ฝันว่าฉันได้กอดเธอ เพียงแค่เพ้อว่าชื่นในคืนเหงา กอดและกอดออดอ้อน...พร้อมโลมเล้า ชื้นชุ่มเช้า...กอด...แนบแอบอกไว้ ฉันกอดเธอเธอกอดฉัน..พากันกอด ทางยาวทอดเป็นของเรา.เล่าเรื่องใหม่ หัวใจเพ้อบรรเลงเพลงหัวใจ ก่อกองไฟให้ไออุ่น..อย่างคุ้นเคย มีสองแขนกอดเธอไว้ในสองแขน ที่หนักแน่นในดวงตาพาเฉลย ที่ยิ่งใหญ่วันคืนจะชื่นเชย คือรักเอยรักของเรามิเก่าไป แต่ความจริงกอดเธอได้แค่ในฝัน พอตื่นพลันฝันสลายกระจายไหม้ ที่นานเนาเนื้อแนบแอบอกใจ กอดลมไว้หลงละเมอเธอกอดมา ขอกอดเธอสักหน เพ้อบ่นกับลมร้อน...อ้อน...ไห้หา ลมฝนย้ำบรรเลงเพลงอำลา ถามฝากมาเธอกอดใครในความจริง! เขียนตอบกลอนใครสักคน...ความจำเริ่มเสื่อม จำชื่อไม่ได้ ขออภัยมาด้วย
2 ตุลาคม 2548 05:50 น. - comment id 492596
ฮ่าๆ เจ็บสะใจดีครับ
2 ตุลาคม 2548 19:40 น. - comment id 522141
ลมฝนย้ำบรรเลงเพลงอำลา ถามฝากมาเธอกอดใครในความจริง! สองวรรคนี้ ถ้าถูกถามจริงๆ คงแทบน้ำตาไหลเลยนะคะ .
3 ตุลาคม 2548 08:40 น. - comment id 522261
บทอีโรติกที่ฝากเจ็บไว้ในรอยฝันค่ะ กอดดอมดมไล้จูบเพียงในฝัน เพียงแค่นั้นเพียงแค่นี้ก็สุขสม จูบที่ไหนจูบอย่างไรฤาเพียงลม ดีกว่าตรมไม่มีฝันวันของเรา... ด้วยรักค่ะ
3 ตุลาคม 2548 08:44 น. - comment id 522264
รักบทสุดท้ายมากค่ะ แสนงามสาระ ก็เพียงอยากให้เธอรู้จักพอ เชื่อมสมดุลรอยต่อธรรมขนบ กราบดินแม่ภูมิใจควรเคารพ มีดวงตาทวนทบสวรรค์-นรก ดอกเยาว์..พุด หากเปรียบชีวิตนี้ดังดอกไม้ ก็คลับคล้าย คลับคลา ดวงดอกฝัน ดอกเยาว์วัย หวานแฉล้ม ต้นวัยวัน บริสุทธิ์สั้น แสนดี วันวัยเยาว์ แล้วดอกโศก เริ่มแย้มบาน เมื่อรู้รัก ซึ้งประจักษ์ เล่ห์กลกาม จนใจเขลา ดอกเสน่หา ผุดงอกงาม แทนดอกเยาว์ เมื่อสองเรา แลกรสรัก รู้รสกัน ดอกราโรย เริ่มบาน ไร้รักแท้ ผ่านเกมแก้ เกมกาม จนเลิกฝัน ดอกความจริง ผุดสอนใจ ทุกคืนวัน ดอกสวรรค์ ลอยลาลับ ลงลานดิน ดอกดวงใจ แม่พ่อ เพาะบานใหม่ วนเวียนไป เป็นดอกเยาว์ มิรู้สิ้น ดอกโศกบาน ดอกรักร่วง พราวสู่ดิน บานมิสิ้น ดวงดอกไม้ ชดใช้กรรม!
3 ตุลาคม 2548 15:58 น. - comment id 522453
ฝันทุกคืน..ตื่นมาไม่เห็นเหมือนในฝันเลยอะ.... ***แวะมาทักทายครับผม
4 ตุลาคม 2548 21:35 น. - comment id 522977
กอดในฝันคงไม่มันไม่สนุก คงโดนปลุกคราจะสมอารมณ์หมาย ต้องของจริงถึงจะรู้อันตราย หน้าพี่อายไม่กล้าบอกออกปากขอ
21 ตุลาคม 2548 22:43 น. - comment id 529292
อยากจะกอดกอดเขาไว้ใจแทบขาด ระยะทางนั้นอาจห่างไกลนา เขาจึงห่างเยื่อใยห่างสัญญา ให้ฉันเหว่ว้าพาอาดูร...