักๆมาตั้งนานแล้วแระ อิอิ
2 ตุลาคม 2548 23:19 น. - comment id 522202
เมย์จังของเรน.. อิอิอิ เมย์เก่งมากเล้ยคะ.... เก่งกว่าเรนนิ้ดดเอง .. แบบเรนก็ไปกับพี่ๆเค้านะคะ .. เป็นประสบการณ์ที่เรนได้ .. และ เรนรู้สึกดีมากๆด้วยดิคะ .. คือดอกไม้สีขาว.. เหมือนเป็นเงา.. ของพี่ชาย แอบเก็บไว้มิห่างกาย.. ข้างตำราเมื่อล้า.. และอ่อนไหว.. ... ยัยเด่ะกระโปรงแดงห้ามแซงยัยโบว์ฟ้า.. อิอิอิ..
2 ตุลาคม 2548 23:31 น. - comment id 522208
พี่ร้อยแปดพันเก้า.. เรนขอบคุณนะคะ .... พี่เพรงพเยียคะ.. เรนขอบคุณ ความรู้สึกดีๆที่พี่เพรงฯมีให้กับเด็กกาละแมแบบเรนนะคะ .. ความรักเป็นสีชมพู..สำหรับเรน .. และเรนก็รัก ความรักที่เรนมี .. เรนจะเก็บรักษา ..ความรู้สึกตรงนี้ให้เป็นนิรันดร์ด้วยดิคะ .. พี่ราชิกาคะ .. ขอบคุณมากมายที่ห่วงใยเรน .. เรนขอบคุณ แทนคุณลุงของเรนด้วยนะคะ .... ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ ..เรนเป็นห่วง.... นัสจังคะ.. แบบพี่เรนขอบคุณนะคะ ....
2 ตุลาคม 2548 23:35 น. - comment id 522209
แว๊ปมาอ่านกาพย์ยานี 1+1 อิอิไปล่ะ... แก้วประเสริฐ.
2 ตุลาคม 2548 23:39 น. - comment id 522211
3 ตุลาคม 2548 08:35 น. - comment id 522259
งามทั้งของแม่น้องน้อยหยาดน้ำค้าง และคุณลุงเลยค่ะ ดีใจที่ได้มาสัมผัสบทที่ ทำให้ฝันละเมียดละมุนใจค่ะ ฝากความคิดถึงคุณลุงน้องเรนนะคะ และ หอมแก้มสักสิบฟอดสำหรับน้องน้อยคนดีค่ะ รักมาก พี่พุด
3 ตุลาคม 2548 09:55 น. - comment id 522282
พี่กานต์แอบมาอ่านบทกลอนแบบเรนๆค่ะ เขียนได้น่ารักอยู่แล้วค่ะเพื่อนของน้องชายพี่นี่นา อิอิ จินตนาการของน้องเรนน่ารักเสมอค่ะ อ้อ มาเที่ยวเดียวคุ้มเลยนะคะ ได้อ่านงานอาจารย์ด้วย คิดถึงน้องเรนจังกับน้องชายค่ะ
3 ตุลาคม 2548 10:09 น. - comment id 522286
มายิ้มให้ เรนตัวน้อย
3 ตุลาคม 2548 12:15 น. - comment id 522353
อ่านงานของน้องเรน ทำให้พี่หวนนึกถึงรักครั้งแรก จริงๆ อยากย้อนเวลาสัก25 ปี อิอิ
3 ตุลาคม 2548 13:50 น. - comment id 522387
ได้พบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอ.... ให้คิดวุ่นวายไม่คลายสับสน... จะขอติดตามด้วยความอดทน... หญิงอื่นไม่สนขอเดินตามเธอ... เพลงเพียงสบตาค่ะ..... ภาพน่ารักจังค่ะ...น้องเรน......
3 ตุลาคม 2548 13:55 น. - comment id 522390
มหัศจรรย์แห่งรักสร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่ อยากจดจำความรู้สึกนี้ให้นานเท่านานจ๊ะน้องเรน
3 ตุลาคม 2548 15:34 น. - comment id 522419
ขอให้รักหวานชื่น นะ นะ
3 ตุลาคม 2548 15:48 น. - comment id 522439
แวะมาแอ่วหาเรนน้อยนะ...ข้างนอกฝนตกหนักเลยอะ...
3 ตุลาคม 2548 16:04 น. - comment id 522460
3 ตุลาคม 2548 16:08 น. - comment id 522462
-`๏- แรกรัก.. ที่รู้.. -`๏- -`๏- ... ว๊าววว น้องเรน อะนะ แก้มเป็น สีชมพูเลยนะ .... ใครหนอ ส่งดอกไม้ให้น้องสาวเรา .... อยากเห็นแล้วซิ ทำให้น้องเรน หัวใจเต้น.. แบบจังหวะแซ้ป ฮ่า ฮ่า น้องเรนสอบหรือยัง อ่านหนังสือเยอะ ๆ นะ อย่ามัวใจเต้นจังหวะแซ้ป !!! อยู่น๊าาาาาาา .... -`๏-
3 ตุลาคม 2548 20:22 น. - comment id 522552
อ่านไปก็นึกไม่ออกว่าพี่เรนจะเปงไงน๊า กลอนน่ารัก ตามแบบฉบับพี่เรน ครั้งนี้แรกรัก แล้วรักแรกป่ะคะ หุหุ ^^
3 ตุลาคม 2548 20:25 น. - comment id 522553
ความรักในสายลม มีรสขมหรือรสหวาน ไข่คว้าสิ่งต้องการ ดูนานนานให้แน่ใจ ใช่จ้ะ มหัศจรรย์
4 ตุลาคม 2548 20:56 น. - comment id 522951
คุณลุงแก้วฯคะ .. นู๋เรนขอบคุณ ..คุณลุงแก้วฯนะคะ .. พี่ภูฯของเรน.. หากพี่ภูฯเหนื่อย..เพราะเรนเกเร.. เรนก็ขอโทษ.. อย่าโกรธเรนได้มั้ย.. เก๊าะ.. หากพี่ภูฯมาเชียงใหม่ .. เรนจะพาไปทัวร์ .. ให้ทั่วเล้ย ยยย .. น่า... นะ .. ยิ้มกับเรนอีกครั้ง.. อิอิอิ.. บทกวีโมเมจัง ..พี่ภูฯก็ไม่คุ้นเคย .. สัญญา นา ..ต้องกลับมาเคียงเขนย .. เรนขอเอ่ย .. ว่าเรน รักพี่ภู ..ตะวัน.. มัยต้องงง..ด้วยร่า .. ก็ตอนนี้เรนอาจไม่ถึง... แต่อีกไม่นาน เรนก็ผ่านตรงนั้น แน่นอน .. อิอิอิ แบบเรนแค่อยากลอง .. ไม่สนคนมอง ซักกะหน่อย .. สัญญากับเรน น๊า .. ต้องกลับมา ..หาเรนโมเมจัง .. พี่พุดพัดชาคะ .. แบบเรนขอบคุณนะคะ .. และเรนก็ขอขอบคุณแทนคุณลุงของเรนด้วยนะคะ .. แบบงายดีร่า.. โห้ยย ก็เรนเขินนะดิคะ .. พี่พุดเข้ามาคอมเม้นต์เรนทีรัย .. ก็ทำให้เรนมีความรู้สึกดี๊ดีด้วยดิคะ .. พี่พุดทำให้เรน .. รู้สึกดี จริงๆนะคะ .. คืนนี้เรนเอียงแก้มให้พี่พุดหอมเรน .. และเรนก็ขอหอมจู๊บนึง ..แทนคนไกล..คนนั้น.. อิอิอิ .. พี่กานต์คะ .... เด็กชายคนนั้น.. ต้องลืมว่ามีเรน เด็กหญิงคนนี้ ..เป็นเพื่อนแน่ๆเล้ยย ..หรือไม่เก๊าะ กำลังหัวปั่นหาเรื่องกวนกาละแมเพื่อนๆในโรงเรียน.. อิอิอิ .. เรนก็คิดถึง..พี่กานต์และเด็กชายคนนั้นด้วยดิคะ .. พี่อ้อยคะ ...... ยิ้มของพี่ๆ ทำให้เรนสดชื่น . จริงๆนะคะ .. แบบเรนขอบคุณมากมาย .. สำหรับความรู้สึกดีๆ ที่ส่งให้เรน .. พี่อุ๊คะ.. นานแบบนั้นเล้ยยหรอคะ .. อิอิอิ .. แบบเรนตั้งใจหัดเขียน ให้เป็นแนวรัก..จินตนาการแบบผู้ใหญ่.. นิ๊ด ดดด ..ๆ.. แต่มัย?น๊า ..ไม่มีใครเข้าใจเรนเล้ยยย.. เฮ้อ! .. คงงี้ม้าง ที่เป็นกลอนแบบเรนๆๆ.. อิอิอิ .. เรนขอบคุณ พี่อุ๊นะคะ .. พี่ลูกหยีคะ .. แบบเรนขออนุญาต เรียกพี่ลูกหยีนะคะ .. ภาพน่ารักหรอคะ .. แล้วมัยพี่ลูกหยีไม่ชมกลอนของเรนเลยร่า .. ฮือๆๆ.. เรนขอบคุณพี่ลูกหยีนะคะ .. ที่ให้ความรู้สึกดีๆกับเรน ในทุกครั้ง ..ที่เรนโพสกลอน .. ขอบคุณมากมาย .. นะคะ .. พี่แอ็ปเปิ้ลคะ .. ใช่คะ..มหัศจรรย์แห่งรัก ..ทำให้เรนกล้า และรู้จักที่จะเรียนรู้ ..ความอบอุ่น.. ความห่วงใย และความอาทร .. เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ แบบเรนเองก็ไม่เข้าใจ .. คล้ายดั่งโลกหยุดหมุน.. รักอบอุ่นและยาวนาน.. เป็นรักที่แสนหวาน มหัศจรรย์ในฝัน..ที่งดงาม.. เรน..ขอบคุณพี่แอ็ปเปิ้ลนะคะ.. คุณครูใหญ่คะ .. เรนแค่หัดมี .. รักแรกเองคะ .. อิอิอิ มัยเรนจะไม่รัก .. ก็เพราะรักที่ทุกคนให้.. มีความหมายสำหรับความรู้สึกของเรนด้วยดิคะ .. เรนขอบคุณนะคะ .. ที่เข้ามาทักทายเรน.. พี่ชายนกเดี่ยวคะ .... ตอนนี้ ฝนไม่ตกเนี่ยน๊า อิอิอิ .. ก็ตรงนู้นนน น.. กับตรงนี้ ..มัยต่างจัง .. บ้านสวนน้ำท่วมปล่าวคะ .. เรนเป็นห่วงนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่ชายตามฝัน ตรงนั้นให้เจอ .. ด้วยนะคะ .. พี่แก้วนีดาคะ .. เรนขอบคุณนะคะ .. พี่ไก่คะ.. ม่ายรู้ดิ .. อิอิอิ แบบเรนไม่บอกร้อก กก .. ม่ายง้า น น .. ก็เรนกลัวไม้เรียวคุณลุงนะดิคะ .. เรนสอบบ่อยมาก ..ก็คุณครูท่านไม่เชื่อเรน และคงกลัวว่าเรนจะนำส่วนผสมของส้มคั้นผิดสูตร.. คุณครูเก๊าะเล้ย ทดสอบเรน .. ฮือๆ ก็ตอนที่เพื่อนๆไปเซ็น.. เรนก็ปั่นผสมน้ำส้มคั้นเหยง ง ง ..ๆ เรนอิจฉาทุกคนด้วยดิคะ .. เรนขอบคุณพี่ไก่นะคะ .. บทกลอนอันนี้ แบบเรนแค่หัดเขียน.. และเรนก็เป็นเด็กฉลาดที่แอบเอาบทกวีของคุณลุง มาเรียกเร็ทติ้งให้เรน..พี่ไก่ห้ามฟ้องคุณลุง .. นะคะ อิอิอิ.. ม่ายง้าน .. เรนโป้งด้วยแระ .. เรนขอบคุณพี่ไก่นะคะ ..ที่ทำให้เรนมีความรู้สึกว่า.. ระหว่างเรนและพี่ไก่ ..ไม่มีช่องว่างด้วยดิคะ .. นัฐคะ .. อิอิอิ.. ตอนนี้ดูดิ๊คะ .. พี่เรนตัวลอ ย .. ไปดาวอังคารแว้ ววว.. แบบอันนี้ พี่เรนแค่.. สมมติว่าเป็น แบบน้า นน ..นะดิคะ .. พี่เรน..ขอบคุณนัฐนะคะ .. พี่หน่องคะ .. เรนขอบคุณ บทกลอนที่ไพเราะ ..ของพี่หน่องนะคะ .. เรนติดตามงานของพี่หน่องทุกครั้ง ที่เรนได้เข้ามาที่นี่ .. เพียงเรนม่ายได้คอมเม้นต์ ก็เพราะบางที เรนยังคิดม่ายออก..นะดิคะ เรนก็เล้ยย ไปแค่ ยิ้มกวนกาละแม .. อิอิอิ ..พี่หน่อง .. ...
4 ตุลาคม 2548 21:02 น. - comment id 522955
เรนขอบคุณ ..พี่ๆและเพื่อนๆที่เข้ามาทักทายเรนนะคะ ....
4 ตุลาคม 2548 21:29 น. - comment id 522973
ทุกอย่างย่อมมีครั้งแรกเสมอจ้าน้องเรน ถ้ามีครั้งต่อไปอีกคงไม่บิดซ้ายบิดขวาอีกแล้วล่ะ แวะมาชมกลอนน่ารักน่าเอ็นดูจ้า
5 ตุลาคม 2548 09:35 น. - comment id 523227
แว๊ป... พันดาวมาคนสุดท้ายเยย... มาฟังกลอนแรกรัก... แล้วนึกถึงตัวเองสมัยก่อนจัง... ความรู้สึกในรักแรก.. นี่คล้ายๆกันในหลายๆคนเลยเนอะ.. ... รักแรก มาแรกสุด น้อยคนนัก ที่รักแรกจะเป็นรักสุดท้าย แต่... รักแรก มักเป็นรักที่คนเราไม่เคยลืมเลือน..